Βασιλική Πήτα

Σβησμένα όνειρα, ψυχές δοκιμασμένες – Βασιλική Πήτα

Φιλιππιάδα, Άρτα, Κωνσταντινούπολη, Ινσταμπούλ.
Κατερίνη, Οσμάν, Γιούλα, Βασιλική, Θωμάς.
Μια ιστορία για τη δύναμη της ψυχής απλών καθημερινών ηρώων που χάραξαν ο καθένας τη δική του πορεία πληρώνοντας το αντίτιμο.
Θύμα της προσφυγιάς και του ξεριζωμού η οικογένεια.
Θύμα της τουρκικής αγριότητας η αδερφική αγάπη.
Θύμα των κοινωνικών διαφορών ο έρωτας.
Τη ζωή, τελικά, δεν την οριοθετούν οι δυσκολίες και οι αντιξοότητες αλλά η αγάπη και η αλληλεγγύη.

Μυθιστόρημα, Publibook, 2011, 199 σελ.

Όσα ο νους δε βάζει – Βασιλική Πήτα

Τουρκοκρατία – Γερμανική κατοχή – Εμφύλιος


Ζωές που πορεύθηκαν παράλληλα από όλες αυτές τις καταστάσεις και που άλλαξαν τη μοίρα τους. Αγωνίστηκαν, υπέφεραν, πάλεψαν αλλά δεν λιποτάκτησαν, δεν έσκυψαν το κεφάλι και συνέχισαν τη ζωή με καρτερία αλλά και απαράμιλλο θάρρος παρά τις όποιες αντιξοότητες που συνάντησαν μπροστά τους.
Παράδειγμα οι μικρές Άρτεμη και Αρετή που πριν προλάβουν καν να γνωρίσουν τη ζωή, τους την τσαλάκωσαν για να βρεθούν λίγο πριν από την άκρη του γκρεμού. Η ζωή και η μοίρα που πορεύονται παράλληλα, έχουν τα δικά τους τεφτέρια ορίζοντάς μας το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε. Άλλοτε ανηφόρα και άλλοτε κατηφόρα, με λίγα μόνο πλατύσκαλα για μια ελάχιστη ανάσα.

Διηγήματα, Publibook, 2011, 332 σελ.

Τα γλυκόπικρα – Βασιλική Πήτα

Απόσταγμα μνήμης μιας ζωής είναι τα ποιήματα αυτά.
Όταν τα χρόνια περάσουν, οι αναμνήσεις που μένουν άλλες ξεθωριάζουν και άλλες διατηρούνται ζωντανές στη μνήμη, σαν να ήταν χθες που τις έζησες.
Τα χρόνια που πέρασαν αποθήκευσαν στο κελάρι της ζωής πολλά.
Άλλοτε ευχάριστα και χαρούμενα, κι άλλοτε πικρά και πονεμένα.
Αυτά πάντα θα κουβαλάει ο άνθρωπος μέσα του, γυρνώντας πολλές φορές πίσω για να αναπολήσει και να κάνει τον απολογισμό του, που πάντα θα γέρνει προς το πικρό και λιγότερο προς το γλυκό.

Ποίηση, Λευκή Σελίδα, 2012, 82 σελ.

Στον ίσκιο της Ακρόπολης – Βασιλική Πήτα

Mε μια μικρή βαλίτσα και εφόδιο το απολυτήριο του γυμνασίου η Αγγελική άφησε το χωριό της και ήρθε στην Αθήνα για μια καλύτερη τύχη. Χτύπησε πολλές πόρτες, αλλά όλα ήταν δύσκολα την εποχή εκείνη του 1952. Ώσπου ένα ατύχημα που παραλίγο να της στοιχίσει τη ζωή έγινε η αιτία να βρει την
ευτυχία. Ο Άρης ήταν για αυτήν άπιαστο όνειρο κι εκείνη είχε πάψει προ πολλού να πιστεύει σε αυτά. Δύο άντρες, ο Άρης και ο Άγγελος, θα την αγαπήσουν και μπορεί όλα αυτά να συμβαίνουν μόνο στα παραμύθια, η ζωή όμως πολλές φορές μας φυλάει τις πιο απίθανες εκπλήξεις.

Μυθιστόρημα, Λευκή Σελίδα, 2013, 285 σελ.

Η ζωή μου με τη Μαρίτσα – Βασιλική Πήτα

Η Μαρίτσα (Μαριάνθη) και ο Κώστας αγαπήθηκαν από τη στιγμή που αντάλλαξαν την πρώτη ματιά, όταν ένα όμορφο πρωινό συναντήθηκαν στις παρυφές του Καϊμακτσαλάν και στο πανέμορφο χωριό τον Άγιο Αθανάσιο. Γεννήθηκαν αποκλειστικά ο ένας για τον άλλο και αυτή η αγάπη δεν λιγόστεψε ούτε στο ελάχιστο αυτά τα σαράντα εννέα χρόνια που ζήσανε μαζί, ώσπου η ζωή να τους χωρίσει, παίρνοντας πρώτα την ίδια για να την ακολουθήσει σε λίγο και αυτός, μη αντέχοντας την απουσία της.

