Γιάννης Σιώτος

Μάνα πατρίδα, κακιά μητριά – Γιάννης Σιώτος

1922, Αύγουστος. Οι πρώτοι πρόσφυγες φτάνουν στα ελληνικά λιμάνια. Τους επόμενους μήνες θα ακολουθήσουν ένα εκατομμύριο πεινασμένοι, απελπισμένοι και ρακένδυτοι Έλληνες και Αρμένιοι από την Ανατολική Θράκη, τη Μικρά Ασία, τον Πόντο και την Κωνσταντινούπολη. Το μυθιστόρημα Μάνα πατρίδα, κακιά μητριά εστιάζει στη ζωή τους, στην Αθήνα και στον Πειραιά κυρίως, από τον Αύγουστο του 1922 μέχρι τον Αύγουστο του 1923. Ο ρεαλισμός του συγκλονίζει, καθώς αναπαριστά το χάος αυτού του χρόνου στον οποίο κυριαρχούν η εκμετάλλευση, η απόρριψη, η περιθωριοποίηση, η κερδοσκοπία και το εμπόριο ανθρώπων. Οι κεντρικοί ήρωες ωστόσο δεν είναι ούτε κάτοικοι της «μητρόπολης» ούτε δυστυχισμένοι πρόσφυγες, αλλά έμπειροι ξένοι δημοσιογράφοι που έχουν εξοικειωθεί με εικόνες τρόμου και εξαθλίωσης και μπορούν να κρίνουν, να συγκρίνουν και να αποκαλύπτουν.

Το βιβλίο του Γιάννη Σιώτου είναι καρπός πολυετούς έρευνας. Ένα συνταρακτικό μυθιστόρημα που διαβάζεται σαν ντοκουμέντο. Στις σελίδες του αναδεικνύει την αναμέτρηση της «αλήθειας» των ισχυρών και των εφησυχασμένων με τη θλιβερή καθημερινότητα, που πολλές πτυχές της εξακολουθούν να παραμένουν σκοτεινές, δυσδιάκριτες και ανομολόγητες έναν αιώνα μετά.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2023, 464 σελ.

Αντίο και καλή αντάμωση – Γιάννης Σιώτος

Οκτώ άνθρωποι. Οκτώ διαφορετικές ιστορίες που εκτυλίσσονταν σε πέντε δεκαετίες. Οκτώ βίοι παράλληλοι με φορτίο βαρύ. Σύντομα διαπίστωσαν ότι κανείς δεν ήθελε να το μοιραστεί με τον άλλον.
Κάποιοι γύρισαν την πλάτη στις “αλήθειες” των εποχών και με αδιάκοπα “συνεχίζεται” καταδίκασαν τη ζωή τους σε εγκλεισμό σε μία φυλακή που οι ίδιοι έχτισαν. Άλλοι τις αποδέχτηκαν για λόγους επιβίωσης, άλλοι προσπάθησαν να συνδυάσουν την ουτοπία με την πραγματικότητα.
Οι επτά πηγαίνουν σε ένα νησί των Κυκλάδων με αφορμή τον θάνατο του όγδοου. Εκεί τολμούν ένα ταξίδι στη ζωή τους, στις επιλογές τους αλλά και στις τεράστιες αλλαγές στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία πενήντα χρόνια. Μια νουβέλα όπου οι ήρωες εξομολογούνται αναπολώντας το παρελθόν και προσπαθώντας να αντιμετωπίσουν το μέλλον. Μια καταγραφή της διαδρομής της χώρας από τις μέρες της έντονης πολιτικοποίησης των πρώτων ετών μετά την πτώση της δικτατορίας και το όραμα της αυτάρκειας μέχρι τα τωρινά χρόνια των μνημονίων, της οικονομικής κατάρρευσης, της τουριστικοποίησης και της απαξίωσης της πολιτικής.

Αφηγήματα, Κοινωνία των (δε)κάτων, 2021, 196 σελ.

Κάποτε στον Τριπόταμο – Γιάννης Σιώτος

Ιστορίες έρωτα, πολιτισμού και αντίστασης
στη σκιά ενός γρανιτένιου βράχου


«Κάποτε στον Τριπόταμο, Ιστορίες έρωτα, πολιτισμού και αντίστασης στη σκιά ενός γρανιτένιου βράχου».
Μύθος, παράδοση, ιστορία: αυτή είναι η διαδρομή που ακολουθεί η γνώση προκειμένου να περάσει από το διδακτικό αφήγημα στο τεκμήριο.
Η γνώση, αλλά και οι ίδιοι οι τόποι, που η αρχή τους εκτείνεται σε ένα χρονικό βάθος πέρα από τη λογική και τη φαντασία. Έτσι συμβαίνει και με τον Τριπόταμο της Τήνου, έναν τόπο που τα ανθρώπινα θεμέλιά του πηγαίνουν πίσω στους Μυκηναϊκούς χρόνους, ενώ το βλέμμα του είναι στραμμένο στον οικουμενικό 21ο αιώνα.
Το «Κάποτε στον Τριπόταμο» ακολουθεί την ιστορική διαδρομή του χωριού και μαζί όλου του νησιού, από τα αρχαία χρόνια μέχρι τις μέρες μας, με πυξίδα τους θρύλους που διαμόρφωσαν την ταυτότητά του, θρύλους που συγγενεύουν με τεκμήρια, εμπειρίες και μνήμες και φέρουν μέσα τους αιώνες και αιώνες ανθρώπινου στοχασμού για τον έρωτα και τον πόνο, το δίκαιο και το άδικο, το αγαθό και το φαύλο, το τραγικό και, τελικά, την ελπίδα, όπου ανέκαθεν ρίζωνε η πρόοδος του ανθρώπου.

Πεζογραφία, Κοινωνία των (δε)κάτων, 2020, 112 σελ.