Γιώργος Γκόζης

Ζαφείρη μη φοβάσαι, πάρε μια βέσπα – Γιώργος Γκόζης

Παραμυθητικό παράκουσμα αφηγήσεων και διηγήσεων

«Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη τον περασμένο αιώνα και καθώς την κουβαλάω αιωνίως μέσα μου, πάντοτε σε αυτήν επιστρέφω.» Η εναρκτήρια αυτή φράση του Γιώργου Γκόζη δίνει το στίγμα ολόκληρης της συλλογής διηγημάτων, όπου ο συγγραφέας σκιαγραφεί το πορτρέτο μιας πολύ προσωπικής πόλης, μέσα από τα σπαράγματα της μνήμης, την αποτύπωση αλλόκοτων φυσιογνωμιών και ακόμα πιο αλλόκοτων περιστατικών ενός παρελθόντος που εκβάλλει διαρκώς στο παρόν με τον ανεπανάληπτο τρόπο τη λογοτεχνίας. Η κωμική φλέβα του Γκόζη απογειώνεται αποδίδοντας με απαράμιλλο τρόπο τον αμετανόητα γκροτέσκο χαρακτήρα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Η συλλογή αποδίδει ιδανικά το μείγμα λαϊκής και αστικής κουλτούρας που σφράγισε τα νεανικά χρόνια του συγγραφέα. Αναγνώστη, μη φοβάσαι τίποτα, καβάλα απλώς αυτήν εδώ τη βέσπα…

Διηγήματα, Ποταμός, 2022, 152 σελ.

Θραύση κρυστάλλων – Γιώργος Γκόζης

Ο ελληνικός λαβύρινθος ενηλικίωσης του Άρη. Η χώρα του βρόμικου ’89, η δολοφονία χαρακτήρα του πατέρα του, η οριστική απώλεια:

Παραμονές Χριστουγέννων του 2001. Με αγκάλιασε και με έσφιξε στην αγκαλιά Του. Πήγα να φύγω. Ντρεπόμουν. Με έσφιξε πάλι. Μου είπε στο αύτι χαμηλόφωνα, να μην ακούει άλλος: “Σ’ αγαπώ πολύ!”. Κι εγώ ο δειλός φοβήθηκα να Του απαντήσω πως κι εγώ Τον αγαπώ. Ήταν μόνο δυο λέξεις.

Κι έτσι προχωράμε με τις ρωγμές μας κι η θραύση κρυστάλλων εκτός από ασφαλιστήριος όρος στα συμβόλαια οχημάτων γίνεται και μια οδυνηρή διαπίστωση.

Μία ψηφιακή επιστολή που φτάνει επιτέλους στον προορισμό της 25 χρόνια μετά:

Λες όμως πως δε θέλεις να με χάσεις πάλι, λες πως δεν ξέρεις αν μπορείς να μ’ έχεις κιόλας. Κι εγώ σου λέω πως Σ’ αγαπώ, πως είμαι όλος εδώ για σένα, Μαρία.

Για να μ’ έχεις όμως, εξαρτάται από σένα και μόνον.
Στο χέρι σου είναι.
Πάντα ήταν.

Μυθιστόρημα, Ποταμός, 2020, 304 σελ.

Μητερικό της Θράκης – Γιώργος Σ. Γκόζης

Βίοι και μαρτύρια αγίων και οσίων γυναικών της Θράκης


Τo “Μητερικό της Θράκης” είναι μία συμπιληματική συλλογή αγιολογικών έργων, όπου εξιστορούνται ο βίος και η πολιτεία γυναικείων μορφών του Χριστιανισμού στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή της Θράκης, κατά τη διάρκεια μίας χρονικής διαδρομής που εκτείνεται από τα χρόνια των διωγμών μέχρι την άλωση της του Κωνσταντίνου. Η συλλογή αυτή, ωστόσο, δεν αυτοπεριορίζεται από τον τίτλο της ούτε μόνο στις Γυναίκες ούτε μόνο στη Θράκη. Απευθύνεται σε οποιονδήποτε, πιστό ή μη, αναζητά τη Μαρτυρία της εν Χριστώ ζωής, αδιάκριτα από την ανδρώα ή γυναικεία φύση που του δόθηκε, αλλά και σε κάθε μελετητή της ιστορίας της Θράκης, όπως αυτή καταγράφηκε στο πέρασμα δώδεκα χριστιανικών αιώνων.

