Πάνος Στεφανόπουλος

Η Λιάχα – Πάνος Στεφανόπουλος

Η λιάχα είναι ένα είδος πεύκου που ευδοκιμεί σε μεγάλα υψόμετρα των Πιερίων Ορέων. Η περιοχή αυτή φέρει και τη γενική ονομασία Λιάχα. Στο βιβλίο περιγράφεται η ζωή στα δύσκολα χρόνια του εμφυλίου, καθώς και τα επόμενα στο χωριό, μέχρι την “μετανάστευση”. Αυτά που έζησε η οικογένεια του Πάνου Στεφανόπουλου, αλλά και κάθε οικογένεια εκείνους τους καιρούς.

Λαογραφία, Οσελότος, 2010, 128 σελ.

Ηλιαχτίδες – Πάνος Στεφανόπουλος

Η όμορφη Περσεφόνη, κόρη της θεάς Δήμητρας, ξένοιαστη έπαιζε με τις μαργαρίτες στα καταπράσινα λιβάδια της Σικελίας, στους πρόποδες της Αίτνας. Την είδε ο θεός του Άδη, ο Πλούτωνας, θαμπώθηκε από την ομορφιά της και την έκλεψε. Την παντρεύτηκε και την έκανε Βασίλισσα του Κάτω Κόσμου.
Αιώνες αργότερα, ένας άλλος, Έλληνας (Μακεδόνας) πέταξε στα καταπράσινα λιβάδια της Ιρλανδίας, βρήκε την Πολυξένη που έπαιζε με κάτι χειροβομβίδες, θαμπώθηκε ο Μακεδόνας από την ομορφιά της Ιρλανδέζας, την άρπαξε και την έφερε στην Κάτω Ελλάδα. Εκεί την παντρεύτηκε και την έκανε Βασίλισσα της Καρδιάς του.

Πεζογραφία, Οσελότος, 2012, 100 σελ.

Η Βεργίνα – Πάνος Στεφανόπουλος

Τα Πιέρια Όρη, η κοιτίδα των Μακεδόνων. Ο Αλέξανδρος στην εφηβική του ηλικία. Η ζωή στις Αιγές και στη σχολή του Αριστοτέλη. Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα του νεαρού Αλέξανδρου με την πανέμορφη και αινιγματική Βεργίνα, που εξελίχτηκε σε μια φλογερή αγάπη.
“Καμιά φορά ονειροπολώ, Βεργίνα, να κατακτήσω όλα τα κράτη και στο εξής οι λαοί να ζουν ειρηνικά, χωρίς όπλα και πολέμους. Φαντάζεσαι, αγαπημένη μου, εμένα άρχοντα των εθνών κι εσένα πλάι μου βασίλισσα;”
“Εγώ, αγάπη μου, σε προτιμώ έναν απλό χωριάτη σε ένα σπιτάκι γεμάτο παιδιά!”
Ο καθένας τους έκανε τα δικά του όνειρα, όμως οι Μοίρες που γράφουν το πεπρωμένο των θνητών, είχαν διαφορετική γνώμη.

Νουβέλα, Οσελότος, 2013, 100 σελ.

Ο Μακεδόνας – Πάνος Στεφανόπουλος

Ξύπνησε από ένα γερό σκούντημα. Ήταν ο Μένιος, ο εξάδελφός του και εργοδότης του μέχρι εκείνη τη στιγμή.
“Σήκω, Άλκη, να φύγεις”, του φωνάζει με επιτακτικό τόνο, λιγομίλητος και απόλυτος όπως πάντα.
Πετάχτηκε επάνω σαν ελατήριο. Βγήκε έξω στην αυλή από την αποθήκη του ισογείου όπου κοιμόταν. Άντλησε νερό με δυο τρεις κινήσεις του λεβιέ της τουλούμπας και το νερό έτρεξε άφθονο και δροσερό. Πλύθηκε στα γρήγορα και σκουπίστηκε με το πουκάμισό του.
“Είμαι έτοιμος, Μένιο, φεύγω”, λέει ο νεαρός φουριόζος.
“Στάσου!” τον σταματάει ο εργοδότης του. “Πάρε ένα δεκάρικο για το λεωφορείο”.
Εκείνη τη στιγμή πρόβαλε στο κατώφλι του σπιτιού η θεια Μήτσαινα, η οικοδέσποινα, κρατώντας ένα δεματάκι.
“Πάρε λίγο ψωμί και τυρί για το δρόμο, παλικάρι μου”, και του έδωσε το διπλωμένο σταυρωτά από τις τέσσερις άκρες μαντήλι.
“Ευχαριστώ πολύ, γεια σας”, τους φωνάζει και έγινε καπνός. Έτρεχε στον ίσιο και φαρδύ δρόμο, ατενίζοντας τον ορίζοντα του απέραντου μακεδονικού κάμπου και ένιωθε, ότι δεν τον χωρούσε πια. Νέοι ορίζοντες ανοίγονταν μπροστά του, διάπλατοι.

Μυθιστόρημα, Οσελότος, 2016, 184 σελ.

Αρχαία Ίσθμια – Πάνος Στεφανόπουλος

Κυρά Βρύση


Η γεωγραφική θέση της Ισθμίας στην Αρχαία Ελλάδα, ως ιδανικός τόπος σε Πανελλήνια συνέδρια, είτε λόγω εξωτερικής απειλής (Θεμιστοκλής), είτε για την ίδρυση ομοσπονδίας των ελληνικών πόλεων-κρατών (Φίλιππος) ή ακόμη και μια εκστρατεία για την απελευθέρωση της Ιωνίας (Μέγας Αλέξανδρος). Οι Ισθμιακοί αγώνες που τελούνταν κάθε δύο χρόνια με Πανελλήνια εμβέλεια, καθώς και οι περιγραφές του περιηγητή Παυσανία, καταδεικνύουν την τεράστια αρχαιολογική αξία.
Οι ανασκαφές στον οικισμό της Κυρά βρύσης, που ξεκίνησαν το 1952 από τον αρχαιολόγο Oscar Broneer, και έφεραν στο φως τα Αρχαία Ίσθμια, απεδείχθη ότι κάτω από τα χαμόσπιτα και τις στάνες του φτωχικού οικισμού κρυβόταν ένα σημαντικό τμήμα του Αρχαίου Ελληνικού Πολιτισμού.
Η ισχυρή προσωπικότητα της αρχαιολόγου Elizabeth Gebhard, και του επιτελείου της, με τις έρευνες και τα συγγράμματά τους, έκαναν γνωστά τα Αρχαία Ίσθμια στον επιστημονικό κόσμο Αμερικής και Ευρώπης.
Το ατύχημα του Νώντα, που γεφύρωσε το Παρόν με το Παρελθόν και έδωσε ελπίδες για το Μέλλον.

Μυθιστόρημα, Οσελότος, 2021, 144 σελ.