Δημοσθένης Δαββέτας

Σύντομη ιστορία του design – Δημοσθένης Δαββέτας

Η όποια ιδέα θέλει να σχεδιάσει ένα αντικείμενο, πρέπει να λάβει μορφή, και βέβαια για έναν λειτουργικό σκοπό. Να ποια είναι η κεντρική φιλοσοφία ύπαρξης του ντιζάιν, ακόμη κι αν τα όποια δημιουργηθέντα αντικείμενα έχουν ασυνήθιστη κι ατυπική μορφή, ακόμα κι αν ανατρέπουν την όποια συνηθισμένη καθημερινή αισθητική μας.
Στο βιβλίο ξεδιπλώνεται, με συνοπτικό αλλά ιστορικά συγκεκριμένο τρόπο, η ιστορία του ντιζάιν από το ξεκίνημά της έως τις μέρες μας. Ποια η επίδραση της εικαστικής τέχνης και των καλλιτεχνών στη γέννηση και εξέλιξη του ντιζάιν; Πόσο το ντιζάιν επηρεάζει καθοριστικά τη ζωή και την αισθητική μας; Να μερικά από τα ζητήματα που ξεδιπλώνονται στο βιβλίο, με βατή, κατανοητή γλώσσα και διαύγεια εννοιών.

Δοκίμιο, Τέχνη, Κάκτος, 2022, 184 σελ.

Διάλογοι – Δημοσθένης Δαββέτας

Προσωπικές συζητήσεις με τους μεγάλους
της σύγχρονης τέχνης


Το βιβλίο Διάλογοι περιλαμβάνει τις συζητήσεις που είχε πραγματοποιήσει ο συγγραφέας όταν εργαζόταν στη γαλλική εφημερίδα Libération. Όλη η αφρόκρεμα της σύγχρονης τέχνης, όλοι οι κορυφαίοι εικαστικοί εξομολογούνται τα μυστικά της δημιουργικής τους πορείας τον συγγραφέα. Γουόρχωλ, Μπόις, Αμπράμοβιτς, Μπάσκια, Τουόμπλι, Μπάζελιτς, Λόγκας, Σαμαράς, Γιάννης Κουνέλλης και πολλοί άλλοι ανοίγουν την καρδιά τους και αποκαλύπτουν τα κλειδιά της δουλειάς τους.
Όλες αυτές οι συζητήσεις, οι διάλογοι, δημοσιεύτηκαν κατά ένα μέρος τους στην εφημερίδα Libération, ενώ το υπόλοιπο μέρος τους δημοσιεύεται σε αυτή την ελληνική έκδοση. Το ενδιαφέρον πέφτει στη ματιά του Δ. Δαββέτα, που από πολύ νωρίς αντιλήφθηκε την αξία αυτών των καλλιτεχνών, όταν ήταν ακόμα νέοι, και τους στήριξε με άρθρα του από το ξεκίνημά τους, προτού γίνουν διάσημοι.

Δοκίμιο, Τέχνη, Κάκτος, 2022, 328 σελ.

Το πορτρέτο ενός… τρομοκράτη – Δημοσθένης Δαββέτας

Είναι δυνατόν κάποιος να κάνει πολλά και διαφορετικά πράγματα στη ζωή του, κι αυτή η πολλαπλότητα να τον κατατάσσει στους ύποπτους τρομοκράτες; Ποια είναι τα όρια μεταξύ νόμων, ελευθερίας και δημιουργίας;
Τα παραπάνω ερωτήματα επιχειρεί ν’ αποκρυπτογραφήσει στο μυθιστόρημά του ο Δημοσθένης Δαββέτας.
Με γραφή άμεση και λόγο αφηγηματικό, ο αναγνώστης ταξιδεύει σε μια ιστορία, το τέλος της οποίας θα μάθει στην τελευταία λέξη του κειμένου. Ο ήρωας του βιβλίου, συνθέτοντας τα πιο παράδοξα και ετερόκλιτα στοιχεία της καθημερινότητάς του, υπηρετεί την ανάγκη για δημιουργικότητα και πολυεκφραστικότητα. Με συμμάχους τον ενθουσιασμό και την ελπίδα, αμφισβητεί τον φόβο, τον αρνείται, και υπηρετεί ολοκληρωτικά και απόλυτα την πορεία ανακάλυψης του εαυτού του.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που ακτινογραφεί τη δημιουργικότητα και την ελεύθερη σκέψη. Ο φόβος εδώ ηττάται κατά κράτος, γιατί τον έχει νικήσει η ολοκληρωτική παράδοση του ήρωα στον δρόμο της τέχνης.

