Κωνσταντίνος Παπαχαράλαμπος

Ελληνες λογοτέχνες
Ο Κωνσταντίνος Παπαχαράλαμπος γεννήθηκε στην Καβάλα το 1988.
Εργάζεται στα πεδία της ποίησης, της χωρικής ανάλυσης και της performance, με βάση το Λονδίνο, όπου ζει από το 2010. Το ενδιαφέρον του εστιάζεται στις μεταμορφωτικές πιθανότητες του μέλλοντος.
Κείμενά του έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά, ρωσικά και αγγλικά και συμπεριληφθεί σε ανθολογίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως Futures: Poetry of the Greek Crisis (Penned in the Margins 2015), Dichtung mit Biss (Freie Universität Berlin: Romiosini/CeMoG 2018), Writing Utopia 2020 (Hesterglock Press 2020), κ.ά. Κείμενά του έχουν ακόμη δημοσιευθεί σε διάφορα περιοδικά στην Ελλάδα, τη Γερμανία, τη Βρετανία, την Αυστρία, τη Ρωσία και την Αμερική (ΦΡΜΚ, Εντευκτήριο, Andro, Θράκα, Lifo, Athens Voice, Litmus, Perspektive, Petrichor, Hocopor, κ.ά.).
Έχει πραγματοποιήσει performances σε χώρους τέχνης και φεστιβάλ στην Ελλάδα και τη Βρετανία (Kensington + Chelsea Art Week, Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης, European Poetry Festival, University of Brighton, Γκαλερί Λόλα Νικολάου, Velorose Gallery, Poetry Society, Free Thinking Zone, κ.ά).
To 2019 έγραψε και παρουσίασε την performance Οδυσσέα, κάνε μου like στο 62ο Φεστιβάλ Φιλίππων. Οπτικά του ποιήματα έχουν εκτεθεί στην Poetry Society και έχουν γίνει εγκαταστάσεις στο Action Field Kodra. Το 2020 συμμετείχε στο πρόγραμμα Open Folios του ΜΟΜus – Πειραματικό Κέντρο Τεχνών για την παρουσίαση και αρχειοθέτηση του συνόλου τής ως τότε δουλειάς του. Το βιβλίο του ’3: Ανθρώπων Ιστορία’ (Κουκουνάρι 2018) διακρίθηκε στα Ελληνικά Βραβεία Γραφιστικής & Εικονογράφησης (ΕΒΓΕ) 2019 και εκτέθηκε στο MOMus.
Περισσότερα στοιχεία για τη δουλειά του βρίσκονται στην ιστοσελίδα: Κωνσταντίνος Παπαχαράλαμπος
Ποίηση
K – On (2011), Εντευκτήριο
Είναι (2015), ΦΡΜΚ
3: Ανθρώπων ιστορία (2018), Κουκουνάρι
Ζεστό σώμα (2021), Κουκουνάρι

Ζεστό σώμα – Κωνσταντίνος Παπαχαράλαμπος

Ζεστό σώμα


– Πώς ακούγονται οι μυρωδιές;
– Ποια είναι η μυρωδιά της γλώσσας;
– Υπάρχει ενιαία γλώσσα;
– Τι ζητά ένα παιδί βγαίνοντας μέσα από συντρίμμια;
– Προς τα πού ταξιδεύει;

Ένα κείμενο-σχόλιο πάνω στην αίσθηση της όσφρησης.
Μια εξερεύνηση προς επιτέλεση.

Ποίηση, Κουκουνάρι, 2021, 46 σελ.

3: Ανθρώπων ιστορία – Κωνσταντίνος Παπαχαράλαμπος




Το υβριδικό POP project για την επανάληψη του εγώ στα social media.
Ποιήματα που εξερευνούν τους σούπερ ήρωες της διπλανής πόρτας, ποιήματα γεμάτα από δυνατά ρεφρέν, λάικ που πέφτουν βροχή στα δίκτυα της ζωής τους, χρώματα και κάθε είδους φωτογραφίες του αεικίνητου εγώ τους – που δε σταματά να επαναλαμβάνεται, όπως εκείνο το τραγούδι που δε βγάζεις απ’ το μυαλό σου.

