Γιάννης Ευσταθιάδης

Ανοιχτό μικρόφωνο – Γιάννης Ευσταθιάδης

Μονόλογοι και ομολογίες


Ο υπότιτλος του βιβλίου «Μονόλογοι και ομολογίες» δίνει το στίγμα των κειμένων.
Πράγματι πρόκειται για μονολόγους οι οποίοι ηχογραφούνται από μικρόφωνο (φανερό ή κρυφό).
Συνήθως έχουν εξομολογητικό χαρακτήρα, κάτι σαν αυτοκριτική αποτίμηση της ζωής (κάποιοι μιλούν λίγο πριν απ’ το θάνατο, κάποιοι και μετά).
Εντούτοις, μέσα στις εξομολογήσεις των προσώπων συχνά συνυπάρχουν οι προβληματισμοί και τα συναισθήματα του συγγραφέα, ο οποίος εν προκειμένω κάνει έναν απολογισμό της ζωής του.

Διηγήματα, Μελάνι, 2020, 104 σελ.

Στη σκιά της λησμονιάς – Γιάννης Ευσταθιάδης

Από τον Πόντο στο Νευροκόπι


Στο φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον του Οχυρού και της Εξοχής Νευροκοπίου του Νομού Δράμας εκτυλίσσεται στα χρόνια του εμφυλίου ένα οικογενειακό δράμα. Ο Αρίστος της οικογένειας Βλαδίμηρου Τελίδη, θέλοντας να αποφύγει τη στράτευσή του στις εθνικιστικές ομάδες κρούσης του Ουζούν-Καρτάλ, φεύγει κρυφά, ύστερα από απειλές και χρήση βίας, με προορισμό τη Δραπετσώνα. Στο δρόμο συλλαμβάνεται από αντάρτες του βουνού, αιχμαλωτίζεται και παρά τη θέλησή του στρατολογείται στις δυνάμεις τους. Το γεγονός βαρύνει περισσότερο τη θέση του πατέρα του Βλαδίμηρου, που έτσι κι αλλιώς είχε στιγματιστεί ως κομμουνιστής. Μια ατυχής συγκυρία δίνει στους διώκτες του αφορμή να του προσάψουν πρόσθετες κατηγορίες, κατηγορίες βαρύτατες, που τελικά τον οδηγούν ακόμη και στο στρατοδικείο. Τι απέγινε ο Αρίστος; Ποια η συνέχεια με το Βλαδίμηρο; Όλες οι δράσεις εκτυλίσσονται στο πλαίσιο της αγροτικής ζωής της περιοχής, με ήρωες ανθρώπους της υπαίθρου, του μόχθου, των στερήσεων, αλλά και της αξιοπρέπειας.

Στη δίνη των ιστορικών εξελίξεων το μυθιστόρημα ρίχνει φως στις πλούσιες εικόνες, στις καθημερινές δραστηριότητες, στις πολιτικές αντιπαραθέσεις της εποχής, με αναφορές σε πλήθος λαογραφικών στοιχείων από την ποντιακή ζωή, με ιστορικά ντοκουμέντα, γλωσσική πολυμορφία και επιδίωξη να μη λησμονηθούν οι διαχρονικές αξίες που φέρει η ποντιακή καταγωγή.

Μυθιστόρημα, Μάτι, 2020, 640 σελ.

Διακόσια χρόνια μοναξιά (1821-2021) – Γιάννης Ευσταθιάδης

Ένα ασπρόμαυρο ποίημα-ντοκιμαντέρ


Με τίτλο παραλλαγή στο περίφημο βιβλίο του Gabriel Garcia Márquez, το κείμενο αυτό εορτάζει τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση (1821-2021).
Ο συγγραφέας το ονομάζει “ασπρόμαυρο ποίημα ντοκιμαντέρ” γιατί σ’ αυτό συνυπάρχουν και συμπλέουν γεγονότα, πρόσωπα, καταστάσεις από την ιστορία αυτών των διακοσίων χρόνων.
Όμως η μηχανή του χρόνου, σαν αφηγηματικό μίξερ τα ανακατεύει όλα: παλιά, νεότερα, σημερινά. Ένα μείγμα από πολιτικά συνθήματα, τραγούδια, ιστορικά πρόσωπα, ιστορικά συμβάντα, φωνές, ταινίες, κ.λπ.
Ανάμεσά τους ο μοναχικός ποιητής, στοχαστικά σχολιάζει όλα όσα συμβαίνουν και την ιστορία που πληκτικά επαναλαμβάνεται.