Μυθιστόρημα, Κάκτος, 2021, 192 σελ.

Είχε ελληνικές ρίζες ο Μ. Ναπολέων; – Δημοσθένης Δαββέτας

Το μικρό αυτό πόνημα ερευνά –με βάση το αρχειακό υλικό της Γένοβας, αλλά και ιστορικά κείμενα του 17ου, του 18ου, του 19ου και του 20ού αιώνα– το ενδεχόμενο των ελληνικών ριζών (εκ μέρους του πατρός του) του Βοναπάρτη. Προέρχεται η οικογένειά του από τη Μάνη; Υπάρχει σχέση με την αυτοκρατορική ρίζα των Κομνηνών από την Τραπεζούντα; Ποια γενικώς ήταν η επίδραση του ελληνικού στοιχείου στην προσωπικότητα του Μ. Ναπολέοντα, ο οποίος θαύμαζε τον Μ. Αλέξανδρο και τους Έλληνες φιλοσόφους κι ονειρευόταν να ελευθερώσει την Ελλάδα από τους Τούρκους; Τι γνωρίζουμε για τη σχέση του με τους Στεφανόπουλους από τη Μάνη; Αυτά κι άλλα πολλά ακτινογραφούνται στο βιβλίο του Δ. Δαββέτα, έτσι ώστε να φέρουν στο φως τον ιδιαίτερο χαρακτήρα και την προσωπικότητα του μεγάλου στρατηλάτη.

Ιστορία, Κάκτος, 2021, 114 σελ.

Μικρή ιστορία της μόδας – Δημοσθένης Δαββέτας

Ακούμε συχνά να γίνεται λόγος για μόδα γύρω μας. Η φράση «είναι της μόδας» μας κάνει να καταλάβουμε ότι η χρήση του όρου αφορά οτιδήποτε έχει σχέση γενικώς με το σήμερα (π.χ. «το Παρίσι είναι προορισμός της μόδας φέτος» ή «αυτό το εστιατόριο είναι της μόδας τώρα» κ.λπ.), αλλά και με τα ίδια τα ρούχα που θα φορέσουμε.

Τελικά, όμως, τι σημαίνει η λέξη «μόδα»;

Η λέξη «μόδα» προέρχεται από τη λατινική γλώσσα. Είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το ζωντανό, το καινούριο, το σήμερα. Αυτό το καινούριο κάποια στιγμή ωριμάζει, διαδίδεται σε γενική κλίμακα και, αφού κάνει τον κύκλο του, σβήνει για να δώσει τη θέση του στο επόμενο. Και η πορεία της μόδας δεν έχει τέλος…
Σε αυτό το βιβλίο θα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τον ρόλο της μόδας στην αναζήτηση του διαφορετικού, του καινούριου, αυτού που θα μας κάνει να παίξουμε με την εικόνα του εαυτού μας, που θα μας κάνει να νιώσουμε «μοναδικοί», και τελικά να βρούμε, έστω και οριακά, μια μορφή ευχαρίστησης.

Μόδα, Διόπτρα, 2021, 176 σελ.

Μικρή ιστορία της μοντέρνας τέχνης – Δημοσθένης Δαββέτας

Ακούμε συχνά γύρω μας φράσεις όπως «αυτός είναι μοντέρνος», «ντύνεται μοντέρνα», «έχει μοντέρνα συμπεριφορά», ή ακόμα για έναν πίνακα, «αυτό είναι μοντέρνα ζωγραφική».

Τελικά, όμως, τι σημαίνει ο όρος «μοντέρνος»;

Η απάντηση θα μας απασχολήσει σ’ αυτό το βιβλίο. Αλλά πριν ξεκινήσουμε, πρέπει να τονίσουμε κάτι: Εδώ θα μιλήσουμε για το μοντέρνο στην τέχνη, δηλαδή για τη μοντέρνα τέχνη.
Και λέγοντας τέχνη, στην περίπτωσή μας, εννοούμε τις Καλές Τέχνες, ό,τι έχει σχέση με ζωγραφική, γλυπτική, σχέδιο, εγκαταστάσεις (installations), performances, δηλαδή ό,τι έχει σχέση με τις εικαστικές δράσεις και εκφράσεις.
Με βάση λοιπόν τα ανωτέρω, ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε τι είναι η μοντέρνα τέχνη και ποια η προέλευση του όρου.

