Πέρασε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια στην Κρήτη. Αρχές της δεκαετίας του 90 σπούδασε στη σχολή Βακαλό. Μένει στην Αθήνα μόνιμα πλέον από το 1999 αν και ο ίδιος δε το παραδέχεται και θεωρεί τον εαυτό του επισκέπτη. Από το 2000 έχει δικό του γραφείο Αρχιτεκτονικής Εσωτερικών Χώρων και Interior Design. Από το 2013 συνεργάζεται μαζί με τη σύζυγο του και επίσης interior designer Κλεμάνς Παυγέλου. Μέχρι τώρα δεν είχε καμία σχέση με τη συγγραφή βιβλίων. Η «Η πόλη που δεν ήθελα να θυμάμαι το όνομά της» φοβάται ότι δεν είναι καν το πρώτο του βιβλίο. Ξεκίνησε ως μια ανάρτηση στα social media που ποτέ δεν έγινε αλλά εξαπατώντας τον ίδιο της τον εαυτό κατέληξε σε χαρτί τυπωμένο με αληθινό μελάνι.
Η πόλη που δεν ήθελα να θυμάμαι το όνομά της (2021), Περίπλους
Η πόλη που δεν ήθελα να θυμάμαι το όνομά της – Γιώργος Φιορέντζης
Με αφορμή ένα reunion της τάξης του, τριάντα χρόνια μετά, θα επιστρέψει πίσω στην πόλη που μεγάλωσε. Εκεί θα μπει σε μία ιδιότυπη μηχανή του χρόνου και θα ξεκινήσει ένα ταξίδι στο χρόνο με μικρές αυτοτελείς ιστορίες, που όλες όμως συνδέονται κάπως μεταξύ τους.
Το ταξίδι ξεκινάει στην πλατεία των Λιονταριών, που υπάρχουν χυμένες κολόνιες στο δρόμο και πειρατικά καράβια, πετάγεται για λίγο στα νότια παράλια που πέφτει από μπαλκόνια, ταξιδεύει με τα παλιά πλοία της Κρήτης και ζει απίστευτες ιστορίες, ακούει ραδιοφωνικό θέατρο σε μια μικρή αποθήκη κάπου κοντά στον Άγιο Μηνά, ξεσαλώνει στην παλιά «Αθηνά», πάει στο Ανωγειανό Δημοτικό και στο 2ο Γενικό Γυμνάσιο και Λύκειο. Βλέπει πεθαμένους νεκροθάφτες που τον βρίζουν, φλερτάρει με όμορφα φαντάσματα σε πάρτι, γνωρίζει τα σινεμά της πόλης, βλέπει πλοία – φαντάσματα στον Άγιο Νικόλαο και ακούει ριζίτικα σε χασαποταβέρνες.
Πριν χαθεί σε ένα δάσος κάπου στη Μακεδονία, περνάει μια βόλτα από το «Καφεθέατρο», τρώει ζεστές καραμέλες μέντες στο Καμαράκι και βλέπει πεθαμένους αρχιεπίσκοπους να κουνιούνται στον Άγιο Μηνά. Τέλος παίρνει ένα παλιό ταξί Opel Record και γυρίζει πίσω στις 23 Μαΐου του 1941, την ώρα των βομβαρδισμών από τους Γερμανούς, παίρνει μέρος σε μάχες με τους Τούρκους σε μοναστήρια – φρούρια στο Πετροκεφάλι, ακούει «Carmen» στο γυμναστήριο του Τσακιρίδη και καταλήγει στο ξενοδοχείο του…
…την Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου του 2019 λίγο πριν τις 9 το βράδυ, λίγο πριν το ραντεβού του δηλαδή με παλιούς φίλους που έχει να δει τριάντα χρόνια.
Μυθιστόρημα, Περίπλους, 2021, 222 σελ.
Πηγές: Biblionet, Περίπλους