Ποίηση, Μελάνι, 2020, 6 σελ.

Μακρόβια – Γιάννης Ευσταθιάδης

Μικρόβια κείμενα για μακρόβια θέματα


Μικρά κείμενα του Γιάννη Ευσταθιάδη, από τον περιοδικό Τύπο, για ποικίλα θέματα, με έμφαση στα μαζικά μέσα. Άρθρα, χρονογραφήματα, σχόλια, αφορισμοί.

Κείμενα με μικρό βίο, μια και αναφέρονται σε θέματα περασμένης επικαιρότητας, τα οποία, όμως, δεν έχουν χάσει την αποτελεσματικότητά τους, αφού οι αιτίες που τα προκάλεσαν-φευ!- παραμένουν.

Αρθρογραφία, Μελάνι, 2019, 234 σελ.

Αντιστίξεις – Γιάννης Ευσταθιάδης

[Τα τρία βιβλία]

Η μουσική τριλογία του Γιάννη Ευσταθιάδη συγκεντρωμένη σε έναν τόμο. Η μνήμη, η ζωή, η μουσική αλλά και οι υπόλοιπες τέχνες, ακολουθούν απρόβλεπτες διαδρομές και σχεδιάζουν έναν πολιτιστικό χάρτη που ξεπερνά κατά πολύ τα όρια του προσωπικού.

Αν, κατά βέβηλη παραφθορά ενός πασίγνωστου αφορισμού, μουσική είναι όσα ακούγονται, τα δοκίμια αυτά επιχειρούν να καταγράψουν τις ακροαστικές εμπειρίες από τη μουσική και να λειτουργήσουν σαν αποκωδικοποιητές μουσικών εντυπώσεων, όπως αυτές άναρχα συγκροτούν μέσα μας το δικό τους ηθικό corpus.

Δοκίμια-Μουσική, Μελάνι, 2018, 528 σελ.

Μάθημα ωδικής – Γιάννης Ευσταθιάδης

ΠΑΙΔΙΚΟ ΔΩΜΑΤΙΟ
Βράδυ
γυρίζω σπίτι

σε κοιτώ
πώς μίκρυνες έτσι

χρόνια τώρα
μεγαλώνω
χρόνια τώρα
εσύ μικραίνεις

ό,τι από σένα
αφαιρείται
προστίθεται πάνω μου

μπαίνω
στο παιδικό σου
δωμάτιο

σε φιλώ
στο μέτωπο

ξαπλώνεις
στο κρεβατάκι
κάθομαι
στην άκρη
και σου λέω
ένα παραμύθι
για να κοιμηθείς

όταν μεγαλώσεις
θέλω να σε παντρευτώ
(Αφιερωμένο στη γυναίκα μου)

Ποίηση, Μελάνι, 2018, 80 σελ.

Tragicomedia – Γιάννης Ευσταθιάδης

Μαζικά σχόλια και μοναχικοί αφορισμοί
Τι σχέση έχει το πουλί του Σκόμπι με τη Μόνικα Λιουίνσκι ή η αφίσα του Τσε με τον Ρωχάμη;
Πώς συνδέεται ο Dino Radja με το σύστημα υγείας;
Υπάρχει ερμηνεία για το νεοελληνικό Γερούνδιον στο Ελληνοβουλγαρικό Λεξικό;
Γιατί ο Αρχιεπίσκοπος υπόσχεται Λαγούς με Πετραχήλια και πώς σκοράρει ο Κώστας Φρατζέσκος;
Ποιοι είναι οι Δέκα Αριστεροί Ομοφυλόφιλοι Νέγροι και τι γνωρίζετε για τη θεά Δήμητρα;
Ποιοι είναι οι Παπαράτσι των Ανωνύμων και τι βλέπουν μέσα από Φεγγίτες και Παράθυρα;
Πρόθεση του συγγραφέα ήταν να εισχωρήσει στην Κοινωνία του Θεάματος και στα χαρακτηριστικά των Μαζικών Μέσων, σχολιάζοντας πρόσωπα ή καταστάσεις που ως είδωλα αντικατοπτρίζονται σ’ αυτά, αλλά και τους μηχανισμούς της παγκόσμιας ενημερωτικής ψυχαγωγίας.
Η αμφίσημη ανάγνωση του τίτλου (Τρατζικομέντια ή Τραζικομίντια;) υπογραμμίζει απλώς ότι, κατά μία έννοια, κωμικοτραγωδία είναι η επιτομή του νεοελληνικού βίου μας.