Σύγχρονη Τέχνη, Διόπτρα, 2021, 144 σελ.

Στον δρόμο του Ορφέα – Δημοσθένης Δαββέτας

Δοξαστικό του ασύλληπτου


Οι εξηγήσεις δεν μπορούν
να περιλάβουν ό,τι νοιώθεις.
Πώς να γίνουν οι λέξεις χέρια,
να σε κλέψουν
και να σ’ επιστρέψουν δίπλα μου;
Το βάθος μιας αγάπης
μπορεί κάλλιστα να γίνει βάρος
και να της κόψει τα φτερά.
Απ’ όπου βρεθήκαμε ή περάσαμε μαζί,
απ’ όπου ονειρευτήκαμε
όποτε και να περνώ
η παρουσία σου
επίμονα με καλεί.
Στις λέξεις εναποθέτεις τα λόγια σου
και την σιωπή σου ταυτόχρονα.
Ίδιος ο Ορφέας λιώνω από τον πόθο
να γυρίσω κοντά σου,
να σ’ αγγίξω
με κίνδυνο να σε χάσω για πάντα.

Ποίηση, Καλέντης, 2019, 80 σελ.

Λιτανεία για ένα άστρο – Δημοσθένης Δαββέτας

Το να φανερώσεις τις πληγές σου είναι μία μορφή ανακούφισης που αγγίζει την παράδοση. Ποιος σου ‘πε όμως ότι θα γιατρευτείς από το τραύμα; Εκτός κι αν το δεις σαν ευκαιρία για να ξανακοιτάξεις τον εαυτό σου.
Τὸ βιβλίο αὐτὸ εἶναι τὸ τρίτο μέρος τῆς “τριλογίας τῶν άστρων”. Μίας ποιητικῆς ἑνότητας πού γεννήθηκε ἀπὸ τὸ πάθος τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὸν οὐρανὸ καὶ τὴν προσπάθεια τοῦ νὰ μοιάσει στὴν Συμπαντικὴ ἰσορροπία. Ταυτόχρονα εἶναι ὁ ἔρωτας γιὰ τὴν ἀναζήτηση τοῦ ἑαυτοῦ μας, ὅπως καὶ ὁ ἔρωτας γιὰ ἕνα ἄλλο πρόσωπο πού ἐνσαρκώνει τὴν οὐράνια γοητεία. Πρόκειται γιὰ βιωματικὲς ματιὲς στοχαστικῆς περιπέτειας στὰ βάθη τοῦ οὐρανίου ἑαυτοῦ μας!

Ποίηση, Δρόμων, 2017, 64 σελ.

Έρωτας δαίμονας – Δημοσθένης Δαββέτας

Ο Άγγελος, καθηγητής φιλοσοφίας στο Παρίσι, χωρίζει από την αρκετά νεότερη σύντροφό του. Ο χωρισμός τού προκαλεί μία σειρά από βίαια υπαρξιακά ερωτήματα, που συνοψίζονται σε ένα μόνιμα βασανιστικό: Τάχα αγάπησε ποτέ; Υπήρξε κάποιος έρωτάς του εκείνος ο μοναδικός, ο ένας, που όλοι ονειρεύονται κι επιθυμούν;
Για να βάλει τάξη σε αυτήν την χαώδη κατάσταση των σκέψεών του, αποφασίζει να περάσει μετά από χρόνια το καλοκαίρι του στη χώρα της καταγωγής του, στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα εκεί που πέρασε τα νεανικά του καλοκαίρια, στην Κέρκυρα. Τι θα συμβεί όμως εκεί;
Ένα ταξίδι επιστροφής στην συναισθηματική του ζωή, αλλά και ταυτόχρονα ένα ταξίδι ξαναδιαβάσματος της πατρίδας του και της πολιτιστικής της καθημερινότητας ξεκινά.
Η αναζήτηση είναι επώδυνη, είναι όμως και θεραπευτική;

Μυθιστόρημα, Δρόμων, 2017, 224 σελ.

