Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης

Το λευκό κουστούμι – Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης

Σε ένα ειδυλλιακό κυκλαδονήσι, όπου όλα υπονοούν τον επί γης παράδεισο, ένας νεανίας θέλει να γευτεί τον απαγορευμένο καρπό της ελευθερίας του που εξαντλείται στο όριο της θάλασσας. Ποθεί να ξεφύγει από την εκρηκτική διαφάνεια του κυκλαδίτικου φωτός, από την εξοντωτική επανάληψη των ίδιων εντυπώσεων, την τυραννία των προσώπων, τον βασανιστικό ήχο της καμπάνας, την εξοικείωση με το θάνατο. Θέλει να αποτινάξει όλη τη σκληρότητα του κόσμου της αθωότητας. Έτσι, κάθε βράδυ καταστρώνει, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, ένα σχέδιο διαφυγής όπου το σπίτι του γίνεται καράβι και ταξιδεύει σε σκοτεινά πελάγη. Το όνειρό του είναι να φορέσει ένα λευκό κουστούμι μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα και ό,τι τον συνδέει με μια ζωή καθορισμένη από τον τόπο. Στην αγωνία του να ξεφύγει από τη σκοτοδίνη της επανάληψης, τα μετρημένα βήματα πριν τα διακόψει η θάλασσα με το πανούργο γαλάζιο, το παρελθόν του γίνεται μύθος και το παρόν του οι ανεξερεύνητοι δρόμοι της πρωτεύουσας.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2022, 176 σελ.

Ο παράξενος ταξιδιώτης της Μπολιβάριας – Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης

Ιστορίες του Νίκου Αρχιμανδρίτη


Δύο φίλοι που οι ζωές τους έχουν πάρει διαφορετικό δρόμο, ξανασμίγουν ξαφνικά κάτω από την πιο απίθανη συνθήκη που θα μπορούσε να τους συμβεί, αυτή της διακυβέρνησης μιας χώρας. Τώρα πλέον δεν τους ενώνει μόνο η φιλία αλλά και η εξουσία. Αφού όλα μπορούν να συμβούν, όλα μπορούν και να γίνουν. Και σε αυτή την ιστορία συμβαίνουν τα πάντα, πιστευτά και απίστευτα.

Ο Νίκος Αρχιμανδρίτης υπήρξε γέννημα θρέμμα των πλέον απατηλών βεβαιοτήτων που ευδοκίμησαν στους κόλπους της μεταπολιτευτικής μας δημοκρατίας. Καρικατούρα των προοδευτικών επαγγελιών ενός καλύτερου κόσμου, παίρνει το δίκιο στα χέρια του σε μια ουρανοκατέβατη ευκαιρία απειλώντας τους πάντες στην σταυροφορία του ενάντια στη διαφθορά. Ο Αρχιμανδρίτης εντάσσεται στην πλευρά εκείνη της ιστορίας στην οποία όλοι πουλούν ένα πρόσωπο που δεν έχουν, ένα πρόσωπο οργής που ποθεί παράφορα ακριβώς αυτό που καταγγέλλει: την εξουσία, τη δύναμη του χρήματος, την καλή ζωή …«για πάρτη μας».

Ο Νίκος Αρχιμανδρίτης προκαλεί αντιδράσεις επειδή χαλκεύοντας ένα ψευδές πρόσωπο, στην πραγματικότητα δεν νοθεύει τον εαυτό του αλλά επιθυμεί να νοθεύσει τα πάντα γύρω του. Το ζητούμενο δεν ήταν ποτέ ένας δικαιότερος κόσμος αλλά η δυνατότητα ενός κόσμου που να δίνει το ελεύθερο στον Αρχιμανδρίτη και στους ομοίους του να παίζουν απρόσκοπτα την κωμωδία του ολοκληρωτισμού της ηθικής ανωτερότητας.

Το βιβλίο του Ξενοφώντα Α. Μπρουντζάκη είναι ένα πολιτικό θρίλερ για την …φαντασία στην εξουσία: Διαπλοκή, διαφθορά, ίντριγκες, fake news, αποστάτες, καναλάρχες, έμποροι ναρκωτικών, ξέπλυμα μαύρου χρήματος, ιδιωτικά αεροσκάφη, εξωτικοί προορισμοί, πετρελαιάδες και offshore εταιρίες! (Πηγή: liberal.gr)

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Φιλελεύθερος, 2020, 158 σελ.