Το βιβλίο με τις αντιστίξεις – Γιάννης Ευσταθιάδης

Δοκίμια μουσικής ακρόασης
Με δεδομένη την παραδοχή ότι η αντίστιξη περιέχει την πολυφωνία, η χρήση του όρου “Αντιστίξεις” στον τίτλο του βιβλίου νομιμοποιεί την πολυφωνικότητα των κειμένων που ακολουθούν.
Αν, κατά βέβηλη παραφθορά ενός πασίγνωστου αφορισμού, μουσική είναι όσα ακούγονται, τα δοκίμια αυτά (χρησιμοποιώ τον όρο με προεξάρχουσα την έννοια της απόπειρας) επιχειρούν να καταγράψουν τις ακροαστικές εμπειρίες από τη μουσική και να λειτουργήσουν σαν αποκωδικοποιητές μουσικών εντυπώσεων, όπως αυτές άναρχα συγκροτούν μέσα μας το δικό τους ηθικό corpus.
Ομολογημένη πρόθεση του συγγραφέα ήταν να εναρμονίσει τα πιο ετερόκλιτα μουσικά είδη, μια και όλα συμβάλλουν στην αδιαιρετότητα της μουσικής συγκίνησης.
Μοναδικό ενοποιητικό στοιχείο, πλην του αντικειμένου, η κοινή και αυστηρά προσδιορισμένη έκτασή τους (βλ. κείμενο “400 λέξεις”), αφού όλα τα κείμενα δημοσιεύτηκαν στην “Καθημερινή” της Κυριακής, στη στήλη “Αντιστίξεις”, που ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1999 και συνεχίζεται ως σήμερα.
Η παρούσα έκδοση ανθολογεί μέρος των δημοσιευμένων κειμένων και η ευθύνη της επιλογής ανήκει στον συγγραφέα. Γιάννης Ευσταθιάδης
Οκτώβριος 2002

Πεινιαουρίσματα – Γιάννης Ευσταθιάδης

Τα “Πεινιαουρίσματα” είναι μία στιχουργική περιήγηση στον μικρόκοσμο των γάτων. Ένα χορταστικό ταξίδι στα λαίμαργα βλέμματα και στις παμφάγες αδυναμίες τους. Παίζοντας ευτράπελα με τις λέξεις και τις ρίμες, καταρτίζεται ένα τεράστιο μενού, με τις προτιμήσεις των αγαπημένων μας τετράποδων.
Εδώ συναντάμε όλη τη μικρή κοινωνία των γάτων: αρσενικούς, θηλυκούς, μικρούς, μεγάλους, πολύχρωμους ή μονόχρωμους, κεραμιδόγατους ή ευγενείς, όλοι παμφάγοι και όλοι πάντα πεινασμένοι, αφού, όπως λένε και οι στίχοι: “Των γάτων το νιαούρισμα σημαίνει πεινιαούρισμα”. Ένα βιβλίο που γράφτηκε για παιδιά, αλλά τρώγεται με τα μάτια από τους αφοσιωμένους γατόφιλους κάθε ηλικίας.

Με γεμάτο στόμα – Γιάννης Ευσταθιάδης

Μικρές διηγήσεις ημερολογιακού χαρακτήρα, που χρησιμοποιούν σαν εύοσμο πρόσχημα την ανάμνηση της τροφής και διανύουν εύγευστα τη ζωή του συγγραφέα, από τη γέννησή του ως σήμερα, καθώς φαγητά και αποφάγια συμπλέουν με προσωπικά και κοινωνικά γεγονότα πέντε δεκαετιών.
Γλυκιά ή αλμυρή, πικρή ή όξινη, η αναδρομή στον άδειο χρόνο γίνεται πάντα με γεμάτο στόμα.

Δωμάτιο παντού – Γιάννης Ευσταθιάδης

“Αισθάνεται ένοχος μνήμης, αισθάνεται άτομο με ειδικές ανάγκες λησμονιάς, θέλει να ξεχάσει και να ξεχαστεί, θέλει να βαδίσει μόνος σε σιωπηλούς νεκρότοπους.”
Στα 17 σύντομα, ως επί το πλείστον, διηγήματα αυτού του βιβλίου, περισσότερο και από τους ήρωες πρωταγωνιστεί η ροή του χρόνου και η τελεσίδικη μελαγχολία της. Το “Δωμάτιο παντού” αφηγείται -σαν σπουδή πάνω στο συντελεσμένο- τις περιπέτειες της μνήμης και τα ημίφωτα ή διαυγή απομεινάρια της.

