Σπούδασε ιστορία και αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε ως φιλόλογος στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ασχολείται με τη μελέτη και την κριτική της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Κείμενά της δημοσιεύονται συστηματικά στον ημερήσιο, περιοδικό και ηλεκτρονικό τύπο στην Ελλάδα και στην Κύπρο (“Εφημερίδα των Συντακτών”, “Εντευκτήριο”, diastixo.gr, κ.ά.). Έχει εκδώσει: “Χρονολόγιο-Εργοβιογραφία Γιώργου Σεφέρη” (Μεταίχμιο, 2000, 2002), “Πίσω από τις γραμμές” (Σελίδες κριτικής, University Studio Press, 2005) και τα βιβλία πεζογραφίας “Κυρία, με θυμάστε;” (αφηγήματα, Κίχλη 2010) και “Χαμηλή βλάστηση: Θάμνοι πόες και μπονσάι” (πεζογραφήματα, Κίχλη, 2018). Έχει επιμεληθεί, μεταξύ άλλων, την τρίτομη έκδοση του “Κοινού Λόγου” της Έλλης Παπαδημητρίου (Ερμής, 2003) και τον δεύτερο τόμο της “Αλληλογραφίας Γιώργου και Μαρώς Σεφέρη” (Ίκαρος, 2005).
Χαμηλή βλάστηση (2018), Κίχλη
Ασκήσεις αντοχής στον χρόνο (2021), Κίχλη
Αφηγήσεις
Κυρία, με θυμάστε; (2010), Κίχλη
Δοκίμια-Μελέτες-Ερμηνεία και κριτική
Χρονολόγιο, εργοβιογραφία Γιώργου Σεφέρη 1900-1971 (2000), Μεταίχμιο
Χρονολόγιο, εργοβιογραφία Γιώργου Σεφέρη 1900-1971 (2002), Μεταίχμιο
Πίσω από τις γραμμές (2005), University Studio Press
Συλλογικά έργα
Συνεντεύξεις και έρευνες (1994), Γαβριηλίδης
Η πόλη στους νεότερους χρόνους (2000), Εταιρεία Μελέτης Νέου Ελληνισμού – Μνήμων
Ο βίος και το έργο του Κ. Π. Καβάφη (2002), Μεταίχμιο
Για τον Βαλτινό (2003), Αιγαίον
Μεσαιωνικά και νέα ελληνικά (2006), Ακαδημία Αθηνών
Ποίηση: Γιώργος Σεφέρης (1900-1971) (2007), Εταιρεία Λευκαδικών Μελετών
Γιώργος Σεφέρης 1900-1971: 45 χρόνια μετά το Νόμπελ (2008), Ελευθεροτυπία
Για τον Γιώργο Σεφέρη (2009), Παρουσία
Ο βίος και το έργο του Κ. Π. Καβάφη (2013), Μεταίχμιο
Επτά μελετήματα για τον Καβάφη (2018), Μανδραγόρας
Χρονολόγιο-εργοβιογραφία Γιώργου Σεφέρη 1900-1971 – Μαρία Στασινοπούλου
Χρηστική έκδοση με 33 ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη
Το “Χρονολόγιο – Εργοβιογραφία Γιώργου Σεφέρη 1900-1971” καταγράφει και παρακολουθεί λεπτομερώς τα γεγονότα της προσωπικής, της δημιουργικής και της εκδοτικής πορείας του ποιητή, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Όλα αυτά τα πολύτιμα στοιχεία περιλαμβάνονται και σε αυτή τη νέα χρηστική έκδοση, διανθίζονται με μέρος του φωτογραφικού υλικού της προηγούμενης έκδοσης και εμπλουτίζονται με ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη επιλεγμένα από τη Μαρία Στασινοπούλου.
Χρονολόγιο, εργοβιογραφία Γιώργου Σεφέρη 1900-1971
Ιστορία και κριτική, Μεταίχμιο, 2000, 146 σελ.
