Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και αποφοίτησε το 1998. Συνέχισε τις σπουδές της στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Τμήματος Κλασικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Γλασκώβης, όπου και εκπόνησε τη διατριβή της (Ph.D). Ο «Νόστος στην αρχαία ελληνική τραγωδία» αποτελεί το θέμα με το οποίο ασχολήθηκε στη διατριβή της και στη μονογραφία της (τίτλος: Το θέμα της επιστροφής στην πατρίδα στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία: Ο Νόστος των επικών ηρώων), που κυκλοφόρησε από τον αγγλικό εκδοτικό οίκο Edwin Mellen Press. Έχει διδάξει αρχαίο ελληνικό θέατρο στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Εργάζεται ως φιλόλογος στη Σχολή Μωραΐτη. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί κατά καιρούς στα λογοτεχνικά περιοδικά Δέκατα, Η λέξη, Ποίηση, Ποιητική, στην εφημερίδα Η Αυγή, καθώς και στις ηλεκτρονικές λογοτεχνικές επιθεωρήσεις Poema, Poeticanet και diastixo.gr. Ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε πολλές ελληνικές ανθολογίες και έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά, τα ιταλικά και τα δανέζικα.
Πιο γρήγορα απ’ το φως (2000), Κέδρος
Ποια μέρα λείπει (2003), Κέδρος
Το φθονόμετρο (2006), Κέδρος
T’ αστέρια πάνε στη σειρά (2008), Κέδρος
Προ φαρμακείας εποχή (2012), Γαβριηλίδης
Νυχθημερόν (2020), Πόλις
Πεζογραφία
Το μπλε βιβλίο (2015), Μεταίχμιο
Συλλογικά έργα
Τα ποιήματα του 2006 (2007), Κοινωνία των (δε)κάτων
Άγονη γραμμή (2008), Athens Voice
Τα ποιήματα του 2008 (2009), Κοινωνία των (δε)κάτων
Hellenica: Το καινούργιο εντός ή πέραν της γλώσσας (2009), Γαβριηλίδης
Ημερολόγιο 2012: Η δική μας Ελλάδα (2011), Εκδοτικός Οίκος Α. Α. Λιβάνη
Ανθολογία ποιητικών διαλόγων (2015), Εκδόσεις Γκοβόστη
Τα ποιήματα του 2015 (2016), Κοινωνία των (δε)κάτων
Τα ποιήματα του 2016 (2017), Κοινωνία των (δε)κάτων
Αναλόγιο: Δραματική και σκηνική γραφή στην Ελλάδα 2005-2017 (2018), Ίδρυμα Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου
Ημερολόγιο 2020: 1821, Λογοτεχνία και επανάσταση (2019), Εκδόσεις Πατάκη
Τα ποιήματα του 2018 (2019), Κοινωνία των (δε)κάτων
Νυχθημερόν – Μαριγώ Αλεξοπούλου
ΝΑ ΤΟ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ
Οι ποιητές μιλάνε όλο για φεγγάρια,
μετά χιονίζει,
μετά τίποτε,
το φεγγάρι ξαναγεμίζει,
φοβούνται μην τους σκοτώσει,
μα είναι το φεγγάρι•
το φως μέσα από τη χαραμάδα,
η πικραμένη τους ψυχή,
η ψυχούλα τους που μετεωρίζεται
ανάμεσα σε μισοτελειωμένες κουβέντες
κι ανείπωτες λέξεις.
Οι ποιητές μιλάνε όλο για φεγγάρια,
μετά εξαφανίζονται όπως ήρθανε
κι ακούγεται μόνο η αναπνοή τους,
τα γέλια τους, ένας απόηχος στο σκοτάδι.
Ένα κενό,
μια λέξη που ταιριάζει παντού,
η συμφιλίωση έρχεται πολύ αργά
και ίσως τυχαία,
αλλά πάντως μια ολόκληρη οικογένεια
των αστεριών
τους ανήκει.
Ποίηση, Πόλις, 2020, 66 σελ.
