Γιάννης Σκληβανιώτης

Τα σονέτα των ωρών – Γιάννης Σκληβανιώτης

Ποίηση, Μπαρτζουλιάνος Ι. Ηλίας, 2021, 110 σελ.

Αναστασία μου – Γιάννης Σκληβανιώτης

Ποίηση, Μπαρτζουλιάνος Ι. Ηλίας, 2021, 54 σελ.

Ο ξένος και η μνήμη – Γιάννης Σκληβανιώτης

Ποίηση, Μπαρτζουλιάνος Ι. Ηλίας, 2020, 114 σελ.

Σώμα – Γιάννης Σκληβανιώτης

Ποιείτε εξ αυτού τα πάντα


“Πλησιάζοντας στο χρόνο που ακούς κάπου κοντά τους ήχους των κουπιών στης νύχτας τη λίμνη, σου ’ρχεται η πεθυμιά να ξαναδιαβείς τα πού περπάτησες μέχρι τα τώρα, εκεί στον κόσμο της καρδιάς. Ώρες, στιγμές, που φύτρωσαν, που άνθισαν, που με μιαν άλλη ύπαρξη είχατε σπείρει και ζωή. Τι κι αν τώρα χάσαν την πρώτη τους φρεσκάδα. Μέσα σου ζουν σα να ’ταν χθες, και σαν παιδί θες, παίζοντας πάλι, σε χαρταετό γραμμένες να τις υψώσεις με γραίγο ή όστρια στον ουρανό.

»Ναι, αυτές οι ωραίες στιγμές, μέχρι τα τώρα, από χαρτί κι από γραφή ήταν στερημένες. Στο γιατί και στο ύστερα ζητούσες πάντα απαντήσεις, χωρίς εκεί να βρίσκεις ποτέ αγκρέμιστες τις αποκρίσεις.

»Κι έτσι, έστω κι αργά, γυμνός τώρα, αποκαλύπτεις πως μια αγκαλιά, ένα χάδι, ένα σμίξιμο, ένα φιλί, ήταν το μόνο νόημα στα γιατί, που σε αγρούς στέρφους να δρέψεις καρτερούσες.

»Ναι, μια αγκαλιά, ένα χάδι, ένα σμίξιμο, ένα φιλί, δίνουν απόκριση στο τι είναι η ζωή».
Γ. Σ.

Ποίηση, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2019

Έκτη αίσθηση – Γιάννης Σκληβανιώτης

Έρχεται ο χρόνος που οι αισθήσεις διεκδικώντας κάθε μία την ιδιαιτερότητά της, δεν επαρκούν ή αδυνατούν να απαντήσουν στο ασαφές του αναπάντητου ερωτήματος. Τότε επικαλείσαι μέσω της ποίησης την έκτη αίσθηση, αυτή τη συναισθησία όλων των αισθήσεων, όπου κατά τον Μάρτιν Χάιντεγκερ “Το ποίημα είναι της ποίησης κι εσύ το μεταγγιζόμενο αίμα της”.

Εκδόσεις Καστανιώτη, 2016, 66 σελ.

Αισθήσεις και παραισθήσεις – Γιάννης Σκληβανιώτης

Μια συλλογή ποιημάτων που αρδεύουν την έμπνευσή τους από βιώματα και κοινωνικά και υπαρξιακά ερωτήματα.
Τη συλλογή προλογίζει ο ποιητής με το ακόλουθο απόσπασμα από το βιβλίο του Τόμας Μαν Δόκτωρ Φάουστους:
«… Μουσική και γλώσσα, επέμεινε, ανήκαν μαζί και ήταν κατά βάθος ένα,
η γλώσσα μουσική, η μουσική μια γλώσσα, ενώ χώρια αναφερόταν πάντοτε
η μια στην άλλη, μιμούνταν η μια την άλλη, η μια χρησιμοποιούσε τα μέσα
της άλλης, η μια παρουσιαζόταν πάντοτε της άλλης».
και με τη ρήση του André Gide:
«Το “Συνεπώς” είναι μια λέξη που ένας ποιητής δεν πρέπει να γνωρίζει».
Στη συλλογή απονεμήθηκε Έπαινος κατά τον Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό «Γιώργος Ν. Κάρτερ», που πραγματοποίησε η Αναγνωστική Εταιρεία Κέρκυρας
για το έτος 2015.

Εκδόσεις Καστανιώτη, 2015, 88 σελ.

