Στη δεκαετία του ενενήντα στην πόλη των Αθηνών (στην οποία από τις αρχές της δεκαετίας του ογδόντα ζει εργάζεται και με δυσκολία αναπνέει) ανακάλυψε μονάχος του τα σχέδια, τα ακρυλικά fluo (καθώς την Γεωμετρία την έφερε μέσα του από την εποχή των μαθητικών του χρόνων) κι ασχολήθηκε ενταντικά με τη ζωγραφική. Στην τέχνη του διακρίνουμε στοιχεία επηρεασμού από την ποιήτρια Σαπφώ, το ζωγράφο Βασίλι Καντίνσκυ καθώς και από τον πεζογράφο Γιώργο Χειμωνά. Ποιήματα του πρωτοδημοσιεύθηκαν το 1988 στο περιοδικό Οδός Πανός. Το 1991 με ποιήματα του συμμετάσχει στην ποιητική ανθολογία του περιοδικού Αλεξίσφαιρο με τον τίτλο Ποιητικές καταθέσεις στο τέλος του 20ού αιώνα, η οποία έχει εξαντληθεί. Το 1999 εκδόθηκε η πρώτη ποιητική συλλογή του από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη η οποία έχει εξαντληθεί και επίκειται επανέκδοσή της. Έχει έτοιμη την δεύτερη ποιητική συλλογή του με τον τίτλο “ο έρωτας της βροχής είναι παντοτινός”. Στις αρχές του 2015 θα συμμετάσχει με άλλους ομότεχνούς του σε ομαδική έκθεση σε εικαστικό χώρο της πόλης των Αθηνών.
Ελικώνια (1999), Γαβριηλίδης
Αγία αναρχία (2016), Κουκκίδα
Μουσώνες τα δένδρα δυσκολεύονται να ανασάνουν (2018), Κουκκίδα
Ο έρωτας της βροχής είναι παντοτινός (2019), Κουκκίδα
Έαρ ραμφίζει (2020), Κουκκίδα
Εαυτόν άγνωστον (2022), Κουκκίδα
Πεζογραφία
Εκπυρσοκρότηση (2014), Κονιδάρης
Εαυτόν άγνωστον – Χ. Π. Σοφίας
Ποίηση, Κουκκίδα, 2022, 129 σελ.
Έαρ ραμφίζει – Χ. Π. Σοφίας
Ποιήματα
ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟ ΠΕΙΡΑΜΑ
Η άνοιξη από στόμα σε στόμα διαδόθηκε
Χωρίς απόσταση με απόσταση τα λουλούδια
πληγώθηκαν
Το φως δεν έφτασε για τη μουσική των εντολών
Ήταν βράδυ ο δρόμος ουδέτερος η σελήνη
εμβολιασμένη
Φυλακισμένη η ψυχή έξω από τον καθρέπτη
Μάρτυρας χρωμάτων που τρεμόπαιζαν
Υπάκουη δίχως όνειρα με άγουρη σάρκα
Εκείνοι πάλι μισθοφόροι της άνοιξης δίχως κλειδί
Στο κενό οι αλογοουρές των κοριτσιών αιχμάλωτες
Οι ιδιοκτήτες της σιωπής έφεραν πιο κοντά
Τους καθρέπτες με τους ανθρώπους
Ποίηση, Κουκκίδα, 2020, 123 σελ.
Ο έρωτας της βροχής είναι παντοτινός – Χ. Π. Σοφίας
ΚΑΘΙΣΜΕΝΗ ΣΤΟ ΣΕΚΡΕΤΕΡ
Εχάθηκαν οι λέξεις
Επάνω στο χαρτί έμεινε το αίμα τους
Καμία εικόνα μόνο κάτι λίγα
φοβισμένα μυστικά
Σαν βελόνες δίχως νήμα
Ένα κενό χορτασμένο και ανθεκτικό
Να γυρεύει νερό για τις σκιές
με το αθώο σχήμα της καμπύλης
Ποίηση, Κουκκίδα, 2019, 120 σελ.
