Χρύσα Νικoλάκη

Γυναίκα Σαολίν – Χρύσα Νικολάκη

Ποιήματα


ΠΟΡΕΙΑ ΖΩΗΣ
Αέρινα βήματα, το αντίθετο λόγου σιωπής.
Καθώς τα πρώτα της περπατησιάς σημάδια
ανάλαφρα ίχνη.
Μετά, μορφασμοί σταυρού Ορφικού
που το στερέωμα κραδαίνουν
στο έμπα της μέρας.
Κι ύστερα, δειλά, σαν το ηλιοβασίλεμα
που κλείνει τα βλέφαρα
στην έντονη ματιά του πελάγου,
η αυλαία της νύχτας ανοίγει
φέρνοντας στον ουρανό σου
τις κόμες των άστρων.
Κάπου εκεί,
τα μικρά της ζωής κατορθώματα,
από γη, σάρκα, αέρα και Φως
παρελαύνουν.
Έργα ψυχής που ταξιδεύουν στο σύμπαν,
διαφάνειες άυλες
πριν την έκρηξη του πυρήνα τους
και μετέπειτα
φωτιά και σκόνη αστρική
για τους αστρονόμους.

Ποίηση, Δρόμων, 2021, 108 σελ.

Γιάννης Ρίτσος – Χρύσα Νικολάκη

Η ορθόδοξη παράδοση στην ποίησή του


Ο Γιάννης Ρίτσος είναι ο ποιητής που ζωντάνεψε το μύθο της Ρωμιοσύνης, ένας σπουδαίος δημιουργός που καλεί την ψυχή και τις αισθήσεις μας να συμφιλιωθούν με την παφλάζουσα ποίηση του και να κατανοήσουν το μεγαλείο του.
Παρά την πολιτική ιδεολογία του, παραμένει ένας ουσιαστικά ορθόδοξος ποιητής καθώς με τον συμβολισμό του προσπαθεί να εκφράσει μυστήρια τα οποία ο ανθρώπινος νους δύσκολα κατανοεί. Αν και κατηγορήθηκε από διάφορους γραμματολόγους για υπερβολική χρήση ελληνοχριστιανισμού και πανθεϊσμού, θα αποδείξουμε ότι η αγάπη του για τον Θεό είναι μια ωδή στη Δημιουργία. Μέσα από την παράλληλη σύγκριση των φιλολογικών και θεολογικών κειμένων θα φανερώσουμε το ορθόδοξο στοιχείο στην ποίηση του και την αγάπη του για τον Χριστό.
Ο Γιάννης Ρίτσος κατορθώνει, όπως ο ίδιος αναφέρει σε ένα γράμμα του προς τον Peter Bien, να παραμείνει πιστός στις αρχές του, δηλαδή να αναδείξει όχι απλώς «τι λέει», αλλά «τι είναι» το ποίημα. Άλλωστε, αυτή είναι και μια πτυχή της λογοτεχνίας, η αποκαλυπτική διάστασή της.
O Ρίτσος αφομοιώνει τον πολιτισμό μας αρχαίο, βυζαντινό, λαϊκό και σύγχρονο και τον εντάσσει στο έργο του ως διαχρονικές αξίες της ζωής. Ο ποιητικός του λόγος εμπεριέχει αξίες και βιώματα με πανανθρώπινη εμβέλεια και συγκινεί κάθε άνθρωπο ανεξάρτητα από φύλο, φυλή και εθνικότητα. Θεμελιώδες χαρακτηριστικό της ποίησής του στάθηκε η στράτευση της στην υπηρεσία του ανθρωπισμού, της αγάπης και της ελληνικότητας.
Ο Ρίτσος είναι και στρατευμένος και υπαρξιακός, βαθιά λυρικός. Είναι ο ποιητής που διατύπωσε λόγο με παρρησία για την Επανάσταση, για τις περιπέτειες του κοινωνικού οράματος, για τον έρωτα και το κάλλος της ζωής με μια εκπληκτική καθολικότητα. Γι’ αυτό η ποίηση του θα θαυματουργεί στο νου και τις ψυχές των ανθρώπων.

Ερμηνεία και κριτική, Δρόμων, 2020, 152 σελ.

Θαύματα κι αερικά – Χρύσα Νικολάκη

Ποιήματα


ΕΡΕΙΠΙΑ
Ήμουν αηδόνι κι έγινα νοτιάς
με τ’ άστρο στη χούφτα
άγγελος λησμονιάς
γιασεμί της ασβεστωμένης εκκλησιάς σου
φιλί άχραντο της σκέψης σου
Αυγουστιάτικο μεθυσμένο φεγγάρι
μισάνοιχτο παραμύθι στην καλντέρα
της καρδιάς σου.

Ήσουν παιδί
κι ενηλικιώθηκες σε μια νύχτα
όταν έφυγαν τα πετροχελίδονα για πάντα.

Ψυχή μου, δεν συστεγάζονται τα ερείπια.

Ποίηση, Δρόμων, 2020, 72 σελ.

Το αγόρι και ο δράκος – Χρύσα Νικολάκη

“… Κι έτσι αποφασίσανε μαζί να περάσουνε την υπόλοιπη ζωή, να είναι για πάντα ευτυχισμένοι και όχι “χρυσά” παγιδευμένοι… Έξω απ’ του κάστρου την αυλή η ζωή τους έγινε όμορφη κι απλή…”

Eικονογράφηση: Αλεξία Κωστή

Ποιητικό παραμύθι, Άπαρσις, 2019, 24 σελ.

Θαλασσινή κερκόπορτα – Χρύσα Νικολάκη

Οι ποιητές ….κελαρυστά πουλιά
μιας σβησμένης Άνοιξης.
Γαργαριστό νερό σε σκοτεινό πηγάδι
φύλλα αειθαλή στη νεκρή φύση
περιστέρια αγάπης κόντρα στο βοριά
λέξεις άλικες σε γκρίζες πέτρες σμιλεμένες
στεφάνια δάφνης πάνω σε μαρμάρινα μνήματα
κόκκινες ανεμώνες σε βράχια απρόσιτα.
Δεν ξεχνούν.
Δεν λησμονούν.
Προσμένουν.
Παλεύουν με γιγαντιαία κύματα που ξεπηδούν μέσα στις τσιμεντένιες πολιτείες καθρεφτίζοντας μέρες ουράνιες ζωγραφισμένες με παιδικά χαμόγελα.
Πονούν, θρηνούν και γελούν ξανά…

Ποίηση, Όστρια Βιβλίο, 2017, 76 σελ.