H απιστία των άστρων – Δημοσθένης Δαββέτας

Τα μοναχικά δάκρυα
συγχορδίζονται με τους ήχους
του σύμπαντος
αλλάζουν
τη μουσική του.

Στο επίκεντρο της ποίησης του Δαββέτα βρίσκεται ο Έρως, όπως τον συνέλαβε ο Σοφοκλής σ’ ένα χορικό της ’Αντιγόνης ως θεσμό και οίστρο του σύμπαντος, ως εσωτερικής δύναμης της ύπαρξης, ως αιώνιας έλξης που συνέχει την έφεση του χάους να γίνει κόσμος.
Κώστας Γεωργουσόπουλος

Ο Δημοσθένης Δαββέτας βαδίζει και μιλάει με τον ουρανό. Η λογική του μας παρασύρει. Τα συναισθήματά του μας δίνουν δύναμη γιατί έχει γνώση και προοπτική. Όλοι οι δρόμοι μας περιμένουν. Ας τους βαδίσουμε. Γλυκιά περιπέτεια η ζωή.
Γιώργος Χρονάς

Ο Δαββέτας συνεχίζει την παράδοση του Ομήρου και της Σαπφούς, που η σχέση των ποιητών με τα άστρα είναι σημαντική, γιατί, όπως λέει και ο Πλάτων, ενώ γεννηθήκαμε όπως τα άλλα έμβια όντα, γινόμαστε βαθμιαία άνθρωποι, επειδή βλέπουμε τον ουρανό με τα άστρα, τον θαυμάζουμε και στην προσπάθειά μας να τον κατανοήσουμε, φτιάχνουμε πολιτισμό και υψηλή τεχνολογία.
Ξενοφών Διον. Μουσάς

Ποίηση, Εκδόσεις Βακχικόν, 2016, 72 σελ.

Ήχοι του σύμπαντος – Δημοσθένης Δαββέτας

… Ο Δαββέτας στέκεται απέναντι στον κόσμο, στο σύμπαν, και κρούει τις θύρες του αγνώστου ενώ συνάμα συνταράσσεται από την νοσταλγία της επιστροφής σε μια χαμένη αλλά προσδοκώμενη μεταφυσική πατρίδα… – Κώστας Γεωργουσόπουλος

Ποίηση, Πληθώρα, 2015, 58 σελ.

Μαρίνα Αμπράμοβιτς – Δημοσθένης Δαββέτας

Η καλλιτέχνις είναι εδώ


Η σερβικής καταγωγής εκκεντρική καλλιτέχνις Marina Abramovic’ (γεν. 1946, Βελιγράδι) θεωρείται η “γιαγιά” της performance art. Από την πρώτη κιόλας δουλειά της, το 1973, με τίτλο “Rhythm 10 – Τελετουργία του πόνου” μέχρι και την πιο πρόσφατη αναδρομική έκθεση με τίτλο “Η Καλλιτέχνις είναι εδώ” (Μάρτιος – Μάιος 2010) στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, οι παραστάσεις της προκαλούν, σοκάρουν, συγκινούν. Σε άμεση ρήξη με τις παραδοσιακές εκφράσεις τέχνης και αισθητικής, δημιούργησε μια νέα εικαστική γλώσσα που επαναπροσδιορίζει την έννοια της καλλιτεχνικής δημιουργίας και τη σχέση θεατή και έργου τέχνης. Το δοκίμιο αυτό είναι μια φιλοσοφική προσέγγιση του έργου και της μεθόδου της Αμπράμοβιτς από τον ποιητή, συγγραφέα, εικαστικό και performer Δημοσθένη Δαββέτα.

Ερμηνεία και κριτική, Τόπος, 2014, 72 σελ.