Περσόνα – Γιάννης Σκληβανιώτης

Απόπειρες ζωής και προσεγγίσεις


Τι αναζητάς παράκαιρα τώρα στον ουρανό; Στη θάλασσα τι γυρεύεις;
Εσύ πάντα μετρούσες το χρόνο από των μυών την ωρίμανση έως των οστών τη θραύση.
Με τη βαθιά ανάσα της ανάβασης στις επικράτειες των υψομέτρων, με της άπνοιας τη διάρκεια κατά την κατάδυση στους βυθούς του αδιευκρίνιστου.
Μέτρα διαρκώς μεταβαλλόμενα, από τη μεγιστοποίηση του ελάχιστου έως την ελαχιστοποίηση του μέγιστου.
Με το συνεχώς μετακινούμενο ίχνος από φως στην επιφάνεια του έλους. Ένα μείγμα αισιόδοξης απαισιοδοξίας ήσουν πάντα.

Εκδόσεις Καστανιώτη, 2014, 64 σελ.

Μεταμορφώσεις – Γιάννης Σκληβανιώτης

Πρόκειται για μία πορεία ανάμεσα στις συντεταγμένες του χρόνου, στο βλέμμα της ζωής, στη χειρωναξία της παρουσίας ανά τον απέραντο κόσμο των ορατών και των αοράτων: η ποίηση του Γιάννη Σκληβανιώτη σ’ αυτή την ένατη συλλογή του, η οποία μόλις κυκλοφόρησε. Ο λυρισμός διακριτός ανάμεσα στα 75 ποιήματα, όπως επίσης ο στοχαστικός τόνος και η διάθεση της εσωτερικής πρωταγωνίστριας φωνής του βιβλίου για ανασκόπηση και εκτίμηση στιγμών, πραγμάτων, προσώπων.
Το εξώφυλλο κοσμεί ζωγραφικό έργο του Κώστα Τσόκλη.

«Σε τόπους υπέροχης θλίψης»
Τούτο το τρένο εξακολουθεί να διασχίζει
με τις άπειρες εικόνες και πληγές
στις πλευρές των βαγονιών του
ανόμοιους τόπους, απτούς και οραμάτων
κινείται πλέον με την ανοχή του χρόνου
Οι περισσότεροι συνεπιβάτες κατέβηκαν
σε ενδιάμεσους σταθμούς
και συνταξιδεύω με τ’ αποτυπώματά τους
στις πλάτες των καθισμάτων
Με ξέχασαν κι οι ελεγκτές
ίσως αποβιβάστηκαν κι αυτοί βαριεστημένοι
από τα τόσα διάτρητα εισιτήρια
Γιατί σφυρίζει;
Ποιον ν’ αναγγέλλει σταθμό; …

poema, 2013, 84 σελ.

Σονάτες για φωνή και σιωπή – Γιάννης Σκληβανιώτης

Σε δρόμους τώρα, λιγδιασμένους, άφιλους,
εξαργυρωμένους, κρυμμένος απ’ τ’άδηλο αύριο, ξεχασμένος,
μ’ένα κερί, τη χούφτα αμπρί της φλόγας για τους ανέμους,
πορεύομαι, μη και ξαναβρώ πάλι τους χτύπους της καρδιάς, που
μου ‘λεγαν τότε ποιος είμαι, πού είμαι, που πηγαίνω.

Μπαρτζουλιάνος Ι. Ηλίας, 2012, 120 σελ.

Jazz – Γιάννης Σκληβανιώτης

Τούτο το ποίημα είναι γυμνό.
Δεν μπορεί να κρύψει, γιατί το κρυφό χρειάζεται ένδυμα.
Δεν αποκαλύπτει, γιατί το γυμνό δεν μπορεί να κρύψει.
Είναι εκτεθειμένο·
στην αμηχανία της ειλικρίνειας, στη χλεύη του δέοντος,
στη δυσπιστία των ειωθότων, στης εντροπίας το έθος.
Τούτο το ποίημα ομολογεί μόνο
στην πληρότητα του σώματος,
στο γυμνό και μόνο λόγο.

Μπαρτζουλιάνος Ι. Ηλίας, 2010, 79 σελ.

Σονέτα και ψίθυροι – Γιάννης Σκληβανιώτης

Σκληβανιώτης, Ιωάννης Λ., 2009, 52 σελ.