Το βιβλίο δεν απευθύνεται σε έναν εκλεκτικό ή περίκλειστο κύκλο ειδικών. Αντιθέτως, απευθύνεται σε κάθε μέλος του πληρώματος της Εκκλησίας και σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο με ανησυχίες. Είναι μία ανοιχτή επιστολή επικοινωνίας του μέλους προς τη λατρεύουσα κοινότητα και αντίστροφα, αλλά και μία οριζόντια και κάθετη αναφορά. Το “Μητερικό της Θράκης” είναι ένα βιβλίο γραμμένο για σένα.

Εμπεριέχει, εκτός της ευσύνοπτης γνωριμίας με την Αγιολογία, τα μαρτύρια της Οσιομάρτυρος Σεβαστιανής, της Αγίας Γλυκερίας -με το θαύμα επί της μυροδόχου?, αλλά και το μαρτύριο των Αγίων Τεσσαράκοντα Γυναικών και του Αγίου Αμμών. Ακολουθούν οι βίοι της Αγίας Μαρίας της Νέας της εκ Βιζύης και της Οσίας Παρασκευής της Νέας της εξ Επιβατών, αλλά και το επίμετρο με την παρουσία της Οσίας Παρασκευής της Νέας στη Βαλκανική Ορθοδοξία. Το “Μητερικό της Θράκης” διαθέτει, επίσης, χάρτη της βυζαντινής Θράκης δια χειρός του συγγραφέα, καθώς και φωτογραφικό παράρτημα με εικόνες και ναούς της βυζαντινής Θράκης, αλλά και εικόνες των Αγίων Μητέρων που αποτυπώνονται στις σελίδες του βιβλίου. Τα πολύτιμα κείμενα των Μαρτυριών και των Βίων να σημειωθεί πως παρατίθενται και αποδίδονται -παράλληλα με το πρωτότυπο κείμενο- σε μία προσιτή νέα ελληνική, ώστε να γίνονται άμεσα και κατανοητά, χωρίς όμως να απομακρύνονται από το πνεύμα των συγγραφέων τους.

Βίοι Αγίων, Παρατηρητής της Θράκης, 2020, 272 σελ.

Γκουανό – Γιώργος Γκόζης

Πορτραίτο μιας πατρίδας, τοιχογραφία μιας εποχής, η επιτομή της σύγχρονης νεοελληνικής Ιστορίας μέσα από πέντε διαδοχικές αφηγήσεις, όπως οι κρίκοι μιας αλυσίδας.

Η ζωή τριών γυναικών και δύο ανδρών και το κοινό αόρατο νήμα που τους ενώνει.

Από τις μικρές τους γειτονιές μέχρι τη Μεγάλη Πολιτεία, ο Κοσμάς και η Ασπασία με τη Σταυρούλα, ο Γιώργος και η Κατερίνα, αφηγούνται το χρονικό της προσωπικής, αλλά και της συλλογικής μας ενηλικίωσης.

Το βιβλίο ακολουθεί τους χαρακτήρες σε όλη τους τη μυθοπλαστική διαδρομή άλλοτε με ακρίβεια κι άλλοτε με οικονομία. Μας μεταφέρει εναλλάξ από το πρόσφατο παρελθόν στον σημερινό κόσμο, όπως ένας καθρέφτης που έσπασε και κατακερματίστηκε σε αναρίθμητα καθρεφτάκια, σκόρπια πια εδώ κι εκεί, τα οποία αναζητούν το αρχέτυπο ενιαίο είδωλο.

Το “Γκουανό” δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα παραμύθι, με τα καλά κρυμμένα μυστικά του, βγαλμένα κατευθείαν από το σεντούκι της μνήμης.

Νουβέλα, Πόλις, 2016, 80 σελ.

