Πάρης Καρράς

Η αναρχία της τάξης – Πάρης Καρράς

Σε ένα σύστημα εξουσίας που “οικοδομήθηκε” από τους δημιουργούς του με μια επίπλαστη αυταρέσκεια ότι θα στέκεται όρθιο για πάντα, εισέρχεται σε περιόδους κρίσης μια αταξία, σύγχυση. Μια αναρχία της τάξης. Αυτή την επερχόμενη αναρχία “οσμίζεται” ο Σταύρος, ένα “επιτυχημένο κάθαρμα της πιάτσας” όπως αυτοχαρακτηρίζεται, νυν πρόεδρος “μεγάλης και σίγουρης” τράπεζας μιας χρεοκοπημένης χώρας, ο οποίος παραθέτει δείπνο στη βίλα του στο Κεφαλάρι Αττικής, σε δύο φίλους του (Στέφανο-Μιχάλη), γόνους μεγαλοαστών. Κατά τη διάρκεια της αναμονής του δείπνου, οι τρεις τους συζητούν στον κήπο της βίλας για την πολιτική, την οικονομία και την κοινωνία. Αξίες, θέσφατα και «ιερές αγελάδες» της χώρας τίθενται υπό την κρίση ενός κυνικού και ανατρεπτικού διαλόγου, ανοιχτού, χωρίς αυτολογοκρισίες, όπως συμβαίνει πάντα στους διαλόγους πίσω από τις «κλειστές πόρτες», με στόχο και σκοπό τη διατήρηση της εξουσίας, η οποία διασφαλίζει τη διατήρηση της ελευθερίας.

… Γι’ αυτό και εγώ σας λέω να πάρουμε τα μέτρα μας, για να προφυλαχτούμε από μια ενδεχόμενη πλημμύρα. Από μία πιθανή αναρχία της τάξης, που αυτή τη στιγμή πλανιέται στον αέρα, σχηματίζοντας σκούρα απειλητικά σύννεφα.

Διηγήματα, Οσελότος, 2016, 70 σελ.

Το χρονικό μιας ακόμη λάθος ημέρας – Πάρης Καρράς

Ελευθερία και ελεύθερος άνθρωπος. Αυτές οι δύο έννοιες είναι οι λέξεις-κλειδιά αυτού του διηγήματος. Μπορούμε να γίνουμε κάποια στιγμή ελεύθεροι άνθρωποι; Μπορούμε να ζήσουμε μια ζωή με περισσότερα θέλω και λιγότερα πρέπει;

“Όμως αυτό το γεγονός, δεν ήταν αυτό που τον ενοχλούσε πραγματικά. Αυτό που τον πείραζε πάνω από όλα, ήταν ότι δεν υπήρξε ποτέ του αληθινά ελεύθερος. Ένας πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος, διαμορφωτής της μοίρας του. Αλλά αντιθέτως, έχοντας πια διανύσει περισσότερο από το ήμισυ του προσδόκιμου βίου του παρέμενε ακόμη εξαρτημένος και μπλεγμένος μέσα στα γρανάζια μιας απρόσωπης κρατικής μηχανής…”

Διηγήματα, Οσελότος, 2015, 52 σελ.