Λόγος ψευδής – Γιάννης Σκληβανιώτης

Πεζογραφήματα


Δέκα κείμενα με τη μορφή των μύθων, και πολλές φορές με τη χρήση των μυθικών στερεοτύπων, σε μια προσπάθεια για να προσεγγιστεί διά της γραφής η αρχετυπική προφορική καταγωγή του είδους. Αυτή που έδινε τη μαγεία των μουσικών παραλλαγών μέσα από τα εναλασσόμενα στόματα των νυχτερινών παραμυθάδων. Κείμενα-μύθοι που εμφανίζουν άλλοτε τη διαχρονικότητα των αναπάντητων ερωτημάτων και άλλοτε το πλήθος των συγκρουόμενων απαντήσεων, που καθιστούν τα ερωτήματα αυτά και πάλι αναπάντητα.
Ερωτήματα για την ύπαρξη, για το χρόνο, για το χώρο, για την τέχνη, για την εξουσία, για τον έρωτα, για το θάνατο. Μύθοι που δείχνουν μέσα από την αφηγηματική τους αχρονικότητα ότι η εξέλιξη από τις πανάρχαιες κοινωνίες στις σημερινές και η ικανοποίηση των αναγκών και της ποιότητας της ζωής -αποτελέσματα των επιτευγμάτων των επιστημών και της τεχνολογίας- δεν έδωσαν εντέλει κάποιες ικανοποιητικές απαντήσεις, αλλά πρόσθεσαν στα παραπάνω ερωτήματα κι άλλες πτυχές. Έτσι δεν έζησαν ούτε αυτοί καλά, ούτε εμείς καλύτερα.

Εκδόσεις Καστανιώτη, 2007, 106 σελ.

Σκόρπια και αταίριαστα – Γιάννης Σκληβανιώτης

Έργο και αγωνία του ποιητή είναι, εκτός των άλλων, η μετουσίωση του μέγα πλήθους τού μέσα κι έξω κόσμου στο ελάχιστο πλήρες του λόγου, μέχρι και τα όρια της σιωπής. Mια λέξη παραπάνω απ’ αυτόν για το ποίημα κι έξω από το ποίημα είναι ομολογία αποτυχίας. Γ. Σ.

ΨΑΛΜΟΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΦΩΝΕΣ
Σίγουρο τ’ ακροπάτημα μουλαριού
Στο φρύδι γκρεμού
Σε βραχίονα ορίζοντα
Την ανοιχτή παλάμη
Φώτα συσκότισης
Μυστική των φορτηγών μεταφορά
Όπως σφαίρα κρυστάλλινη
Παλινδρομούσα επικίνδυνα
Άντρες οκτώ ίπποι δεκάξι
Χωρίς ύπνο νηστευτές
Ή κερί αναμμένο
Απροστάτευτο σ’ ανέμους
Μοράβια και μηχανόλαδο
Του μετάλλου υγρή ανάσα
Μικρό φυντάνι
Αειθαλές μ’ ένα βόλο χώμα ρίζα
Η μέρα ψιλά – των άλλων
Και το κρύο μάτι στην τρύπα
Έψαχναν δεν βρήκαν
γη καρπερή
Αυτοί ήταν
Στους άλλους τ’ αλίμονο

Εκδόσεις Καστανιώτη, 2004, 58 σελ.

Ο κατασκευασμένος χρόνος – Γιάννης Σκληβανιώτης

“Στα πόδια του βρισκόταν η λύση του μυστηρίου, η αποκάλυψη του μυστικού. O καθρέφτης ήταν κορεσμένος. Το είδωλό του δεν ήταν πλέον αποδεκτό. Όπως και τα είδωλα αυτών και αυτών με τους οποίους και με τα οποία θα μπορούσε να συνυπάρξει στο μέλλον”.
O χρόνος. Μια κατασκευή από μνήμες. Πάνω σε αυτό το θέμα αναπτύσσονται οι είκοσι παραλλαγές που περιέχονται σε τούτο το βιβλίο. Όπως οι παραλλαγές σ’ ένα μουσικό θέμα, που είναι, ταυτόχρονα, το ίδιο αλλά κι ένα άλλο.
“Κοίταξε στον καρπό του τον κατασκευασμένο χρόνο. Δεν υπάρχει επιστροφή εκεί απ’ όπου δεν έφυγες ποτέ. Μένεις εκεί ανέστιος και άχρονος. Στο φάντασμα της ακατοίκητης πλατείας σου. Να ξενυχτάς το πτώμα μιας μέρας μες στην αιώνια νύχτα”.

Εκδόσεις Καστανιώτη, 2001, 115 σελ.

Μουσικά παρακείμενα – Γιάννης Σκληβανιώτης

Εκδόσεις Καστανιώτη, 1997, 76 σελ.

Άσμα θραυσμάτων – Γιάννης Σκληβανιώτης

Εκδόσεις Καστανιώτη, 1998, 63 σελ.

Μια φέτα φεγγάρι – Γιάννης Σκληβανιώτης

Η ΟΦΕΙΛΗ
Κατά την αποχώρηση οι θεατές
συναποκόμισαν τις προσωπίδες και τους κοθόρνους
Ήσαν ειπώθηκε δυσαρεστημένοι
απ’ τις αργές κινήσεις του ποδιού

που χάραζε στο χώμα
της οφειλής τους κύκλους

Αν και όλα σκηνοθετημένα
κρατώ ένα ζευγάρι κάλτσες
για μια αξιοπρεπή έξοδο απ’ την ορχήστρα.

Εκδόσεις Καστανιώτη, 1995, 45 σελ.