Σπύρος Κανιούρας

Σπύρος Κανιούρας

Ελληνες λογοτέχνες
Ο Σπύρος Κανιούρας γεννήθηκε το 1958.
Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια μένει στον Κάτω Όλυμπο, στην περιοχή Καψάλα.
Ποίηση
Ο πειρασμός της βεβαιότητας (1998), Άγρα
Χώρος δυνατών θέσεων (2001), Άγρα
Κρόνεια πυρά (2004), Άγρα
Θειάφι, γάτες, οχιές (2011), Άγρα
Μονοκλωνικά αντισώματα (2014), Άγρα
Το κτήμα (2021), Άγρα

Συλλογικά έργα
Σφόδρα αιρετικό ημερολόγιο του 2000 (1999), Άγρα
Το κλαρίνο ή Σαφάρι στο verso του πραγματικού (2005), Άγρα

Το κτήμα – Σπύρος Κανιούρας

Το κτήμα


Λέει ο Ευριπίδης: « Όταν ο Θεός εις το σώμα εισέλθει πολύς,
το γαρ βακχεύσιμον και το μανιώδες, μαντικήν πολλήν έχει ».

Ξέρεις εσύ κανέναν, να βγαίνει αχάραγος, από την ηδονή και τον τρόμο ;

Οι λέξεις δεν είναι πάντα χαρούμενες,
οι άνθρωποι εξορίζουν το φρικώδες και τερατώδες των λέξεων
και όταν εμφανίζονται φίδια και φαντάσματα
και ακούγονται τα ηχητικά τους εκτρώματα,
τότε ανακαλύπτουν ότι χρειάζονται λέξεις
οφιοκτόνες, δριμυσθενείς και συγκεραύνιες.

Τόξο είναι η γλώσσα και οι λέξεις τα βέλη της.
Ποιός βάζει στη φαρέτρα του οξύκροτες και ατίθασες λέξεις,
ποιός αντέχει την ηδονή και τη δύναμη
των γενναίων και ασυμφιλίωτων λέξεων ;
Όταν λάμπουν γίνεσαι ασπιδοφόρος,
όταν εκπυρσοκροτούν σε ελευθερώνουν,
είσαι με έναν παράξενο τρόπο μυστηριακός,
σου αποκαλύπτονται τα πράγματα.
Ποιός θέλει να αποκαλυφθεί και να ελευθερωθεί ;

Ποίηση, Άγρα, 2021, 152 σελ.

Μονοκλωνικά αντισώματα – Σπύρος Κανιούρας

Μονοκλωνικά αντισώματα


ΜΟΝΟΚΛΩΝΙΚΑ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ
Δείλανδρος διδείλανδρος χαμαίβατος και κενοθήρας ο ούλος
Κατέληξε ημίαιμη Τελχίνα
Με ιπποπόταμη κητοσαυρίδα υποκαίσαρα

Αγνοώντας αλληγορίες αυθεντικών χοιρέλαφων
Τα υπομνήματα βουβώνων για την κατανόηση ομφαλοδέτη
Και τις απαιτήσεις των καιρών
Για ψυχανάλυση σε περιοχές χωρίς βαρύτητα

Και προπαντός το προπυθαγόρειο θεώρημα
-Κλεψίτυπο από οξύρρυγχο Ιβήρων-
Πως δεν ταλαντώνεται αρμονικά
Καμιά ψυχική κατολίσθηση

Παράδειγμα η Αλόννησος
Παίρνοντας στάση χορολέκτου σε θαλάσσιες ραδιουργίες
Αλαζονεύεται με ορυκτά της επιμήκυνσης
Και σπερματέγχυση σε ωορρηξία λημναίας αναρχίδας
Εξόρυξαν τα Λεγραινά σε Κυκλώπεια μασχάλη

Ποίηση, Άγρα, 2014, 43 σελ.

