Είναι Μικρασιάτης τρίτης γενιάς με αναφορές στη Σμύρνη και τους Ελιγμούς της Βιθυνίας.
Σπούδασε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός. Ολοκλήρωσε την καριέρα του ως διευθυντής του Λυκείου Ιτέας διδάσκοντας για 33 χρόνια σε γυμνάσια και λύκεια της Αθήνας και της Φωκίδας. Είναι συγγραφέας των βιβλίων: “Ανάλυση Α΄” και “Ανάλυση Β΄” για τους μαθητές της Γ΄ Λυκείου. Το 2008 ανασύστησε το “Σύλλογο Μικρασιατών Ιτέας” και ήταν επί επτά συνεχή έτη πρόεδρός του μ’ ενεργή δράση. Ζει μόνιμα στην Ιτέα.
Το “Νιλουφέρ” (2016), Ιωλκός
Βεβαιότητες και Ψευδαισθήσεις (2018), Ιωλκός
Βεβαιότητες και Ψευδαισθήσεις – Νίκος Καζατζόπουλος
Ο έρωτας δύο νέων, της Δέσποινας και του Νικηφόρου, βαθαίνει κι ολοκληρώνεται κατά τη διάρκεια των γεγονότων του Πολυτεχνείου.
Η Δέσποινα, παράλληλα, διεκδικείται από τον Παύλο, γνωστό για τη φιλοχουντική δράση του στο Πανεπιστήμιο.
Στο ερωτικό τρίγωνο οι σχέσεις, τα αισθήματα, οι καταστάσεις μεταβάλλονται. Μες στο καμίνι των αγώνων για δημοκρατία σμιλεύονται χαρακτήρες, ιδεολογίες, στάσεις ζωής.
Στο πέρασμα του χρόνου βεβαιώνονται απωθημένα, ψευδαισθήσεις και κυριαρχούν διαψεύσεις για τις αρχές, τις αξίες και τα πιστεύω των πρωταγωνιστών και των αγώνων της νιότης τους. Ο έρωτας των δύο νέων δε διαψεύδεται, αλλά επιβεβαιώνεται μετά από πολλά χρόνια. Τι τους επιφυλάσσει, όμως, η νέα κοινωνική πραγματικότητα; Η φλόγα τους θα βρει δικαίωση;
Ένα βιβλίο για τον έρωτα, τη φιλία, τους κοινωνικούς αγώνες, τις ανθρώπινες σχέσεις, που δε λειτουργούν ανεξάρτητα, αλλά βρίσκονται σε αντιστοιχία με το κοινωνικό οικοδόμημα.
Μυθιστόρημα, Ιωλκός, 2018, 334 σελ.
Το “Νιλουφέρ” – Νίκος Καζατζόπουλος
Το «Νιλουφέρ» ήταν το ατμόπλοιο που μετέφερε τους κατοίκους από τα παράλια της Προποντίδας και της Βιθυνίας -Κίος, Τρίγλια, Ελιγμοί, Μουδανιά- και το μόχθο τους -λάδι, σταφύλια, σύκα, μεταξωτά- στην αρχόντισσα Πόλη.
Ήταν, όμως και το καΐκι που έμελλε να σεργιανίσει τα ξεριζωμένα σώματά τους στις νέες –αφιλόξενες γι’ αυτούς- πατρίδες μετά την Καταστροφή· τις ψυχές τους τις είχαν θυμίαμα και καντήλι που σιγόκαιγε φωτίζοντας τα άγια χώματα των χαμένων πατρίδων.
Είναι το πλοίο που εκτίθεται μισοβουλιαγμένο και τσακισμένο σ’ έναν όρμο του Κορινθιακού Κόλπου, για να πιστοποιεί και ν’ αποτελεί το αποδεικτικό στοιχείο της εξιστόρησης μιας συγκλονιστικής διαδρομής 100 και πλέον χρόνων των πρωταγωνιστών και των απογόνων τους, που με ανυπέρβλητες δυσκολίες, αλλά με χαμόγελο και ρυθμό σμυρναίικο, ύφαιναν μια νέα ζωή.
Aδέλφια, που χάθηκαν, ξανασμίγουν μες στη θύελλα του Εμφυλίου Πολέμου, αξέχαστοι έρωτες ολοκληρώνονται στην Πόλη των Σεπτεμβριανών, σκονισμένες από τη λήθη ψυχές αναζητούνται μετά από πολλά χρόνια στις παλιές, αλησμόνητες πατρίδες.
Μυθιστόρημα, Ιωλκός, 2016, 334 σελ.
Πηγές: Biblionet, Εκδόσεις Ιωλκός
