Ως πάρεργο ψυχής ασχολείται ερασιτεχνικά με τη ζωγραφική, τη γραφή και τον πολιτισμό γενικότερα. Έχει γράψει τα κείμενα στο συλλεκτικό άλμπουμ του Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου Καλαμπακίου «Τα έθιμα του τόπου μου» (2012) και έχει δημοσιεύσει άρθρα στη στήλη αναγνωστών του Protagon. Από το 2014 ασχολείται με τη συγγραφή σεναρίων για θεατροχορευτικές και μουσικοθεατρικές παραστάσεις που έχουν ανεβεί στο Καλαμπάκι και τη Δράμα, “Μια φορά κι έναν καιρό στο Καλαμπάκι” (2015), “Τα προξενιά της Ευφροσύνης” (2016), “Κρατείν’ ο Μάης τη δροσιά” (2018), “Ρεμπέτικο, μια ιστορία του χθες, σήμερα” (2018). Το 2019 έγραψε τα κείμενα της παιδικής θεατρικής παράστασης “Ένα θαύμα για τον Άη Βασίλη”. Το λογοτεχνικό περιοδικό Literature έχει φιλοξενήσει το διήγημα «Η κόκκινη βέρα», ενώ το διήγημα «Τα ία της οδού Μαύρης Πέτρας» διακρίθηκε και συμμετέχει σε συλλογική έκδοση με θέμα «Μείνε κοντά μου από μακριά» (2020), από τις πρότυπες Εκδόσεις Πηγή.
Αγαπητή μου Ευδοξία… (2020), Ελκυστής
Αγαπητή μου Ευδοξία… – Αθανασία Π. Θεοδωρίδου
Ιστορική νουβέλα
Η Ευδοξία φύλαγε τα γράμματα του Θανάση, όλα τα γράμματα, τις λέξεις που έκλειναν τον έρωτα στο καλό επιστολόχαρτο, τα λόγια που ήρεμα κυλούσαν στο χαρτί απ’ το πακέτο των τσιγάρων όταν έφυγε, όταν δε γύρισε. Μα πάνω πάνω είχε αυτό που ήρθε τελευταίο, αυτό που ξερίζωσε τη ζωή τους, αυτό που έγραφε «9 Μαρτίου 1941». Αυτό που η περιέργεια μιας εγγόνας έφερε στο φως 37 χρόνια μετά κι έγινε η αφορμή κι η αιτία για να ξεδιπλωθεί μια ιστορία για τον έρωτα, για τον πόνο της απώλειας, για τη δύναμη, την ακόρεστη δίψα για ζωή, για τη μνήμη, την προσωπική, τη συλλογική. Γιατί η ιστορία μαθαίνεται απ’ την αφήγηση των γενεών, από το λόγο που μιλά για το έργο, το δύσκολο, το άγνωστο γνώριμο, αυτό των ανθρώπων που επέλεξαν να προχωρήσουν κρατώντας μόνο “μια ψίχα θυμό”, αυτόν το θυμό που δεν έχει μίσος, που θρέφεται μόνο απ’ αγάπη, αυτόν που τον λένε πείσμα, αυτόν που σπρώχνει τη ζωή μπροστά. Το θυμό που μετατρέπει τη θύμηση σε προτροπή ζωής.
Νουβέλα, Ελκυστής, 2020, 114 σελ.
Πηγές: Biblionet, Ελκυστής