Αθήνα – Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης

Η μυθολογία μιας πόλης


Ποιοι ήταν οι βασιλείς στη μυθολογία της Αθήνας; Γιατί οι γυναίκες έχασαν το δικαίωμα της ψήφου τους; Πώς έγινε μόδα στην Αθήνα το κούρεμα του Θησέα; Τι σχέση έχουν οι πέτρες με τη δημοκρατία; Ποιος μυθικός βασιλιάς επέβαλε τη μονογαμία; Ποια βαρβαρότητα αντικατέστησαν τα γλυκά; Πότε δόθηκε το πρώτο μάθημα δικαίου στον κόσμο; Από πού… φύτρωσε ο Λυκαβηττός;

Στα όρια της καταγωγής μας, οι μύθοι σφύζουν από ζωή, λάμπουν ωσεί παρόντες στον χρόνο μας – όντας οι ίδιοι έξω από τον χρόνο. Και οι μύθοι της Αθήνας, βρίσκονται παντού, στα ονόματα της πόλης, στους τόπους και στα μνημεία της, αλλά κυρίως στις ζωές των κατοίκων, κάπως ανισόρροπα, λίγο αλλόκοτα, σίγουρα μεθυστικά.

Η αφήγηση της Αθήνας ξεκινά από τη μυθική της περίοδο, με βασιλιάδες μισούς ανθρώπους και μισούς φίδια, με ασυμμάζευτους ήρωες, με βλάσφημες θεότητες, με πράξεις που υπερβαίνουν και υπονομεύουν τα ανθρώπινα. Αυτές τις ιστορίες -μέσα από γνωστές και κυρίως άγνωστες λεπτομέρειες- ανασύρει το βιβλίο “Αθήνα – Η μυθολογία μιας πόλης” ως αφορμή γνώσης, ως μαρτυρία της δημιουργίας ενός αιώνιου προτύπου, αλλά και ως μια ηδονικά προσωπική ανάγνωση και αναδιατύπωση των μύθων της πόλης.

Ιστορία, Μυθολογία, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2015, 128 σελ.

Από στήθους – Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης

Ιστορίες ελαφρών ηθών και ιδεών


Η μικρή Λουκρέτσια και ο ζωγράφος Φιλίπο, η Σελίν, μια πόρνη ανοικονόμητης ομορφιάς του 19ου αιώνα, η Έμιλυ και μια δυναστεία θανάτου, η Μαρία από τον Ισπανικό Εμφύλιο, η Χάνα από το στρατόπεδο της Τρεμπλίνκα, η Μαίρη Λέιν απ’ το Καντέρμπουρυ η Άννα Μονς και ο Μέγας Πέτρος, αλλά και τόσοι άλλοι: Είναι πλαστοί ήρωες που εισβάλλουν στην πραγματικότητα, ή πραγματικοί των οποίων η μοίρα πλαστογραφείται ανενδοίαστα; Πρόκειται για μια “από στήθους” βύθιση στη ιστορία; Άπλωμα στη γεωγραφία; Πολιτική σάτιρα; Ή για άγνωστες βιογραφίες που συναρθρώνονται αδιόρατα σε μία;

Οι ιστορίες του βιβλίου, ελαφρών ηθών και ιδεών, μοιάζουν λιγότερο ή περισσότερο, ανοιχτά φετιχιστικές. Περιστρέφονται γύρω από το γυναικείο στήθος, γύρω από αυτό το αξεπέραστο σύμβολο ζωής, ευτυχίας, πάθους και έρωτα. Θα μπορούσε να χαρακτηριστούν ως ύμνος ή παρωδία ενός θέματος. μόνο που το πραγματικό θέμα, αισιόδοξο μ’ όλες του τις σκιές, κρύβεται κάτω από το στήθος ή πίσω από αυτό.

Διηγήματα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2009, 189 σελ.

Οι καλύτερες μέρες – Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης

Κάθε εποχή διεκδικεί το παρελθόν της, τις απαρχές της ύπαρξής της, όπως ακριβώς κάθε
ανθρώπινη ύπαρξη για να βλαστήσει βυθίζει τις ρίζες της σε προγονικά πεπρωμένα. Είναι θέμα τύχης
ή ατυχίας άραγε η δυνατότητα να καθορίσουμε τη μοίρα μας;
Κι όταν τόσο πολλά προκαθορίζονται από αλλότριες ζωές και καταστάσεις, για ποια ελευθερία της βούλησης μιλάμε;
Η ιστορία αρχίζει αρκετά χρόνια πριν γεννηθεί η ηρωίδα, με πρόσωπα και γεγονότα που θα παίξουν, ερήμην της, το δικό τους παιχνίδι στη ζωή της. Δέσμια μιας κληρονομημένης ιδεολογίας, η Ισμήνη θ’ αγωνιστεί να βρει τη δική της περπατησιά στον κόσμο.
Ακολουθώντας τα βήματά της, περιηγούμαστε ξανά τη μεταπολιτευτική Ελλάδα, βλέποντας με άλλα μάτια τη διαχείριση ιδεών και οραμάτων που μας στοίχειωσαν.

