Παναγιώτης Η. Νικολακόπουλος

Το πέταγμα της πεταλούδας – Παναγιώτης Η. Νικολακόπουλος

Τα λίγα τελευταία χρόνια είχε στήσει το ατελιέ του στο Λεβαλλουά-Περρέ, στο καταπράσινο προάστειο στα βορειοδυτικά του Παρισιού, στο βάθος του στενού και αδιέξοδου παράδρομου της οδού Μπασσό, βορεινή άκρη της οδού Ανατόλ Φρανς· ο δρόμος αυτός τελειώνει απέναντι, στο Και Μισελέ, στο νησάκι του Ιλ ντε λα Γκραντ Ζαττ μετά τη σιδερένια γέφυρα του Λεβαλλουά· όταν περάσεις τη γέφυρα πάνω από τον Σηκουάνα προς τα βόρεια, θα βρεθείς μπροστά στην εκκλησία του “Μπεκόν λε Μπρουγιέρ”, γοτθικού ρυθμού, με τα πλατειά παρτέρια της στρωμένα με χώματα ξυνά, φυτεμένα με θάμνους ρεικιών και μεγάλα ρόδινα και μαβιά άνθη…

Διηγήματα, Ηρόδοτος, 2018, 116 σελ.

Κόκκινο βαθύ – Παναγιώτης Η. Νικολακόπουλος

Το “Κόκκινο βαθύ” είναι ένα μυθιστόρημα που η πλοκή του είναι κεντημένη πάνω στον καμβά ενός μεγάλου έρωτα, τυφλού και αδιέξοδου και στην παράλληλη πορεία της ζωής δύο αδελφών με αντίθετες κοσμοθεωρίες.
Ο νεώτερος, ο Αλβίνος, με τις ιδέες καιτην στάση ζωής του, καταγγέλλει τις έκνομες επιχειρηματικές δράσεις του εύπορου αδελφού του Καλίν αλλά έμμεσα και του πατέρα τους, με καταγγελίες οι οποίες υποστηρίζονται και από ενέργειες της όψιμα «αφυπνισμένης» γυναικαδέλφης του Ραχήλ.
Η στάση ζωής και οι καταγγελίες του νεώτερου αδελφού για τις έκνομες δραστηριότητες του αδελφού του, παίρνουν και την μορφή της προαναγγελίας, θα έλεγε κανείς, της απώλειας της δικής του ζωής και μιας γενικότερης απειλής για το περιβάλλον και την ανθρώπινη ζωή. Ο δράστης μεγάλος αδελφός, θα συνεχίσει να ζει χωρίς τύψεις και κάποια ένδειξη έμπρακτης μετάνοιας μέχρι τα βαθειά του γεράματα, με μόνο του παράπονο τον αδιέξοδο και άτυχο έρωτά του.
Από συγκυρία δαιμονική, η γυναίκα αντικείμενο του έρωτά του, θα βρεθεί στο πλάι του στα στερνά του και θα τον φροντίζει, όχι από ερωτικό αλλά από ανθρώπινο ενδιαφέρον, χωρίς αυτός να γνωρίζει το ποια είναι αυτή η γυναίκα. Η συμπεριφορά της αυτή θα μπορούσε να ερμηνευτεί και ως επιθυμία της να τον ανταμείψει για τον ανήθικο αλλά παθιασμένο έρωτά του γι αυτήν επί τόσες δεκαετίες.

Μυθιστόρημα, Όστρια Βιβλίο, 2015, 352 σελ.

Οκτώ δοκίμια για την λογοτεχνία – Π. Η. Νικολακόπουλος

Τα δοκίμια τα οποία περιέχονται, αναφέρονται σε ισάριθμα θέματα σχετικά με την Λογοτεχνία, Ελληνική και ξένη. Κατατάσσονται στην κατηγορία των “στοχαστικών” δοκιμίων ή “ανεπίσημων” ή “προσωπικών” δοκιμίων, στα οποία ο συγγραφέας υιοθετεί ένα τόνο οικειότητας απέναντι στο κοινό του και έχουν την τάση να ασχολούνται περισσότερο με καθημερινά θέματα παρά με δημόσιες υποθέσεις ή ειδικά θέματα. Ο συγγραφέας γράφει με ένα χαλαρό και μερικές φορές εξομολογητικό τρόπο, σε σύντομες συνθέσεις. Αντίθετα στην δεύτερη κατηγορία του “αποδεικτικού” δοκιμίου ή άρθρου, τα κείμενα είναι σχετικά απρόσωπα και ο συγγραφέας γράφει ώς “αυθεντία” ή τουλάχιστον ως ειδήμων και οργανώνει το θέμα του με τρόπο συστηματικό (π.χ. άρθρα, επιστημονικές μελέτες κτλ.). (Η χρήσιμη διάκριση των δοκιμίων στις δύο αυτές κατηγορίες είναι του M.H. Abrams, καθηγητή Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Cornell των Η.Π.Α).
Τα τέσσερα από τα περιεχόμενα δοκίμια, (υπ. αρ. 2, 4 και 5) μεταφρασμένα στα Γαλλικά και στα Αγγλικά, είναι «εισηγήσεις» του συγγραφέα, οι οποίες αναγνώστηκαν σε διεθνή συνέδρια Λογοτεχνίας στη Λέσβο, διοργανωμένα από την “Διεθνή Ένωση Κριτικής Λογοτεχνίας” (Association International de la Critique Literaire) με έδρα την πόλη Τούρ (Tours) της Γαλλίας, της οποίας ο συγγραφέας είναι τακτικό μέλος, για την Ελλάδα, κατά τα έτη 2008, 2009, 2010 και 2011 αντίστοιχα.
Τα δοκίμια αυτά δημοσιεύονται με την πρόθεση και την ελπίδα του συγγραφέα τους, ότι η ανάγνωσή τους θα προσθέσει ψήγματα γνώσης πάνω στα λογοτεχνικά θέματα που πραγματεύονται ή κατ΄ ελάχιστον, θα συμβάλλουν στην τέρψη των αναγνωστών τους.