Για έναν φιλελεύθερο ανθρωπισμό – Δημοσθένης Δαββέτας

Δοκίμια πολιτικής αισθητικής


… Πρέπει να επιστρέψει η “Αιδώς” στην πολιτική συµπεριφορά. Πέρα από το κοµµατικό συµφέρον και τα µικροπολιτικά παζάρια, να µπουν στους κρατικούς θεσµούς πρόσωπα που δεν έχουν “ολιγαρχική” στάση. Πρόσωπα που να αγαπούν την πατρίδα, την Ελλάδα, πάνω από το ιδιωτικό τους συµφέρον. Θα ‘πρεπε πριν ασκήσουν οποιοδήποτε πολιτικό δικαίωµα οι Πολιτικοί, να ‘ναι υποχρεωµένοι να διαβάσουν Θουκυδίδη.
Γεννημένος στην Αθήνα, ζει και εργάζεται μεταξύ Παρισιού και Αθήνας. Ποιητής και συγγραφέας, ζωγράφος και performer γράφει ήδη από το 1982 άρθρα και δοκίμια για τα περιοδικά και τις εφημερίδες Art Forum, Art in America, Art Studio, Beaux-Arts Magazine, Galeries Magazines, Liberation, Parkett, Risk στις πολιτιστικές στήλες. Από το 2010 αρθρογραφεί για την εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος. Σε όλη τη διάρκεια της πορείας του, συμμετέχει στην σύνταξη καταλόγων και μονογραφιών σημαντικών καλλιτεχνών για Μουσεία, ενώ δίνει διαλέξεις σε Σχολές Τέχνης και Πανεπιστήμια. Από το 1996 δημιουργεί συστηματικά performances και σχεδιάζει.

Δοκίμια, Αγγελάκη Εκδόσεις, 2013, 244 σελ.

Σφαίρες στις σελίδες – Δημοσθένης Δαββέτας

Ένας άνθρωπος με πολλά πρόσωπα. Μία ζωή σε πολλές εκδοχές, ιδωμένη κάθε φορά από διαφορετική οπτική γωνία. Οι ήρωες στα όριά τους, αναμετρώνται με την μοίρα τους και συγκρούονται οδυνηρά μαζί της. Το όνειρο επιβιώνει και κυριαρχεί στις αδυναμίες των συγκυριών, η δικαιοσύνη αποκαθιστά την ισορροπία στον κόσμο, σε μία προσπάθεια αναζήτησης της προσωπικής ταυτότητας στο πλαίσιο της συλλογικής ελευθερίας.

Διηγήματα, Έναστρον, 2012, 192 σελ.

Μόδα και σύγχρονη τέχνη – Δημοσθένης Δαββέτας

Λέει ο Baudelaire: “ή δουλειά του μοναχικού μοντέρνου ανθρώπου είναι να απελευθερώσει από τη μόδα ό,τι ποιητικό μέσα στο ιστορικό μπορεί να περιλαμβάνει αυτή, να εξάγει το αιώνιο από το μεταβατικό”. Σ’ αυτό εδώ το βιβλίο θα επιχειρηθεί να διασαφηνιστεί ή σχέση της μόδας με τη σύγχρονη τέχνη – κι αμέσως βέβαια τίθεται το ερώτημα: ποια είναι τα όρια μεταξύ μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης; Ποιες οι ομοιότητες και οι διαφορές τους; Κάτι το οποίο είναι μοντέρνο, είναι ή δεν είναι σύγχρονο και κάτι το οποίο είναι σύγχρονο είναι μοντέρνο; Ποια τα όρια σύγχρονου και επίκαιρου; Ποια η σχέση της μόδας με όλα αυτά; Αναγνωρίζουμε πάντως πλέον στην τέχνη και τη μόδα πολλές κοινές αρχές, ενώ παλιότερα θεωρούσαμε ότι η τέχνη μόνο συγκατέβαινε και παρείχε στη μόδα σχήματα και ιδέες. Τα όρια είναι εδώ και καιρό αμοιβαίως διαπερατά. Η μόδα αντλεί από τις τέχνες, τόσο τις εικαστικές όσο και τις παραστατικές, σε βαθμό πού δεν έχει προηγούμενο. Οι συνδυασμοί πού κάνει είναι οι πληρέστεροι και οι αποτελεσματικότεροι σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο τομέα, εκτός ίσως από την όπερα.

Τέχνη, Ευρασία, 2011, 149 σελ.

