Σπούδασε νομικά και υπηρέτησε σαν Γεν.γραμματέας του Εθνικού Θεάτρου.
Την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία την έκανε το 1936 με διηγήματα σε περιοδικά και το μελέτημά του γιά τον Φώτη Πολίτη. Συνέχισε από τότε ν’απασχολείται ζωηρότερα με μελετήματα, δοκίμια, κριτικές και βιογραφίες.
O τομέας της λογοτεχνίας που τον τράβηξε περισσότερο και στον οποίο έδωσε τον καλύτερο εαυτό του ήταν οι μυθιστορηματικές βιογραφίες.
Αρχισε από τον ελληνικό χώρο, κυρίως με το τρίτομο μυθιστόρημα-ποταμός, “Οι Πάνθεοι”, και συνέχισε τις μυθιστορηματικές βιογραφίες μορφών παγκόσμιας ακτινοβολίας, εξωελληνικής λογοτεχνίας: όπως ο Ντοστογιέφσκι, ο Σβάϊτσερ, ο Ουγκώ, ο Τολστόη…
Πολυδιαβασμένος, ανήσυχος, επίμονος, με το χάρισμα της διεισδυτικότητας στις δαιδαλώδεις ψυχολογικές καταστάσεις των ηρώων του, αναβιώνει την ατμόσφαιρα του περιγύρου τους και μας παρουσιάζει ανάγλυφους τους χαρακτήρες τους. Με μιά γλώσσα ποιητική, σχεδόν μουσική, διαρθρώνει ομαλά, με φυσικότητα, με ευαισθησία και άνεση το κλίμα και την νοοτροπία της εποχής, γιά να μας δώσει τα επεισόδια και την εξέλιξη των ηρώων του.
Τα έργα του είχαν βαθιά απήχηση στον ελληνικό χώρο και μερικά και στόν ευρύτερο ευρωπαϊκό. Ο Αθανασιάδης τιμήθηκε από την Ακαδημία Αθηνών το 1961 γιά το μυθιστόρημά του «Οι Πάνθεοι», και πήρε το Κρατικό Βραβείο δυό φορές γιά τις μυθιστορηματικές βιογραφίες του: «Ο Ντοστογιέφσκι» και «Ο Σβάϊτσερ» το 1955 και το 1964. «Ο Ντοστογιέφσκι από το κάτεργο στο πάθος», μεταφράστηκε σε τέσσερεις ξένες γλώσσες.
Εξέδωσε τα έργα: «Πως έβλεπε τη νεοελληνική πραγματικότητα ο φ. Πολίτης», «Θαλασσινοί προσκυνητές», (διηγ.), «Ταξίδι στη μοναξιά» (δοκ.), «Οι Πάνθεοι» (κυκλικό μυθ.) σε τρεις τόμους: (Η χαρισάμενη εποχή, Μάρμω, Πάνθεον, ή Κερκόπορτα).
«Τρία παιδιά του αιώνα τους» «Αλβέρτος Σβάϊτσερ», «Ο Ντοστογιέφσκι, από το κάτεργο στο πάθος», «Αναγνωρίσεις», «Η αίθουσα του θρόνου», «Οι φρουροί της Αχαΐας» (2 τόμοι).
Έφυγε από τη ζωή στις 21 Σεπτεμβρίου του 2006.
Οι Πάνθεοι Α – Η χαρισάμενη εποχή (1948)
Οι Πάνθεοι Β – Μάρμω Πανθέου (1953)
Οι Πάνθεοι Γ – Η Κερκόπορτα (1962)
Η αίθουσα του θρόνου (1969)
Οι φρουροί της Αχαΐας 2τ (1975)
Οι τελευταίοι εγγονοί 2τ (1984)
Τα παιδιά της Νιόβης 2τ (1988)
Τα παιδιά της Νιόβης 2τ (1995)
Μυθιστορηματικές βιογραφίες
Ταξίδι στη μοναξιά (Ιωάννης Καποδίστριας) (1944)
Ο Ντοστογιέβσκι από το κάτεργο στο πάθος (1955)
Τρία παιδιά του αιώνα τους (1957)
Αλβέρτος Σβάιτσερ – Ο ποιητής της χριστιανικής δράσης (1963)
Ο γιος του ήλιου – Η ζωή του Ιουλιανού του Παραβάτη (1978)
Διηγήματα
Θαλασσινοί προσκυνητές (1943)
Αγία νεότητα (1990)
Μεσαιωνικό τρίπτυχο (1998)
Δοκίμια
Πως έβλεπε ο Φώτος Πολίτης τη νεοελληνική πραγματικότητα (1936)
Αποστασία (1945)
Αναγνωρίσεις (1965)
Βεβαιότητες και αμφιβολίες (1980)
Από τον εαυτό μας στους άλλους (1993)
Βραβεία
Βραβείο Πεζογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών (1961)
Α Κρατικό Βραβείο βιογραφίας (1956)
Α Κρατικό Βραβείο βιογραφίας (1969)
Α Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος (1971)
Βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας
Βιβλιογραφία
Βάσος Βαρίκας, Συγγραφείς και κείμενα, 1961-1965
Χατζίνης Γιάννης, Προτιμήσεις – Ελληνικά κείμενα (1963)
Σαχίνης Απόστολος, Πεζογράφοι του καιρού μας (1967)
Γιαλουράκης Μανώλης, «Αθανασιάδης Τάσος», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (1968)
Μόσχος Ε.Ν., Τάσος Αθανασιάδης · Ενας ανατόμος της κοινωνίας και της ψυχής (1976)
Καραντώνης Ανδρέας, «Τάσος Αθανασιάδης», Πεζογράφοι και πεζογραφήματα της γενιάς του ’30 (1977)
Λ. Πολίτης,Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας (1979)
Πέτρος Χάρης, Σαράντα χρόνια κριτικής ελληνικού πεζού λόγου (1985)
Πηγές: EKEBI, Biblionet