Κωνσταντίνα Κορρυβάντη

Dyno: Με τα ζάρια στον αέρα – Κωνσταντίνα Κορρυβάντη

“Dyno” στη γλώσσα της αναρρίχησης σημαίνει το δυναμικό άλμα που πραγματοποιεί ο αναρριχητής προκειμένου να κρατηθεί από την επόμενη λαβή, πέρα από το σημείο που φτάνει το χέρι του. Κατά την εκτέλεση αυτής της κίνησης το τεταμένο σώμα αφήνει τον βράχο, εκτινάσσεται κι ο αναρριχητής άλλοτε φτάνει ψηλότερα κι άλλοτε πέφτει.
Στα είκοσι εννιά ποιήματα της δεύτερης ποιητικής συλλογής της Κωνσταντίνας Κορρυβάντη το “dyno” είναι το ρίσκο που παίρνουμε στον καιρό που δεν συμβαίνουν θαύματα. Τα βουνά παραμένουν αμετακίνητα, όπως συμβαίνει με τα φυσικά αλλά συχνά και με τα ψυχικά εμπόδια. Με τον τρόπο που ψηλαφίζουμε τον βράχο, ρίχνουμε και τη ζαριά. Ίδια τα δάχτυλα, ίδιο το αποτύπωμα. Όλα, ή σχεδόν όλα, είναι στο χέρι μας. Η προσπάθεια, η προσδοκία, το θάρρος, ο φόβος. Επιτυχία ή αποτυχία “όπου κι αν είσαι, σκαρφαλώνεις την υδρόγειο”.

ΓΥΜΝΕΣ ΚΟΡΦΕΣ
Έφτασες σ’ ένα καλά ακονισμένο τέλος.
Γνώριμο.
Όσο η άκρη της σύριγγας, το νυστέρι
ή γιατί όχι
η μύτη της αγαπημένης σου ξύλινης μαριονέτας.
Μα οι κορφές
είναι γυμνές σαν την αλήθεια.
Δεν έχουν τίποτα να κατακτήσεις.

Έλα να κυλιστούμε στην πτώση.

ΘΕΜΕΛΙΑ
Ήταν οι κοφτές φράσεις.
Κρατιέμαι, τα βγάζω πέρα.
Παραμονή κάποιας αργίας.
Τάχα προσπαθώντας, ψευτοεπιμένοντας.
Μ’ αυτά τα γέρικα δοκάρια
να κρέμονται πάνω από τα κεφάλια μας.
Ζώντας χρόνια τώρα την ίδια σκηνή.
Όπου κι αν είσαι, σκαρφαλώνεις την υδρόγειο.

Ποίηση, Πόλις, 2019, 44 σελ.

Μυθογονία – Κωνσταντίνα Κορρυβάντη

Η Μυθογονία είναι διακριτός επιστημονικός κλάδος που εξετάζει ιστορίες βασισμένες στην παράδοση και στο θρύλο. Τον τίτλο αυτό επιλέγει η Κωνσταντίνα Κορρυβάντη για να συνθέσει, στην πρώτη εμφάνισή της στα γράμματα, μια ποιητική αλληγορία που αφορά και αναφέρεται σε γυναικεία μυθικά πρόσωπα.
Με πρώτη την Αράχνη, πρόσωπο της ελληνικής μυθολογίας που αναφέρεται στις “Μεταμορφώσεις” του Οβίδιου, αφού άλλωστε προϋπήρξε γυναίκα και λόγω της αλαζονείας της μεταμορφώθηκε σε αράχνη από τη θεά Αθηνά, η Κωνσταντίνα Κορρυβάντη επιλέγει είκοσι δύο γυναίκες, στις οποίες αφιερώνει είκοσι τρία ποιήματα, και έναν άντρα με τον οποίο και καταλήγει η συλλογή: τον Τρίτωνα, θεότητα της θάλασσας, γιος του Ποσειδώνα και της Αμφιτρύτης. (Μία ακόμη γυναίκα!) Στις γυναικείες μορφές που επιλέγονται ως ποιητικά υποκείμενα της συλλογής θα πρέπει να προστεθεί τέλος και η Ανάφη, το νησί όπου βρήκαν με τη βοήθεια του Απόλλωνα καταφύγιο οι Αργοναύτες, στη διάρκεια της επιστροφής τους από την Κολχίδα.

ΡΕΑ
Για να βγεις από το κάδρο
Χρειάζεσαι μόνο να βρεις τον τρόπο.

Ίσως δαγκώνοντας με δύμαμη
Την κορνίζα

Όλες σου οι δύσκολες αποφάσεις
Ν’ αφήνουν μια πικρή γεύση στο στόμα.

Μα εσύ δεν έβγαλες ακόμα δόντια
Κι εγώ περισσότερο από την μητρότητα
Φοβάμαι την πατρότητα.

ΝΕΔΑ
Τα φύλλα γλιστρούν απαλά προσπερνώντας τα βράχια
κι εκείνη σε μαθαίνει να τα μετράς ένα προς ένα.
Κρατώντας μία κούκλα από παπιέ μασέ για επιβράβευση.
Αυτές είναι οι γαλήνιες ενασχολήσεις του έρωτα
όπως θα σου επισημανθεί αργότερα.

Μαμά, τα ποτάμια από αξιοπρέπεια
δεν γυρίζουν πίσω;

Βραβείο Ποίησης “Μαρία Πολυδούρη” Πρωτοεμφανιζόμενου Ποιητή – Δήμος Καλαμάτας 2016
Βραβείο “Γιώργου Αθάνα” Ακαδημίας Αθηνών 2016

Ποίηση, Μανδραγόρας, 2015, 36 σελ.