Χρονολόγιο-εργοβιογραφία Γιώργου Σεφέρη 1900-1971 – Μαρία Στασινοπούλου
Χρηστική έκδοση με 33 ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη
Το “Χρονολόγιο – Εργοβιογραφία Γιώργου Σεφέρη 1900-1971” καταγράφει και παρακολουθεί λεπτομερώς τα γεγονότα της προσωπικής, της δημιουργικής και της εκδοτικής πορείας του ποιητή, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Όλα αυτά τα πολύτιμα στοιχεία περιλαμβάνονται και σε αυτή τη νέα χρηστική έκδοση, διανθίζονται με μέρος του φωτογραφικού υλικού της προηγούμενης έκδοσης και εμπλουτίζονται με ποιήματα του Γιώργου Σεφέρη επιλεγμένα από τη Μαρία Στασινοπούλου.
Ιστορία και κριτική, Μεταίχμιο, 2002, 299 σελ.
Πίσω από τις γραμμές – Μαρία Στασινοπούλου
Σελίδες κριτικής
… Από τα δεκάδες κριτικά σημειώματα, βιβλιοπαρουσιάσεις και εκτενέστερες κριτικές που έχω κατά καιρούς δημοσιεύσει επέλεξα μόνον όσα αναφέρονταν στη σύγχρονη νεοελληνική πεζογραφία και είχαν κάποια λογική έκταση. Επίσης κείμενα που, χωρίς καμία επιφύλαξη θα προσυπέγραφα και σήμερα. Στο περιεχόμενο έχουν γίνει ελάχιστες, γλωσσικές και εκφραστικές, κυρίως, επεμβάσεις που δεν επιφέρουν καμία αλλοίωση στην αρχική μου θέση.
Σε όλα τα κείμενα διατήρησα τους τίτλους που είχαν στην πρώτη τους δημοσίευση (η οποία και αναφέρεται) και για τους οποίους δεν είμαι πάντα η μόνη υπεύθυνη· συχνά αποτελούν επιλογή της εφημερίδας ή του περιοδικού που τα φιλοξενεί.
Ερμηνεία και κριτική, University Studio Press, 2005, 128 σελ.
Κυρία, με θυμάστε; – Μαρία Στασινοπούλου
Eίκοσι οκτώ αφηγήματα που πλαισιώνονται από ένα προλογικό και ένα επιλογικό κείμενο, αποστάγματα από την πλούσια διδακτική εμπειρία της Μαρίας στασινοπούλου, συνιστούν τον κορμό του βιβλίου “Κυρία, με θυμάστε;”. Ισάριθμα πρόσωπα μαθητών αναδύονται από τη λήθη και πρωταγωνιστούν σε περιστατικά που αν τλούνται από τη σχολική πραγματικότητα.
Με τρυφερότητα, συγκίνηση, αλλά και με χιούμορ η Μαρία Στασινοπούλου επιστρέφει στο παρελθόν, στην καθημερινότητα του σχολείου, και τη φωτίζει από μια μη αναμενόμενη οπτική γωνία:
καταδεικνύει πώς η σχέση της με τους μαθητές της συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση της δικής της, προσωπικής βιοφιλοσοφίας. Έτσι, καταλήγει αβίαστα στο συμπέρασμα: “Αν κάτι μπορεί
να σώσει την εκπαίδευση σήμερα, είναι μόνον οι διαπροσωπικές σχέσεις μαθητών και δασκάλων, σχέσεις αγάπης και αμοιβαίας παραδοχής (…), σχέσεις που εμπνέουν και τροφοδοτούν αμφιμερώς”.
Τα χρόνια πέρασαν, οι παλιοί μαθητές έγιναν δάσκαλοι, γιατροί, υδραυλικοί, ηθοποιοί, διακοσμητές και φίλοι, και αποφάσισα μια μέρα -μπορεί και νύχτα (η νύχτα μού ήταν πάντα πιο προσφιλής
και γόνιμη)-, έτσι σαν παιχνίδι, να καταγράψω πρόσωπα και στιγμές μαθητών, να περιγράψω, αν γίνεται, ψυχές εφηβικές. δεν θα ήθελα να διαβαστούν σαν “μαργαριτάρια” ούτε σαν ανέκδοτα ούτε σαν αναμνήσεις ενός συνταξιούχου της έδρας και του θρανίου. είναι χνάρια πάνω στα οποία περπάτησε ένας άνθρωπος και διαμόρφωσε τον μικρόκοσμο της προσωπικής του βιοφιλοσοφίας.