Το δεύτερο βιβλίο με τις αντιστίξεις – Γιάννης Ευσταθιάδης

Το “Δεύτερο βιβλίο με τις αντιστίξεις” ανθολογεί και συγκεντρώνει κείμενα από τη στήλη “Αντιστίξεις”, τα οποία δημοσιεύτηκαν στην “Καθημερινή” της Κυριακής από το Νοέμβριο του 2002 έως τον Ιανουάριο του 2005, οπότε και η στήλη σίγησε οριστικά.
Αποτελούν τη φυσική συνέχεια του τόμου “Το βιβλίο με τις αντιστίξεις” (Λέσχη, 2002), με την απαραίτητη διευκρίνηση πως στη νέα αυτή σειρά τα κείμενα είναι ακόμα πιο σύντομα.
Το κείμενο “Ο καθρέφτης της Βενετίας”, το οποίο παρατίθεται ως επίμετρο, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό “Το Δέντρο”, το 2001.

Γραμμένα φιλιά – Γιάννης Ευσταθιάδης

Πώς γέμισαν οι χώροι με εκατοντάδες προτομές σου; Πώς χαράχτηκες ξαφνικά σε κάθε τοίχο, σε κάθε επιγραφή, σε κάθε υλικό;
Αντικατοπτρίζεσαι σε όλες τις βιτρίνες που περνάω, ανασυντίθεσαι από τα σχήματα των πιδάκων. Είσαι σε όλες τις διαφημίσεις των δρόμων, καταναλώνοντας αναψυκτικά, δοκιμάζοντας ρούχα. Είσαι στις φωτεινές επιγραφές, επιστρέφοντας τη λάμψη στη διαρκή σκοτεινότητα. Ενσωματώνεσαι στο φωσφόριζαν ένδυμα νυκτόβιων τροχονόμων.
Σε περιέχουν όλοι οι καθρέφτες, σε κρατούν όλοι οι αντικατοπτρισμοί, σε ξαναπλάθει ο ατμός που βγαίνει από τις σχάρες των δρόμων, τα ξημερώματα.
Το καινούριο βιβλίο του Γ. Ε. με 32 σύντομα πεζά, που ερωτοτροπούν με την επιστολική λογοτεχνία και αποτελούν “ασκήσεις μνημονικής για αγαπημένους απόντες”.

Πορσελάνη – Γιάννης Ευσταθιάδης

Διηγήματα για νεκρές φύσεις
Η “Πορσελάνη” περιλαμβάνει 44 διηγήματα για νεκρές φύσεις όπως μας τις δίδαξε η ζωγραφική. Ισάριθμα αντικείμενα ή συνθέσεις αντικειμένων αφηγούνται ιστορίες, συμβάντα, περιστατικά και αποκωδικοποιούν τη ζωή. Ένα διαρκές παιχνίδι με τον παρελθόντα χρόνο και την πανταχού παρούσα μνήμη.

Καθρέφτης – Γιάννης Ευσταθιάδης

Κοιτά, ξανακοιτά τον εαυτό του στον καθρέφτη, μια ρίχνει το βλέμμα και μια το αποστρέφει, καθώς ο άνθρωπος απέναντί του είναι σωσίας της μοναξιάς του, αλλά κατά βάθος κάποιος άλλος, αφού ο καθρέφτης -εξ ολοκλήρου από ενεστωτικό γυαλί- δεν έχει μνήμη.
Ποικίλες παραλλαγές βλέμματος σ’ ένα θέμα.
Στην ασημένια επιφάνεια του καθρέφτη συνωστίζοντας μορφές, βίοι, συναισθήματα, χρόνος και μνήμη.
Ένα βιβλίο διαρκών αντικατοπτρισμών, με αφηγήσεις, στιγμιότυπα, μονολόγους, παράξενες ιστορίες και σκοτεινά φλασμπάκ.
Διηγήσεις που μοιάζουν να καθρεφτίζονται η μία στην άλλη.