Το μπλε βιβλίο – Μαριγώ Αλεξοπούλου
Η δομή του «Μπλε βιβλίου» μου χαρίστηκε από μια ανεπαίσθητη αίσθηση να διηγηθώ πώς η μητρότητα συνέπεσε με την απουσία του πατέρα μου. Τα βρέφη γίνονται τόποι έμπνευσης και ομορφιάς καθώς το ερχόμενον και πάλι το ερχόμενον συνδέει το παλιό και το καινούργιο. Χωρίς ποτέ να βρεθούν, η παλαιότερη και η νεότερη γενιά συνομιλούν αθόρυβα μέσα από την κοινή τους ιδιοσυγκρασία έστω προερχόμενοι από καιρούς διαφορετικούς αλλά το ίδιο αβέβαιους και ρευστούς από τη μετεμφυλιακή ρημαγμένη Ελλάδα μέχρι την Ελλάδα της κρίσης και της απόγνωσης. Κι όλ’ αυτά διαδραματίζονται ενώ το βαθύ μπλε γίνεται εμμονή και πρόκληση για την ανίχνευση τόσο της παιδικής ψυχής όσο και του κοινωνικού αναβρασμού με αφορμή πάντα την απώλεια χωρίς καμιά οιμωγή, με σεβασμό στο τέλος που είναι αναπόφευκτα μια νέα αρχή.
Πεζογραφία, Μεταίχμιο, 2015, 64 σελ.
Προ φαρμακείας εποχή – Μαριγώ Αλεξοπούλου
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 2012, 46 σελ.
T’ αστέρια πάνε στη σειρά – Μαριγώ Αλεξοπούλου
Ποίηση, Κέδρος, 2008, 54 σελ.
Το φθονόμετρο – Μαριγώ Αλεξοπούλου
Ν: Κρυώνεις;
Δ: Όχι, δεν κρυώνω -εσύ κρυώνεις- μέσα σου.
Ν: Τι σχέση έχει αυτό;
Δ: Θα καταλάβεις. Πάμε από εκεί που λέει: …
Το “Φθονόμετρο” είναι ουσιαστικά ποίηση στο θέατρο. Δεν είναι αμιγώς θεατρικό αλλά περισσότερο ένα πέρασμα μέσα από ερωτήματα σαν ένα Blues με ποίηση και προβολές. Στην εκδοτική μορφή του έχουν περιληφθεί φωτογραφίες οι οποίες επιλέχτηκαν από ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό, εφόσον εικόνες και ποίηση σμίγουν για να αναδείξουν μια ενιαία αίσθηση της γραφής. Το κείμενο ως δρώμενο παρουσιάζει αυτοτέλεια και αυτονομία. Πρωτοπαρουσιάστηκε σε σκηνοθεσία Όλιας Λαζαρίδου, με τους Κωστή Καλλιβρετάκη και Δάφνη Καμμένου να ενσαρκώνουν τις δύο φωνές του.
Περιλαμβάνονται οι ενότητες-ιστορίες για τέσσερα πρόσωπα (Ν, Δ, Ε, Β):
– Το συναίσθημα της αμφιβολίας
– Ο καλός κλέφτης
– Το φθονόμετρο
– Η εξομολόγηση της Ελένης
– Οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά
– Ταξίδι στον κόσμο
– Τρεις εκδοχές της φυγής
– Κανένας μόνος του και λυπημένος
– Sign Language
– Ο παλαιός εφιάλτης
Φωτογράφος: Πέτρος Αλατζάς
Ποίηση, Θεατρικό έργο, Κέδρος, 2006, 95 σελ.
Ποια μέρα λείπει – Μαριγώ Αλεξοπούλου
ΤΟ ΦΙΛΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Σε άφησα
να εκπνεύσεις
και έμεινα
με την αμφιβολία
πως θα μπορούσα
να σε είχα σώσει.
ΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΛΕΙΠΕΙ
Τη Δευτέρα έρχεσαι
χωρίς η Τρίτη να προμηνύει
την Τετάρτη,
Πέμπτη,
Παρασκευή.
Γιατί άργησες τόσο πολύ
και ήταν σαν να έπεσε
ένα Σάββατο
ανάμεσά μας.
Ο ΘΥΜΟΣ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΑΣ
Η Ηλέκτρα
είχε μέσα της μεγάλο θυμό,
κι έτσι, όταν προσπαθούσε
να του μιλήσει,
δεν του είχε πει ποτέ
πως θα ήταν καλύτερα
να τον είχε σκοτώσει.
Ποίηση, Κέδρος, 2003, 54 σελ.
Πιο γρήγορα απ’ το φως – Μαριγώ Αλεξοπούλου
Ποίηση, Κέδρος, 2000, 44 σελ.
Πηγές: Biblionet, Κέδρος, Γαβριηλίδης, Μεταίχμιο, Πόλις