Θειάφι, γάτες, οχιές – Σπύρος Κανιούρας

Θειάφι, γάτες


Τηλεοπτικός υμενοβραχίων
… Στην αδιάλλακτον στάση
Των ραδιοφωνικών σταθμών
Που θέλουν στο πρωινό πρόγραμμα
Διαφημίσεις με θέμα
Την προετοιμασία συνουσίας χωρίς φωνές
Οι διευθυντές παρθεναγωγείων
Προτείνουν να ακούγονται
Άπαξ ημερισίως
Οι Επιστολές Πορτογαλίδας Μοναχής
Ο Μεγάλος Ανατολικός της Ευτυχίας
Καθώς και ύμνοι της Σαπφούς
Ακούσματα ηδονικά πριν την διείσδυση …

InVerso
… Τότε ήταν που κουάρκ αφέθηκε να συλληφθεί
-Σπιέρου και Κακναβάτου γωνία-
Μήπως προκύψουν νέα χρώματα
Και αλλάξουν οι έννοιες ενδυμασία
-εσείς ηλεκτρόνια γελαστήκατε νωρίς
Με ηδονές εργαστηρίων
μεθοδεύοντας αθανασία αφήστε-

Τότε πρόβαλε αντιΟιδίπους

Και κίνησαν οι Ωκεανίδες τα ζεϊμπέκικα σε γλυκοτόπι
Κάτω από άστρο ΚΟ-Ι-ΝΟΡ Λεόντιος σε Ερμιόνη
“τι ωραιώθεις και τι ηδύνθεις αγάπη” …

Ποίηση, Άγρα, 2011, 64 σελ.

Κρόνεια πυρά – Σπύρος Κανιούρας

Κρόνεια πυρά


Πρόκειται για το τέταρτο ποιητικό βιβλίο του Σπύρου Κανιούρα, που συνεχίζει ακάθεκτος την όλως ιδιότυπη, αστείρευτη λογοπλαστική ποιητική του δημιουργία στις υπερρεαλιστικές τροχιές.

Ποίηση, Άγρα, 2004, 42 σελ.

Χώρος δυνατών θέσεων – Σπύρος Κανιούρας

Χώρος δυνατών θέσεων

Ποίηση, Άγρα, 2001, 53 σελ.

Ο πειρασμός της βεβαιότητας – Σπύρος Κανιούρας

Ο πειρασμός


ΦΥΣΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΙΛΟΠΩΛΕΙΟΥ
Λόγος για τα σιωπηρά γλωσσόκομα του Άρη Αλεξάνδρου

Από επέλαση μύθων
με οικόσημο αδρεναλίνη
διανοήθηκα παραλυσία κούρου
έσπειρα όλα μου τα τέρμινα φενάκη
σε γαλαξία ένθερμων σταγόνων
άφησα την τοξοβολία σε μονόχειρα
και τη δειλία σε λιοντάρι
ομολογώ, δεν γνωρίζω νομικά και υφαντουργία
για να επιμένω σε διαζύγιο
νεφίλης και αργυρόνηκτου.
Θα ‘ναι ιδιοτυπία ελληνικού καλπασμού
το σάλτο με μολύβι
θα ‘ναι που χωρίς ενδοιασμούς
θεόθεν βάτραχοι κορφολογούν τσιτσίραβλα
και ασυνόδευτος ο σφραγιδόλιθος
ταξιδεύει στους αιώνες.
΄Ει θυροφύλακα
πώς να μη βουβαθούν τα σημεία του ορίζοντα
αναίτια λες πως σήκωσαν πανιά
μυοχαλαρωτικά και άλλες αφασίες
όταν διαπίστωσαν το δίκαιον της παύλας
και με διατριβή
λαπαροσκοπική εξόρυξη Φλαβίων
φιλοδοξούν να στήσουν
κάντος τελειών οι απωμάτιστοι
λες να πέταξε χωρίς θυμό
το τάβλι ο Αχιλλέας
όταν η θεία πάχνη
του χαϊδόπαιζε τη φτέρνα
και ποιους να ήθελε να συνετίσει
ο Βοιωτός αγρότης
όταν κεντούσε έργα και ημέρες.
Αν το εφήμερο κρατάει από γκρεμνά
ο ίλιγγος είναι πυξίδα
ο Άρης ταξιδεύει
σε μνήμη κυανοχαίτη
και παραμένουν αναλλοίωτα
είδη ηύκομα και πολυφλοίσβια
καθόσον συναντώντας Κόρκυρα και θεοτόκη
πρέπει να καταργηθούν τα σάγματα και η ρωπογραφία.

Ποίηση, Άγρα, 1998, 93 σελ.

Πηγές: Biblionet, Άγρα