Έρωτας δαίμονας – Δημοσθένης Δαββέτας

Αναμειγνύοντας ισορροπημένα τα διάφορα λογοτεχνικά είδη, ο Δημοσθένης Δαββέτας επιτυγχάνει μέσα από το καινούργιο του μυθιστόρημα να παντρέψει ευχάριστα αφήγηση, δοκίμιο, διαλόγους και στοχαστική διάθεση.
Ο Άγγελος, καθηγητής φιλοσοφίας στο Παρίσι, χωρίζει από την αρκετά νεότερη σύντροφό του. Ο χωρισμός τού προκαλεί μία σειρά από βίαια υπαρξιακά ερωτήματα, που συνοψίζονται σε ένα μόνιμα βασανιστικό: Τάχα αγάπησε ποτέ;
Ένα ταξίδι επιστροφής στην συναισθηματική του ζωή, αλλά και ταυτόχρονα ένα ταξίδι ξαναδιαβάσματος της πατρίδας του και της πολιτιστικής της καθημερινότητας ξεκινά. Η αναζήτηση είναι επώδυνη, είναι όμως και θεραπευτική;

Μυθιστόρημα, Εμπειρία Εκδοτική, 2009, 226 σελ.

Μόδα και μοντέρνα τέχνη – Δημοσθένης Δαββέτας

Βίοι παράλληλοι


Christian Dior, Coco Chanel, Yves Saint Laurent, Jean Patou, Balenciaga, Matisse, Manet, Picasso, Andy Warhol… Ο Δημοσθένης Δαββέτας κινείται μεταξύ μόδας και μοντέρνας τέχνης, σ’ ένα παιχνίδι αφήγησης, καλλιτεχνικής σύγκρισης και χρονολογικής αναφοράς προσώπων και αντικειμένων. Οι δεκαετίες μεταξύ 1900 και 1970 αναπνέουν μέσα από διάσημους σχεδιαστές και καλλιτέχνες, άντρες και γυναίκες, που πρωτοπόρησαν, αφήνοντας το στίγμα τους στην εποχή, αλλά και επηρεάζοντας τις επόμενες δεκαετίες. Η μόδα ως αντικείμενο μελέτης υλικού πολιτισμού, η αισθητική, η αντίληψη και η σύλληψη του ωραίου που μεταβάλλεται με το πέρασμα των δεκαετιών εξετάζονται μέσα από εκείνους που έγραψαν ιστορία στη μόδα, τη ζωγραφική, τη γλυπτική, την αρχιτεκτονική και σε άλλες μορφές τέχνης. Ένα γοητευτικό ταξίδι στο παρελθόν, με διττό προορισμό. Μόδα και Τέχνη.

Τέχνη, Ευρασία, 2008, 134 σελ.

Το πορτραίτο ενός… τρομοκράτη – Δημοσθένης Δαββέτας

Ένα μυθιστόρημα αισθητικής


Είναι δυνατόν κάποιος να κάνει πολλά και διαφορετικά πράγματα στη ζωή του, κι αυτή η πολλαπλότητα να τον κατατάσσει στους ύποπτους τρομοκράτες; Ποια είναι τα όρια μεταξύ νόμων, ελευθερίας και δημιουργίας;
Τα παραπάνω ερωτήματα επιχειρεί ν’ αποκρυπτογραφήσει στο μυθιστόρημά του, ο Δημοσθένης Δαββέτας.
Για ν’ αλλάξουμε τη ζωή, πρέπει ν’ αλλάξουμε την τέχνη
Με γραφή άμεση και λόγο αφηγηματικό, ο αναγνώστης ταξιδεύει σε μια ιστορία, το τέλος της οποίας θα μάθει στην τελευταία λέξη του κειμένου.
Ο ήρωας του βιβλίου, συνθέτοντας τα πιο παράδοξα και ετερόκλητα στοιχεία της καθημερινότητάς του, υπηρετεί την ανάγκη για δημιουργικότητα και πολυεκφραστικότητα. Με συμμάχους τον ενθουσιασμό και την ελπίδα, αμφισβητεί τον φόβο, τον αρνείται και υπηρετεί ολοκληρωτικά και απόλυτα την πορεία ανακάλυψης του εαυτού του.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που ακτινογραφεί τη δημιουργικότητα και την ελεύθερη σκέψη. Ο φόβος εδώ ηττάται κατά κράτος, γιατί τον έχει νικήσει η ολοκληρωτική παράδοση του ήρωα στον δρόμο της τέχνης.

Μυθιστόρημα, Εκδόσεις Ι. Σιδέρης, 2007, 151 σελ.