Ποίηση, Κουκουνάρι, 2018, 80 σελ.

Είναι – Κωνσταντίνος Παπαχαράλαμπος




Το “Είναι” είναι ένα πρότζεκτ ποίησης για τη ζωή – αυτή που ελλειπτικά κι ατελώς καταλαβαίνουμε. Πώς ζούμε μέσα στη φθορά μας;
Ο περιπατητής αυτού του βιβλίου κοιτάζει τη θλίψη, νιώθει τη μοναξιά, αποστρέφεται το μίσος. Ονειρεύεται φύση κι ηλεκτρισμό να συνυπάρχουν. Κοιτάζει τους ήχους, τις νύχτες, τα πρωινά. Πόσο ελεύθερος νιώθει. Κοιτάζει τους ανθρώπους – άνθρωποι είναι. Μέσα του κοιτάζει. Κάπου ενδιάμεσα το σώμα του υπάρχει. Μέσα στις ελλείψεις του υπάρχει. Κάπου που τόσο επιθυμεί.
Το “Είναι” είναι ένα πρότζεκτ σημείων του χώρου για τη ζωή που συμβαίνει ταυτόχρονα. Οι λέξεις του βιβλίου υπάρχουν σπασμένες στα γράμματά τους, απλώνονται στις σελίδες των ποιημάτων σαν σημεία του χώρου και γίνονται μια ευκαιρία ταυτόχρονης ενδοσκόπησης – ένα νέο είδος διαλογισμού που φέρνει στο μυαλό την αποτύπωση του πολύχρωμου πλανήτη πάνω σε εφήμερους χάρτες και ψυχεδελικές εικόνες.

έτσι στροβιλίζομαι

ένα
σώμα
φθαρτό

μια κάποια γλώσσα μόνο γράφω
αυτή που είμαι και υπάρχω

Ποίηση, ΦΡΜΚ, 2015, 64 σελ.

K – On – Κωνσταντίνος Παπαχαράλαμπος




“On” όπως ενηλικίωση. Όπως είμαι κι ονομάζομαι. Έτσι επιχειρείται μια συνέντευξη για τον ερχομό του πυροδότη. Τα ποιήματα αφαιρετικά. Φουτουριστικά. Σχεδιαστικά. Τεμαχισμένα. Κι ερωτικά. Σύννεφα και σύννεφα στα κάδρα. Οι προσδοκίες αρχικά. Το νέο ξεκίνημα. Το φωτεινό μέλλον. Ναι. Έχεις ξαναζήσει εδώ. Μα η ζωή επιλέγει να ζήσει. Η ζωή φωσφορίζει. Στα φύλλα τα ζωύφια. Οι χάρτες. Οι αριθμοί. Μέσα στο αεροπλάνο. Αέρας κι ακούραστο νερό. Ο χώρος της μάχης μετά. Το ψέμα. Το αίμα. Ο πόνος. Ο χώρος του έρωτα ανάμεσα. Το σώμα. Ο κήπος. Η μελαγχολία. Κι ο χώρος μιας ήττας. Μα έτσι έρχονται οι νίκες. Το ξέρεις καλά τώρα πια.

«Μινιμαλιστική Αισθητική»
οι μέρες κυλάνε σε μορφή
όπως ανακυκλώνει η λειτουργία τους
το πρωινό και σήμερα γκρίζο
όπως το πρωινό με συνηθίζει
απόγευμα μετά
ένα δροσερό απόγευμα
αυτό χρειάζεται να λειτουργεί
να κυλάνε οι μέρες ανθίζοντας
τα κλαδιά με τα δέντρα τους
στα κλαδιά των δέντρων

Ποίηση, Εντευκτήριο, 2011, 47 σελ.

Πηγές: Biblionet, Εντευκτήριο, ΦΡΜΚ, Κουκουνάρι