Τα παιδιά αυτά, τα παιδιά μου, μου έμαθαν πιο πολλά απ’ όσα προσπάθησα να τα διδάξω.
M.Σ.
Αφηγήσεις, Κίχλη, 2010, 100 σελ.
Χαμηλή βλάστηση – Μαρία Στασινοπούλου
Θάμνοι, πόες και μπονσάι
Ιστορίες που προϋποθέτουν προσεκτική ματιά πάνω σε πρόσωπα και γεγονότα ξεχω-ριστού ενδιαφέροντος. Στιγμιότυπα από την καθημερινή ζωή ιδωμένα με διάθεση ειρω-νική και χιουμοριστική, που κάποτε ερωτοτροπεί με το ανέκδοτο. Τα πράγματα έγιναν όπως περιγράφονται, ίσως και διαφορετικά, μπορεί όμως και να επινοήθηκαν ή να υλο-ποιήθηκαν με το συνταίριασμα φαντασίας και πραγματικότητας. Λόγος πυκνωμένος, που εστιάζει στο απλό και στο αλλότριο και εκτείνεται άλλοτε σε ελάχιστες αράδες και άλλοτε σε λίγες ή περισσότερες σελίδες.
“Άκουσα πρόσφατα κάτοικο των πολύπαθων, κοντινών στη γειτονική τουρκική ακτή, νησιών μας να αφηγείται ότι πρόσφερε σε έναν Σύρο πρόσφυγα νερό και φαΐ και τον περιέθαλψε. Εκείνος, φεύγοντας, του είπε: “Δεν έχω τίποτε να σου δώσω για να σε ευχαριστήσω. Πάρε, σε παρακαλώ, το κλειδί του σπιτιού μου στη Συρία· αυτό έχω μόνο”. Πρόσφερε τη μοναδική αυταπάτη του, ότι θα μπορούσε τάχα να γυρίσει κάποτε πίσω.”
“Η μοναδική αυταπάτη”, σ. 115
Διηγήματα, Κίχλη, 2018, 120 σελ.
Ασκήσεις αντοχής στον χρόνο – Μαρία Στασινοπούλου
Η ΜΑΡΙΑ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ, παρατηρώντας τη ζωή που περνά, εστιάζοντας στο οικείο και στο αλλότριο και συνδυάζοντας τη φαντασία με την πραγματικότητα, επιχειρεί να ξορκίσει την αδυσώπητη κοινή μοίρα. Για να το πετύχει αυτό επιστρατεύει πότε το χιούμορ, πότε την ειρωνεία και πότε τη διακωμώδηση, αφαιρώντας οτιδήποτε περιττό, χρησιμοποιώντας λόγο κοφτό και πυκνό.
«“Ηλικιωμένο ζευγάρι στη Θεσσαλονίκη κάηκε ζωντανό, όταν φωτιά από άγνωστη αιτία ξέσπασε στο πολυτελές διαμέρισμα που διέμεναν στο κέντρο της πόλης. Κινδύνευσαν και τα διπλανά διαμερίσματα”, έλεγε η πρωινή είδηση. Κανείς όμως δεν υποψιάστηκε ότι τα δύο γερόντια, ερωτευμένα έως θανάτου, αποχαιρέτησαν τη ζωή την ώρα που προσπαθούσαν να κάψουν τα ερωτικά γράμματα της νιότης τους, για να μην πέσουν σε χέρια βέβηλα.»
Διηγήματα, Κίχλη, 2021, 120 σελ.
Πηγές: Biblionet, Μεταίχμιο, University Studio Press, Εκδόσεις Κίχλη