Αφήστε με να ολοκληρώσω – Γιώργος Γκόζης

Στις τηλεοπτικές εκπομπές πολιτικού περιεχομένου, εκείνες όπου η οθόνη είναι τεμαχισμένη σε κομμάτια, που η ελληνική ευρεσιτεχνία τα έχει πατεντάρει ονομάζοντάς τα τηλεπαράθυρα, όμοια με τα κομμάτια του μπακλαβά στο ταψί, ώστε να χωράνε όλους τους προσκεκλημένους, οι παριστάμενοι επιθυμούν διακαώς να πάρουν τον λόγο.

Όταν αυτό συμβεί, ευχαριστούν αρχικά τον παρουσιαστή, που είναι ο καλός τους άνθρωπος. Συχνά επιθυμούν να μιλούν με τους υπόλοιπους προσκεκλημένους διαμέσου εκείνου και μόνο, και όχι απευθείας μεταξύ τους. Σε αυτόν προστρέχουν ικέτες, “Προστατέψτε με, σας παρακαλώ!”, όταν νιώθουν ότι απειλούνται από λεκτικές επιθέσεις, όπως αν ήταν διαιτητής σε γήπεδο ή όπως αν ήταν εικόνισμα στο εικονοστάσι, όπως αν ήταν εκείνοι μωρά που τους παίρνει κάποιος το παιχνίδι από τα χέρια ή τον λόγο από το στόμα, αυτοί, ολόκληροι μαντραχαλαίοι με σκεμπέδες, αυτοί που ντύνονται το περισπούδαστο ύφος και το κρυφοκούμπι πουκάμισο με τις κλαδωτές γραβάτες, εν πολλοίς συστημικοί και συστηματικοί τιποτολόγοι, η έλλειψη των οποίων μέχρι και τον πλανήτη θα εξανάγκαζε να μην περιστρέφεται πια.

Και τότε αρχίζουν παράλληλους μονολόγους. Στην ουσία, ό,τι πραγματικά επιθυμούν είναι να ακούνε μόνο τον εαυτό τους και όχι να διαλέγονται. Γι’ αυτό και, όταν κανείς τολμήσει να τους διακόψει, εκρήγνυνται κι ωρύονται, “Εγώ δεν σας διέκοψα, αφήστε με να ολοκληρώσω!”, αγωνιούν τραγουδώντας στη διαπασών το ρεφρέν “Αφήστε με να ολοκληρώσω! Αφήστε με να ολοκληρώσω!”

Την επόμενη ημέρα, αν όχι την επόμενη ώρα, βρίσκονται καθήμενοι σε άλλο τηλεσταθμό, όπου ελπίζουν ότι κάποιοι άλλοι θα τους επιτρέψουν κάποια στιγμή να ολοκληρώσουν.

Αφήστε τους να ολοκληρώσουν, λοιπόν, ό,τι κι αν είναι αυτό που δεν ολοκληρώθηκε, μια φράση, μια πράξη, ακόμα κι ένα βιβλίο που, έστω και με καθυστέρηση δέκα ετών, επιτέλους ολοκληρώθηκε.

Διηγήματα, Πόλις, 2014, 210 σελ.

Ο νυχτερινός στο βάθος – Γιώργος Γκόζης

Ποιά σχέση μπορεί να έχει ο Τσουκάνταλης με τον Μεγάλο Σεισμό και την Κακιά Όχεντρα στο θερμοκήπιο;
Πόσο το κιλό η τσιπούρα;
Ποιά, ένας κλεμμένος γάϊδαρος πουλημένος στο παζάρι της Κάτω Γειτονιάς με κάποιον πεθαμενατζή της οδού Αγγελάκη;
Ήρθες με την καλή, κουμπάρε;
Ποιά, μια αλάνα της Θεσσαλονίκης με την αγαπητική κοινωνία της Κορέας;
Ήτανε καυτός ο ντουζλαμάς, πασά μου;
Ποιά, μια κόντρα με το γκάζι στα κόκκινα, όταν στο μικρόφωνο είναι ο Σάκης, ο Σαφάρι;
Ποιά, όταν μια Σύναξις καταφωνεί μέσα από δεκατέσσερις Πύλες;
Ποιά;

Διηγήματα, Νεφέλη, 2002, 125 σελ.