Προσωπολατρίες – Γιάννης Ευσταθιάδης

30 σπουδές
Αποφεύγοντας τον χαρακτηρισμό “δοκίμια”, μια και ο συγγραφέας δεν έχει κανένα δοκιμιογραφικό παρελθόν, ο ίδιος χαρακτηρίζει τα κείμενά του “σπουδές”, με την πρόσθετη διευκρίνιση “πάνω σε πρόσωπα και έργα αγαπημένα”.
Οι περισσότερες σπουδές αφορούν ποιητές και συγγραφείς, αλλά και μουσικούς, ζωγράφους, στιχουργούς και πολιτικούς γελοιογράφους.
Τα πρόσωπα τα οποία περιλαμβάνονται στις “Προσωπολατρίες”, είναι:
Καβάφης, Σεφέρης, Καρούζος, Δημουλά, Δασκαλόπουλος, Κ. Πολίτης, Παπαδιαμάντης, Εγγονόπουλος, Σαμαράκης, Κακούρη, Μαυρουδής, Βαρβέρης, Καλοκύρης, Βλαβιανός, Κοντός, Πρατικάκης, Ίσαρης, Σκαλκώτας, Μαρκόπουλος, Καλοκύρη, Μητρόπουλος, Θεοφίλου, Μολφέση, Λ. Παπαδόπουλος, Γκανάς, Σταυρόπουλος, Τριανταφυλλίδου.

Άνθρωποι από λέξεις – Γιάννης Ευσταθιάδης

Διηγήματα μεγάλου μήκους
– “Ο Έψιλον έρως”
– “Η σαρδέλα θα κολυμπήσει στην κονσέρβα”
– “Δον Ιωάννης”
Με δάνειο τίτλο από ποίημα του Wallace Stevens, το βιβλίο “Άνθρωποι από λέξεις” απαρτίζεται από τρία διηγήματα μεγάλου μήκους – χαρακτηρισμός που αναφέρεται τόσο στην έκταση όσο και στην κινηματογραφική τους δομή.
Είναι άνθρωποι φτιαγμένοι από υγρές λέξεις ερωτικού παραληρήματος (“Ο Έψιλον έρως”), άνθρωποι από δόλιες λέξεις ραδιουργίας και φενακισμού (“Η σαρδέλα θα κολυμπήσει στην κονσέρβα”) ή άνθρωποι από λέξεις παγωμένες και σκληρές, για τη φθορά των ανθρωπίνων σχέσεων (“Δον Ιωάννης”).

Johann Sebastian Bar – Γιάννης Ευσταθιάδης

Οικοπνευματώδη και εδεσματικά στιχουργήματα
Η ΣΚΝΙΠΑ
Μικρόσχημο άτσαλα πετάς επάνω κάτω
ω έντομο
αιθερολάμνο με περνάς καθώς
τη φιάλη αδειάζω
και σε κοιτώ σ’ ακολουθώ με κάθε
βλέμμα έντρομο
γιατί το ξέρω πως κι εγώ σε λίγο
θα σου μοιάζω

Το “Johann Sebastian Bar”, είναι ένας “έντεχνος χώρος” συνάθροισης στιχουργημάτων, τα οποία έχουν σαν προσχηματική αφορμή το ποτό και το φαγητό (κατάλοιπο, ως φαίνεται, του προσωπείου Απίκιος και της γαστρονομικής ενασχόλησης του συγγραφέα από το 1985 έως το 2008).
Ο Γιάννης Ευσταθιάδης, είναι δεδηλωμένος “αλκοολικός” της ρίμας, των λεκτικών κοκτέιλ και της ευτράπελης ανάμιξης των λέξεων, ενίοτε με κάποιες πικρές σταγόνες που δίνουν την τελική γεύση σε ποτά και εδέσματα.
Άλλωστε, ο ίδιος έχει εκδώσει σχετικές συλλογές: “Ασκήσεις σε μονόζυγο” (1987), “Δοκιμαστικοί σωλήνες” (1989), καθώς και ανάλογα ποιήματα για παιδιά (2003).
Κατά τα άλλα, ο στιχουργός δηλώνει ήπιος πότης και ζυγίζει 79 κιλά.