Μουσώνες τα δένδρα δυσκολεύονται να ανασάνουν – Χ. Π. Σοφίας
Θέλω να γυρίσουμε εκεί που οι άνθρωποι
φροντίζουν το φεγγάρι
Εκεί που τα σπίτια δεν έχουν καθρέπτες
Και τα παιδιά σκαρφαλώνουν στα σύννεφα
Εκεί που τα χελιδόνια την άνοιξη περνούν
ώρες κάνοντας συντροφιά στους τρελούς
και στους ποιητές
Εκεί που κάποτε ζήσαμε
Εκεί που κάποτε έσβησες ένα ποίημα
γιατί δεν το καταλάβαινες.
Ποίηση, Κουκκίδα, 2018, 56 σελ.
Αγία αναρχία – Χ. Π. Σοφίας
Δαγκώνει τα χείλη της καθώς η αστροβροχή συνεχίζει
να πέφτει
Αγκαλιάζει τα παιδιά της
Τους μίλα για την Αγία Αναρχία
Το οπλισμένο χέρι της
Τη νεανική της φλόγα
Την περπατησιά της
Το θάρρος της όταν πυροβολεί τον καθρέπτη και τις
μισές λέξεις
Την ιερή οργή της για τους ανθρώπους που σιωπούν
στο φως της ψυχής.
Ποίηση, Κουκκίδα, 2016, 10 σελ.
Εκπυρσοκρότηση – Χ. Π. Σοφίας
Μικρά πεζά
«ΣΑΒΒΑΤΟ ΒΡΑΔΥ»:
Είδε τη ζωή της αργά το βράδυ. Είχε κάτι από το βάθος του ωκεανού και κοιτούσε έντονα με τα θλιμμένα μάτια της τον καθρέπτη του Σαββάτου. Απουσίαζε το καλοκαίρι ο ιδρώτας ο αλμυρός το φτερούγισμα της ψυχής το σώμα που πολιορκούσε το άλλο σώμα. Αντιστάθηκε στην πολιορκία των λέξεων στην πιθανότητα σύλληψης της στιγμής και τραβήχτηκε με τρόμο όταν το όνειρο δεν άντεξε τη πραγματικότητα. Έχωσε μια σφαίρα στη θαλάμη και οδηγήθηκε στο θυσιαστήριο του έρωτα την ώρα που η σελήνη βυθιζόταν στο ανερμήνευτο του ανεκπλήρωτου. Ξάπλωσε στο έδαφος μετά από υπερβολική δόση μοναξιάς και κράτησε την αναπνοή της μέχρι να φανεί το μπλε της ανάγνωσης. Μέχρι να φανεί ο ποιητής.
Πεζά, Κονιδάρης, 2014, 82 σελ.
Ελικώνια – Χ. Π. Σοφίας
ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ
Έσκαψε πολλές φορές την αττική γη.
Με τα βιβλία στη μασχάλη ξεχάστηκε
πολλές φορές στους ασημένιους δρόμους της.
Άνοιξε με θόρυβο πριν τα φώτα της πόλης
ανάψουν την πόρτα του.
Ο πρίγκηπάς της όμως παγιδευμένος από
το πορτοκαλί της ρημαγμένης ζωής του
δεν την αναγνώρισε.
ΓΥΝΑΙΚΑ
Το όμορφα χρόνια πέρασαν
το κορίτσι έγινε γυναίκα· έκλεψε
από τη μητέρα της το στηθόδεσμο
Τα όμορφα χρόνια ξανάρθαν·
η μητέρα έκλεψε από την κόρη
της
τον εραστή της.
Ποίηση, Γαβριηλίδης, 1999, 38 σελ.
Πηγές: Biblionet, Κουκκίδα, Γαβριηλίδης, Κονιδαρης