Ο ιδανικός έρωτας – Δημοσθένης Δαββέτας

Υπάρχει σχέση ανάμεσα στον “ιδανικό έρωτα” και την τέχνη; Το ερώτημα αυτό επιχειρείται ν΄ ακτινογραφηθεί σ΄ αυτό εδώ το μυθιστόρημα. Η δράση των πρωταγωνιστών του εξελίσσεται βασικά στη Νέα Υόρκη, ξεκινώντας από τη δεκαετία του ΄80 μέχρι σήμερα και επεκτείνεται σε χώρες του κόσμου, που άλλες κατονομάζονται, άλλες όχι. Οι χαρακτήρες ακροβατούν ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα, την αναζήτηση του απόλυτου και τον αναγκαίο συμβιβασμό. Δίπλα τους παρελαύνουν μεγάλα ονόματα της σύγχρονης τέχνης.
Φίλος και συνεργάτης για πολλά χρόνια καλλιτεχνών με παγκόσμια εμβέλεια, όπως ο Γιόζεφ Μπόις, ο Άντι Γουόρχολ, ο Ζαν Μισέλ Μπασκιά και πολλοί άλλοι, ο Δημοσθένης Δαββέτας μεταφέρει στις σελίδες αυτού του βιβλίου το κλίμα της γνωριμίας του με αυτούς. Με μια γραφή που περνά ταχύτατα από εικόνα σε εικόνα, με έκφραση λακωνική και ακριβή, ενσωματώνονται ισορροπημένα γνώση, πληροφορία, παρατήρηση και στοχασμός, υπαρξιακή αγωνία και αναζήτηση μεταφυσική. Ζητήματα δημιουργίας και μορφής, αλλά και μια διάθεση γοητείας και ταξιδιού, προσφέρουν στον αναγνώστη ένα μυθιστόρημα με αστυνομική δράση, δοκιμιακό λόγο και έντονη κινηματογραφική ατμόσφαιρα.

Νουβέλα, Ελληνικά Γράμματα, 2002, 124 σελ.

Για μια άλλη χρήση του κόσμου – Δημοσθένης Δαββέτας

Σε όσους ερωτεύονται το θαύμα της πραγματικότητας


“Κάθε ανάλυση
σε μια στιγμή που πέρασε
είναι για να τη σκοτώσει.”

“Η ευφυία έχει πάντα κάτι
από το καθημερινά ευτελές.”

“Ο μόνος νόμος που δεν ανατρέπεται
είναι αυτός της αστάθειας.”

… Θραύσματα ενός κόσμου, στοχαστικές σημειώσεις, αποφθέγματα εμπειριών, τα “ποιήματα” του Δημοσθένη Δαββέτα είναι κάτι σαν χειρονομίες στον άδειο ουρανό. Η λακωνική μορφή τους θυμίζει τα γιαπωνέζικα χαϊκού, ή τα προσωκρατικά αποσπάσματα, όπου στοχαστικά κι αισθαντικά βιώματα εκφράζονται μέσα από τον πυκνό λόγο. Μ’ άμεσο ύφος και λέξεις που συσπειρώνουν μέσα τους μνήμη, ιστορία και επικοινωνία, τα “ποιήματα” αυτά είναι επιγραμματικές παρατηρήσεις ενός ατέλειωτου ημερολογίου.
Ενα είδος βραδυφλεγούς κροτίδας που σκάει πολλαπλά και γεννά στον θεατή νέα ενέργεια μετά από κάθε νέα τους ανάγνωση.

Ποίηση, Άγκυρα, 2001, 136 σελ.

Γη και βράχοι – Δημοσθένης Δαββέτας

Σε όσους πιστεύουν ότι το ταξίδι έστω και προγραμματισμένο παρατείνει το όνειρο


“Ο ήλιος μαυρίζει τα πάντα
για να προστατέψει
τη λευκότητά του.”

“Αντιγράφοντας τον κόσμο
φανερώνεις τις ατέλειές του.”

“Στον κόσμο της διαφάνειας γυρεύει
να κρυφτεί καλύτερα το μυστικό.”

“Το νερό καθαρίζει
ζωντανούς και νεκρούς.”

Κυκλοφορούν από τις εκδόσεις “Edgewise Press” στη Νέα Υόρκη και “Marinotti” στην Ιταλία.

Ποίηση, Άγκυρα, 2001, 132 σελ.