Aφηγήσεις, Λευκή Σελίδα, 2014, 84 σελ.

Τ’ αρμενίσματα της ζωής – Βασιλική Πήτα

“Ξετυλίγοντας το διασίδι της ζωής, η σαΐτα γράφει και ζωγραφίζει τα παρόντα και τα μελλούμενα” έλεγε ο παλαίμαχος καπετάν Μηνάς στο τέρμα της ζήσης του. Σοφός από όσα άκουσε, είδε και έζησε τα ενενήντα χρόνια που βάραιναν την πλάτη του αλλά και τα ολόλευκα πλούσια μαλλιά του. Κοίταζε αυτά τα δύο πρόσωπα, τη Δέσπω και τον Στέφανο, που έπαιξαν τον κύριο και καταλυτικό ρόλο στη ζωή του, αναθυμόταν και όλους τους άλλους που έφυγαν πριν από αυτόν και δεν μπορούσε να ξεκαθαρίσει πού θα ήθελε πιο πολύ να βρίσκεται. Έφυγε από τη ζωή έχοντας ζήσει τόσα όσα άλλοι δεν πρόλαβαν να ζήσουν και να χαρούν. Αγάπησε τη Μίρα του, η οποία τον σημάδεψε και τον ακολουθούσε σε όλη του τη ζωή, μα πριν από αυτή λάτρεψε και υπηρέτησε τη θάλασσα, αυτή τη γαλανή πλανεύτρα, όπως την έλεγε.

Μυθιστόρημα, Λευκή Σελίδα, 2016, 384 σελ.

Και που λες, Πολύβιε – Βασιλική Πήτα

Δαμιανός, Σωκράτης, Μαρίκα, Μιράντα, Αλίκη, πρόσωπα που διέγραψαν τον δικό τους ιδιαίτερο κύκλο στη ζωή. Ήρθαν σ’ αυτόν τον κόσμο δοκιμάζοντας και νιώθοντας όλα όσα μπορεί να σου γράψει και να σου επιφυλάξει το πέρασμά σου από αυτό που λέμε ζήση. Πολλούς από αυτούς τους λύγισε και τους καταβαράθρωσε, για να τους ανταμείψει μετά από πολλές σκληρές δοκιμασίες. Γύρω τους ένας κύκλος από συγγενείς και φίλους κινούνται και γράφουν τη δική τους ιστορία. Το γαiτανάκι της ζωής εκεί που ξετυλίγεται, εκεί και μπερδεύεται, για να μην έχει τέλος.

Μυθιστόρημα, Λευκή Σελίδα, 2017, 144 σελ.

Τα σκόρπια – Βασιλική Πήτα

Το βιβλίο είναι τα σταχυολογήματα μιας ζωής που έζησε και είδε πολλά.
Μιας ζωής που γεννήθηκε στο μεγάλο κραχ του ’29 και έκτοτε χωρίς μεγάλες ανάπαυλες γεύτηκε τη δικτατορία του Μεταξά, τη γερμανοϊταλική Κατοχή, τον εμφύλιο σπαραγμό, τη μετανάστευση, ακόμα μία δικτατορία και, τέλος, την εξέγερση του Πολυτεχνείου και την τουρκική κατοχή της Κύπρου. Καθώς οι μνήμες ύστερα από χρόνια επανέρχονταν πιο φιλτραρισμένες, πότε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες, γράφονταν στο χαρτί για ν’ αλαφρώσουν και να ρίξουν βάλσαμο στην καρδιά.

Διηγήματα, Λευκή Σελίδα, 2018, 148 σελ.

Ραντεβού με το πεπρωμένο – Βασιλική Πήτα

Δεκαετία του 1950, τότε που άρχισε η εσωτερική μετανάστευση, για ν’ακολουθήσει η μεγαλύτερη στο εξωτερικό. Τότε που όλοι οι νέοι και τα εργατικά χέρια πήραν τα μάτια τους και ξενιτεύτηκαν κατά εκατοντάδες στις τέσσερις άκρες του κόσμου, αρχίζοντας από την Αμερική και στη συνέχεια την Αυστραλία, τον Καναδά, τη Βραζιλία. Η οικογένεια, όμως, του Γιάννη και της Χαρίκλειας προτίμησε τη φτωχή μας Ελλάδα για να ορθοποδήσει και πιο συγκεκριμένα την Αθήνα, διαγράφοντας έτσι τη δική της τροχιά και θέτοντας τις βάσεις για να δημιουργηθούν με τη σειρά τους και άλλες ευτυχισμένες οικογένειες.

Μυθιστόρημα, Λευκή Σελίδα, 2019, 250 σελ.