Εκατό – Γιάννης Ευσταθιάδης

Εκατό. Μια λέξη, ένας αριθμός, συχνά ένα σύμβολο.
Το βιβλίο αυτό διαχειρίζεται το “100” σε όλες τις πιθανές εκφάνσεις του.
100 gr., 100 μέτρα, 100 τ.μ., 100 χρόνια, σελ. 100, 100cm, 100 km/h,100ο, 100db, 100 περιπολικό κ.λπ.
Γίνεται άρθρο του Ποινικού Κώδικα, ψαλμός του Δαυίδ, γενέθλια ευχή. Αλλά και “εκατοστό”, “εκατομμυριοστό” και “κατοσταράκι”.
Ασχολείται και με λέξεις που το περιλαμβάνουν ως πρώτο συνθετικό: “Εκατόμβη”, “Εκατόνταρχος”, “Εκατονταπυλιανή” και ομηρικός “Εκατόγχειρος”.
Μικρά διηγήματα, ιστορίες, περιστατικά, ενσταντανέ, διάλογοι του παρόντος, αλλά και του μέλλοντος, και, βέβαια, του παρελθόντος με ιστορικά πρόσωπα.
Ακολουθώντας τη λογική του μουσικού είδους “Θέμα και παραλλαγές”, διαθέτουν μεγάλη ποικιλία ύφους και ηχοχρωμάτων, συνδυάζοντας τον ρεαλισμό με το παράλογο, το μαύρο χιούμορ με το τραγικό.
Κατά μία δε, ευτυχή (μη) σύμπτωση, ο αριθμός των κειμένων που πραγματεύονται το “100”, είναι εκατό!

Το τρίτο βιβλίο με τις αντιστίξεις – Γιάννης Ευσταθιάδης

Και άλλα μουσικά κείμενα
Πώς είναι η μουσική όταν δεν την ακούμε;
Συνεχίζει να υπάρχει μία συμφωνία όταν δεν αναπαράγεται – και μάλιστα, με υψηλή πιστότητα- στ’ αυτιά μας; Ποια η αξία μιας σονάτας που για χρόνια δεν πλησιάσαμε και που η δομή της έχει μέσα μας ξεθωριάσει;
Κατά την ίδια αναλογία, το ερώτημα θα μπορούσε να έχει εφαρμογή σ’ όλα τα έργα τέχνης…
… Ίσως τελικά η μουσική να ακούγεται και χωρίς ήχο -όπως και χωρίς βλέμμα μπορεί να υπάρχει η λογοτεχνία, χωρίς όραση και ο κινηματογράφος-, μόνο με αναδρομή στη βεβαιότητα ότι υφίσταται.
Μια ασφαλιστική δικλίδα ονείρου και συνείδησης, αλλά και σωματικού εφησυχασμού.
Ηρεμώ σημαίνει ξέρω ποιος είμαι, τι είμαι και τι μπορώ ν’ ακούσω για να επιβεβαιώσω την παραμυθητική λειτουργία του ανέφικτου.
(απόσπασμα από το κείμενο “Η ανήκουστη μουσική” που περιλαμβάνεται στο “Τρίτο βιβλίο με τις αντιστίξεις”)
Στοχαστικό, διεισδυτικό, πολυφωνικό, το “Τρίτο βιβλίο με τις αντιστίξεις” ολοκληρώνει αρμονικά τη μουσική τριλογία του συγγραφέα.
Τα δύο πρώτα “Βιβλία με τις αντιστίξεις” έχουν τιμηθεί με το βραβείο “Κώστα Ουράνη” της Ακαδημίας Αθηνών.
Το “Δεύτερο βιβλίο με τις αντιστίξεις”, περιελήφθη από την Ένωση Μουσικών και Θεατρικών Κριτικών, στα τρία καλύτερα μουσικά βιβλία της πενταετίας 2000-2005.

Μαύρο εκλεκτό – Γιάννης Ευσταθιάδης

Δεκατέσσερα διηγήματα με άξονες τον έρωτα, τη μοναξιά, τον χρόνο και τον θάνατο.
Ιστορίες όπου εναλάσσεται το κλασικότροπο με το αντισυμβατικό, και το ρεαλιστικό με το παράλογο,
διατηρώντας πάντα ενιαία στιλιστική άποψη.

Κλεινόν – Γιάννης Ευσταθιάδης

Μυθιστορίες για την Αθήνα
Πρόκειται για μικρά πεζά, τα οποία συνθέτουν μία φανταστική μαρτυρία επιφανών Αθηναίων για την πόλη
τους. Κωστής Παλαμάς, Γεώργιος Παπανδρέου, Γιάννης Τσαρούχης, Δημήτρης Πικιώνης, Ελένη Παπαδάκη, Σπύρος Λούης, Κώστας Λινοξυλάκης και άλλα 30 πρόσωπα καταθέτουν την άποψή τους για την πόλη, αναμειγνύοντας γεωγραφία, πολεοδομία, πολιτική ζωή, τέχνες, μουσική, αθλητισμό, σε μια κυριολεκτικά πολυφωνική κατάθεση.
Όλες οι αφηγήσεις είναι φανταστικές (του συγγραφέα), αλλά όλα τα στοιχεία που παρατίθενται, πραγματικά.