Αρχιτεκτονική των δακρύων – Δημοσθένης Δαββέτας

Πρόκειται για μια σειρά κειμένων όπου, δάκρυ και πόνος, οδηγούν στη μεταμόρφωση, θεμελιώνοντας το δρόμο προς την αυτογνωσία. Βία κι υπαρξιακή αγωνία, συγκίνηση και ένταση, φτιάχνουν μια ατμόσφαιρα όπου το τραύμα, η απώλεια, η πτώση, γίνονται η αφετηρία ενός δημιουργικού ξεκινήματος.

Διηγήματα, Άγκυρα, 2001, 223 σελ.

Ορέστης ή Το μυθιστόρημα δίχως τέλος – Δημοσθένης Δαββέτας

Νεαροί έφηβοι σε μία μικρή πόλη που μόλις σκιαγραφείται, ποτέ δεν ονομάζεται, ελληνική κατά πάσα πιθανότητα. Τα σκληρά παιχνίδια τους στηρίζονται σε σχέσεις εξουσίας, και παίρνουν τη μορφή μηχανισμών μεταμόρφωσης. Ένας αφηγητής εκ περιτροπής διωκόμενος και διώκτης: αυτοί είναι οι ήρωες των δεκατεσσάρων αυτών ιστοριών που, στην πραγματικότητα – κατά τη μέθοδο του πολλαπλασιασμού του ενός – συνθέτουν μία και μοναδική, βασανιστική ιστορία, που ξαναλέγεται άπειρες φορές, επαναλαμβάνεται και αλλάζει…

Νουβέλα, Άγκυρα, 2001, 113 σελ.

Με αφορμή το έργο του Κώστα Τσόκλη – Δημοσθένης Δαββέτας

Από το 1980, από τις στήλες της γαλλικής Liberation, ο Δημοσθένης Δαββέτας δοκιμάζει κι ασκεί τη γραφή του στην τέχνη, πιστός στην πορεία που χάραξαν οι C. Baudelaire, G. Apollinaire, P. Valery, R. Char, R. Walser. Αυτή τη φορά ο ποιητικός του λόγος διαπερνά κι ακτινογραφεί την πλαστική γλώσσα του Κώστα Τσόκλη. Ματιά γρήγορη, συγκεκριμένη και ανατομική, δίχως να ξεχνά τη συνθετική της ικανότητα, καταφέρνει να δει το έργο του Τσόκλη από τα μέσα, τρυπώνοντας σε ενδόμυχες, απόκρυφες γωνιές του. Αυτή η περιπέτεια πραγματώνεται στο πλαίσιο μιας αντίληψης που θέλει τον κριτικό τέχνης πάνω απ’ όλα ποιητή του «πραγματικού». Όπως έκανε στο παρελθόν και με καλλιτέχνες σαν τους J. Beuys, C. Y. Twombly, F. Clemente, A. Tapies, A. Warhol, Cucci, Γ. Κουνέλη, Λ. Σαμαρά, Παύλος κ.ά., έτσι και τώρα ο συγγραφέας φιλοδοξεί να κάνει το έργο του Τσόκλη ν’ αναδυθεί στα μάτια του θεατή, μέσα από μια διαφορετική από τη μέχρι τώρα γνωστή του διάσταση.

Ερμηνεία και κριτική, Εκδόσεις Καστανιώτη, 1997, 77 σελ.

Ποίηση και ζωγραφική – Δαββέτας Δημοσθένης

Ζωγραφική: Κοτσώνη Ελένη

Τέχνη, Έψιλον, 1997, 64 σελ.

Ερωγραφές – Δημοσθένης Δαββέτας

… Βλέπω την Τέχνη όχι σαν κάτι που εξαντλείται στους ορίζοντες της αισθητικής αλλά που, ξεκινώντας από τις αισθήσεις, πηγαίνει πέρα από την αισθητική και αγγίζει τη ζωή. Ο Φερνάντο Πεσόα έλεγε πως η ύπαρξη της Τέχνης είναι η απόδειξη πως η ζωή από μόνη της δεν φτάνει. Κι εγώ θα τολμούσα να πω πως η Τέχνη σαν ποίηση δεν αντιγράφει τη ζωή. Είναι αυτή η τελευταία που εφευρίσκεται χάρη στα δυο πρώτα.

Τέχνη, Εξάντας, 1992, 159 σελ.