Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Αθήνας. Είναι διδάκτωρ κλασικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, ενώ από το 2007 έως το 2015 διετέλεσε σχολική σύμβουλος φιλολόγων. Από το 2007 διδάσκει στο Εργαστήρι Ποίησης του Ιδρύματος Τάκης Σινόπουλος. Το 1986 δημοσίευσε την ποιητική συλλογή “Fragmentum αρ. 53” στις εκδόσεις “Πλέθρον”. Ακολούθησαν οι συλλογές: “Το αδράχτι που ματώνει” (Πλέθρον, 1989), “Διασπορά” (Πλέθρον, 1994), “Ποιητική τεχνολογία” (Κέδρος, 1998), “Το μετρό” (Κέδρος, 2004). Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά “Πλανόδιον”, “Ποίηση”, “Νέα Εστία”, “Παπαδιαμαντικά Τετράδια” και έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες, ενώ άρθρα της έχουν δημοσιευθεί στις εφημερίδες “Αυγή” και “Καθημερινή” και στα περιοδικά “Το Δέντρο”, “Φιλολογική”, “Νέα Παιδεία”, “Γράμματα και Τέχνες”, “Αντί”, “Ο Πολίτης”, κ.ά.
Η πήλινη χορεύτρια (2019), Γαβριηλίδης
Τα πήλινα ποιήματα (2021), Κέδρος
Επιγράμματα
Ναυαγού τάφος ειμί (2016), Γαβριηλίδης
Συλλογικά έργα
Τα πάθη στη λογοτεχνία – 100 φανατικοί συγγραφείς (2016), Εκδόσεις Καστανιώτη
3ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών – 70 ποιητές από 16 χώρες (2017), Κύκλος Ποιητών
Ο μικρασιατικός ελληνισμός από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας (2018), Κοράλλι-Γκέλμπεσης Γιώργος
Ημερολόγιο 2020: 1821, Λογοτεχνία και επανάσταση (2019), Εκδόσεις Πατάκη
Από τη Σαπφώ στην Έμιλυ Ντίκινσον: Γυναίκες ποιήτριες μέσα στον χρόνο (2019), Γαβριηλίδης
Ηρωίδες (2020), Συρτάρι
Τα πήλινα ποιήματα – Τασούλα Καραγεωργίου
ΓΙΑ ΑΙΘΕΡΙΑ ΣΥΓΚΙΝΗΣΗ
Κιονίσκοι μικροί
επιτύμβιοι
σαν εγκάρσια κομμένοι κορμοί
σφηνωμένοι στο χώμα
(ούτε ανάγλυφα πρόσωπα πια
ούτε χέρια που ενώνονται για το ύστατο χαίρε)
έχουν μόνο ένα χάραγμα
ομοιόμορφης μνήμης στο πλάι:
ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ
ΣΩΤΟΥ
ΡΑΜΝΟΥΣΙΟΣ
Τους κοιτάζω καθώς
σχηματίζουν συστάδα
στο απόμερο ύψωμα·
φτωχικοί κι ακαλαίσθητοι
διαδηλώνουν αδιάκοπα ενάντια στη λήθη
τ’ όνομά τους προφέροντας,
το πατρώνυμο
και τον τόπο της γέννησης.
(Κι ενώ στέκομαι ανάμεσα στις μικρές κολονίτσες
κι οι ψυχές σαν το σμάρι βουίζουν τριγύρω μου,
επιτέλους ηγούμαι ενός άυλου αγώνα
για ένα δίκαιο μοίρασμα της αιώνιας αγάπης.)
Ποιήση, Κέδρος, 2021, 80 σελ.
Η πήλινη χορεύτρια – Τασούλα Καραγεωργίου
ΤΟ ΑΝΕΞΙΤΗΛΟ ΧΑΡΑΓΜΑ
Εάν μάταιη πείτε τη γραφή
-και μάλιστα “Σ’ αυτή την ηλικία;”-
μπορεί να μη γνωρίζετε ή και να μη θυμάσθε
το παλιότερο δείγμα της
στο δικό μας τ’ αλφάβητο,
τον εγχάρακτο στίχο στη μικρή οινοχόη του Δίπυλου:
ος νυν ορχεστών πάντων αταλότατα παίζει του τόδε…
“στον χορευτή που καλύτερα απ’ όλους χορεύει
για έπαθλο τώρα αυτό ας δοθεί”.
(Κάτι άχρηστο ίσως
όπως μοιάζει εν γένει η ποίηση
-σαν χορού το κυμάτισμα
σαν σημάδι βαθύ
στης ψυχής χαραγμένο τη μνήμη.)
Ποιήση, Γαβριηλίδης, 2019, 40 σελ.
Ναυαγού τάφος ειμί – Τασούλα Καραγεωργίου
Επιτύμβια επιγράμματα από την παλατινή ανθολογία
Δεν είναι αλήθεια πως ό,τι αφορά τον θάνατο συνδέεται μόνον με συναισθήματα θλίψης. Τα επιτύμβια επιγράμματα από το έβδομο βιβλίο της Παλατινής Ανθολογίας, που αφορούν ναυαγούς και ναυάγια, μέσα στη μελαγχολική τους πυκνότητα -καθώς, σε δύο ή τέσσερις ή έξι στίχους βιογραφείται ο νεκρός ναυαγός- φέρουν παράλληλα τα ευφρόσυνα δείγματα ενός ανθρωπισμού που απαντά στον αποτρόπαιο και κατά κανόνα πρόωρο θάνατο με ένα επιτύμβιο “σήμα”. Πρόκειται για ένα νοερό κενοτάφιο που σε πείσμα της “τετρηχυίας” θάλασσας υψώνει μαγικά η αρχαία ελληνική ποίηση για να διασώσει ό,τι συνιστά το πρόσωπο του θαλασσοπνιγμένου: το όνομα, την ηλικία και ενίοτε την καταγωγή. [από τα Προλεγόμενα της μεταφράστριας]
Επιγράμματα, Γαβριηλίδης, 2016, 131 σελ.
Πηγές: Biblionet, Κέδρος, Γαβριηλίδης
