Εκπονεί τη διδακτορική του διατριβή στην κοινωνική ανθρωπολογία, ενώ από το 2011 εργάζεται ως ειδικός παιδαγωγός στην πόλη των Σερρών. Το 2013, το έργο του “Ιδρώνει η καρδιά μου” παρουσιάστηκε από το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών υπό τη σκηνοθετική επιμέλεια του Παναγιώτη Μέντη. Το 2014, με το μονόλογο “Αυτιστικές χελιδονοφωλιές”, απέσπασε το Α΄ βραβείο συγγραφής θεατρικού έργου της UNESCO υπό την κριτική εποπτεία του Στέφανου Ληναίου. Το 2015, το έργο του “Ζεϊμπέκικη ορθογραφία” απέσπασε το Α΄ βραβείο συγγραφής θεατρικού κειμένου στον 31ο λογοτεχνικό διαγωνισμό Δήμου Αγίου Νικολάου. Το 2016, τα έργα του “Μάνες” και “Άφεση” βραβεύτηκαν από την Εταιρεία Θεατρικής Ανάπτυξης Λεμεσού και τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου. Διηγήματά του έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά Μανδραγόρας, Δίοδος 66100 και Παρέμβαση.
Έχει το blog: Μην κλαις, ρε γοργόνα!.
Μην κλαις, ρε γοργόνα! (2017), Γαβριηλίδης
Συλλογικά έργα
Ανθρωπολογικές και κοινωνιολογικές προσεγγίσεις της υγείας (2012), Εκδόσεις Ι. Σιδέρης
Μην κλαις, ρε γοργόνα! – Παναγιώτης Γκούβερης
Ένα πράμα έπρεπε να κάνει ο αδερφός σου: Να τσιμεντάρει το Αιγαίο. Τότε θα ήταν Μέγας. Όλο τσιμέντο! Αιγαιοπελαγίτικο μπετόν! Μπορούσε, δεν μπορούσε; Όλο τον κόσμο κατέκτησε, Γοργόνα. Ας ήταν απλώς ένας μέγας μπετατζής. Τότε θα τον παραδεχόμουνα. Να τρέχουν προσφυγόπουλα απ’ το ένα νησί στ’ άλλο. Να παίζουνε ποδόσφαιρο ανάμεσα απ’ τα Ίμια. Να κάνουν σούζες με ποδήλατα πηγαίνοντας προς Νάξο, Πάρο. Να βάζαμε και τίποτα διόδια. Σίγουρα κάτι θα βγάζαμε. Αυτή, ρε, θα ήταν η πραγματική Εγνατία! Ναι, ρε! Κι εγώ να ήμουν σταθμάρχης, ρε Γοργόνα. Σε κάποιον αιγαιοπελαγίτικο σιδηροδρομικό σταθμό.
Νουβέλα, Γαβριηλίδης, 2017, 120 σελ.
Πηγές: Biblionet, Γαβριηλίδης