Δοκίμια, Όστρια Βιβλίο, 2013, 124 σελ.

Al Seeb, σε γη αμμώδη και πετραία – Π. Η. Νικολακόπουλος

Ανάπαυλα, περισυλλογή, μια αναδρομή στο μέχρι τώρα έργο, μια summa media, δοκίμια για την τέχνη, τους αρχαίους καιρούς, το κενό στην ανθρώπινη επικοινωνία, για τις μυστηριώδεις λέξεις, για μια μέρα χαρμολύπης, για ένα ερωτικό κάλεσμα, για την ουτοπία…
Κι ένα πέταγμα σε άλλους τόπους, στην Αραβική Χερσόνησο, “σε γη αμμώδη και πετραία”, στο σουλτανάτο του Ομάν, στη μεριά του πλανήτη όπου γεννιέται το φως, εκεί όπου για κάποιον, ο ζωοδότης ο ήλιος, πάνω σε ολόχρυσο φλεγόμενο τέθριππο, ανατέλλει διπλός.

Δοκίμια, Ίαμβος, 2009, 119 σελ.

Πορτρέτο – Παναγιώτης Η. Νικολακόπουλος

Τριλογία
«Πορτρέτο»,
ένα οδοιπορικό
σε δίσεκτα χρόνια της “Χώρας μηδέν”,

το ανύποπτο πλησίασμα των καυτών Ήλιων
της ύπαρξης, του γύρω κόσμου, ιστορικών περιστάσεων,
της μάθησης, της δημιουργίας,
της πίστης, του έρωτα, της τέχνης,

τα πρώτα αισιόδοξα πετάγματα, οι πρώτες πτώσεις,
με το λιώσιμο των κέρινων φτερών,

τα πορτρέτα του, είναι ζωγραφιές φτιαγμένες
από ερασιτέχνη νεαρής ηλικίας,
με τα πολύχρωμα μολύβια μοναδικών
στιγμών, συναισθημάτων, αισθημάτων,

έναν ερασιτέχνη, που αγαπούσε να βλέπει,
πίσω από μισογκρεμισμένες ξερολιθιές,
Ήλιους να λάμπουν…

Ποίηση, Ίαμβος, 2007, 223 σελ.

Μιχαήλ Γ. Μωραΐτης μακεδονομάχος – Παναγιώτης Η. Νικολακόπουλος

Καπετάν Κόδρος (1856-1905)
Η έκδοση της μονογραφίας, συμπίπτει με την συμπλήρωση εκατό χρόνων από την Μακεδονικό Αγώνα (1904-1909) και αποτελεί ελάχιστο φόρο τιμής στη μνήμη του Μακεδονομάχου -οργανωτή- διαφωτιστή και αρχηγού σώματος Μιχαήλ Γ. Μωραΐτη και στην εθνωφελή δράση και συμβολή του στη διάσωση της εθνικής και της θρησκευτικής συνείδησης του τότε υπόδουλου Ελληνισμού της Μακεδονίας…

Βιογραφίες, Ερωδιός, 2006, 142 σελ.

Άνιμα – Παναγιώτης Η. Νικολακόπουλος

ΑΔΙΑΝΟΗΤΑ
Απέραντος, είπαν, ο νους,
τα χώρεσ όλα και τα νόησε,
τ άπειρα και τα όνειρα,
το σύμπαν, τις εποχές·

κι ας παραμένει περασμένος,
γιατί ποτέ δε χώρεσε,
δεν κατανόησε, όταν κοιτάζει
του άνισου αγώνα τους ηττημένους,
τι είναι και γιατί πετάνε οι ψυχές.

Ποίηση, Ιωλκός, 2004, 46 σελ.

Σκέψεις – Παναγιώτης Η. Νικολακόπουλος

Ποίηση, Ιωλκός, 2001, 77 σελ.