Οι “Καλύτερες μέρες” δεν είναι απλώς μια επαγγελία· είναι μια Βαβέλ χωρίς τέλος, που σε καίριες φάσεις της ιστορίας καταρρέει θορυβωδώς. Έτσι όπως τώρα, με την συνδρομή της ανοιχτής
κοινωνίας, που εξαγόρασε σε τιμή ευκαιρίας τις προσδοκίες του μεταπολεμικού κόσμου, αποθηριωμένες εντελώς μετά τη δικτατορία.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2007, 458 σελ.

Η μέρα άρχισε με το αλεύρι – Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης

Το είδος της ιστορίας που μπορεί να καμωθεί ότι δε θέλει να πει τίποτα παραπάνω από αυτό που λέει. Μια φύτρα που σέρνει την ευλογία και την κατάρα, την καλή και την κακή της συνάμα τύχη: ολόκληρη η διαδρομή της από το μύθο ως την πραγματικότητα. Μια πολύ μεγαλύτερη, θα λέγαμε, περίοδος της ανθρωπότητας συνοψισμένη στο διάστημα δύο αιώνων, του 19ου και του 20ού, στη βιογράφηση μιας μόνο οικογένειας Ελλήνων από την ανατολική Τουρκία.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2001, 401 σελ.

Γυναικωνίτης – Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης

Αρνητικός απέναντι στις ανθρώπινες επαφές, ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου καλλιεργεί την αυταπάτη της μοναδικότητάς του μέσα σε ένα σπίτι που το έχει μετατρέψει σε ψυχικό καταφύγιο. Αρκεί να βρεθεί για λίγο σε μια συντροφιά για να νιώσει μειωμένος θανάσιμα. Μια τυχαία ματιά είναι ικανή να τον αναστατώσει, μια κουβέντα τον κάνει να χάσει την αυτοκυριαρχία του, κάθε μορφή που τον πλησιάζει κρύβει και μια ύπουλη επίθεση.

Η ζωή του θα αλλάξει ριζικά, όταν κάποια μέρα, από τύχη ή ατυχία, τα βήματά του τον φέρνουν στο μπαρ «17»: Μυρσινή, Ισιδώρα, Εύα… Μέσα στον ανεξάντλητο κόσμο των γυναικών και των ασήμαντων συνοδών τους, ο ήρωας παρακολουθεί την κατάρρευση της προσωπικότητάς του.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1995, 164 σελ.

Μια κοινή περιπέτεια του σώματος – Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης

Τρία τέσσερα επεισόδια αρθρώνονται γύρω από το ένα και μοναδικό φέρετρο του νησιού. Μνήμες της εφηβείας αναπλάθονται με μια σκοτεινά εύθυμη διάθεση πάνω στον κυρίαρχο στοχασμό του θανάτου, φωτίζοντας την απόσταση της τρεχούμενης ζωής, όχι τόσο από τα γεγονότα, όσο απ’ το πέρασμα στην ανυπαρξία και την ανάμνηση.

Η προσεχτική περιγραφή των εντυπώσεων γίνεται σ’ ένα λόγο μεστό και ρυθμικό, που παραπέμπει στις καλύτερες στιγμές της λογοτεχνίας μας. Το πρώτο πρόσωπο διακριτικά ευκολύνει την αφήγηση, ενώ οι σύντομοι διάλογοι κόβουν διακοσμητικά τον ειρμό της αναπόλησης, όπου όλη η προσπάθεια επικεντρώνεται στον προσδιορισμό αλλοτινών λειτουργιών της κρίσης και του συναισθήματος.

Ο Ξενοφών Α. Μπρουντζάκης, γνωστότερος κυρίως από ποιήματά του, με το βιβλίο του αυτό εμφανίζεται για πρώτη φορά στο χώρο της πεζογραφίας.

Πεζογράφημα, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1989, 58 σελ.