Για σύντομο διάστημα ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία και ερασιτεχνικά με το θέατρο. Υπήρξε καθηγήτρια Μέσης Εκπαίδευσης και κατά καιρούς έχει κάνει διαλείμματα μακράς πνοής στο Αμβούργο της Γερμανίας, όπου απέκτησε φιλίες και εμπειρίες ικανές να πορευτεί στη ζωή και τη γραφή. Η πρώτη της λογοτεχνική απόπειρα καταγράφηκε το 2002 σε ένα διήγημα στο περιοδικό Εντευκτήριο και η πρώτη αυτόνομη έκδοση το 2013 με τη “Σκόνη του τίποτα, Επτά επάλληλες ιστορίες”, εκδ. Γαβριηλίδης. Βιβλιοκρισίες της υπάρχουν στην ηλεκτρονική σελίδα του Συλλόγου Αποφοίτων της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ “Φιλόλογος” και για λογαρισμό της Λέσχης Ανάγνωσης Ex Libris στο diastixo.gr, στο lexima.gr., στην οδό Πανός και αλλού.
Σκόνη του τίποτα (2013), Γαβριηλίδης
Γιούκα η ηδονοβλεψίας (2017), Νησίδες
Το σκαμνί (2022), Αρμός
Το σκαμνί – Κέλλυ Πάλλα
Μυθολογία αναμνήσεων
Βρισκόμαστε στα 1775 και ο μοναχός Κοσμάς, με καταγωγή από την Αιτωλία, περιοδεύοντας στον τουρκοκρατούμενο ελληνισμό, όπου κηρύττει την αναγκαιότητα των σχολείων, περνά και από τις «ποδιές του Χολομώντα». Εκεί φιλοξενείται από μια οικογένεια μελισσοκόμων και κληροδοτεί στους οικοδεσπότες του το σκαμνί που έχει πάντα φορτωμένο στο μουλάρι του. Το σκαμνί αυτό θα αλλάξει διαδοχικά χέρια και θα συντροφεύσει τους επιγόνους της οικογένειας τα επόμενα διακόσια χρόνια. Προφητείες και διδαχές, γάμοι και έρωτες, κατάρες και πείσματα, ακρωτηριασμοί και πρόωροι θάνατοι σμιλεύουν τους χαρακτήρες των ηρώων τριών διαφορετικών χρονικών περιόδων –τέλη 18ου αιώνα, αρχές 20ού, δεκαετία του ’70– και σε καθεμιά από αυτές οι ήρωες βαδίζουν το δικό τους μοναχικό μονοπάτι: του χρέους στην οικογένεια, του κοινωνικού στιγματισμού και της υπαρξιακής αναζήτησης.
Μυθιστόρημα, Αρμός, 2022, 252 σελ.
Γιούκα η ηδονοβλεψίας – Κέλλυ Πάλλα
Η Ήβη, με ταλέντο στον έντεχνο λόγο, και η Ζωή, με ταλέντο στη φωνή, είναι αχώριστες, αλλά εντελώς διαφορετικές. Εν μέσω οικονομικής κρίσης συγκρούονται και απομακρύνονται η μία από την άλλη.
[Όταν ερωτεύονται, τις κυριεύει φόβος. Όμως “ο έρωτας δεν είναι έρωτας, αν δεν συνοδεύεται από φόβο” κι “ο ίμερος δεν γνωρίζει ευγένειες, πολιτισμό, διαγωγή κοσμιοτάτη”.
Η Ήβη βρίσκει παρηγοριά στη γραφή, αλλά ακόμα δεν έχει καταπιαστεί με “τα δύσκολα του γραψίματος, δηλαδή το σβήσιμο και την οικονομία των λέξεων”, ενώ η Ζωή μαθαίνει πως “η ζωή είναι αυτό που κόβει στην μέση έναν προγραμματισμό’.]
Ένα βιβλίο για τις επιθυμίες και τη διάψευσή τους, την ατολμία που καταπίνει τα χαρίσματα, τα μικρά μυστικά και τα μεγάλα ψέματα που μας απομακρύνουν από τους πιο κοντινούς μας ανθρώπους και τον Άλλο ως εικόνα του παραμορφωμένου από την οικονομική δίνη εαυτού.
Για “κάθε ιστορία είναι ένα αφηγηματικό παλίμψηστο” και “η πλοκή κάποτε δημιουργεί τον αφηγητή της”.
Μυθιστόρημα, Νησίδες, 2017, 196 σελ.
Σκόνη του τίποτα – Κέλλυ Πάλλα
Επτά επάλληλες ιστορίες
Επτά γυναίκες, καθεμιά με τη δική της ιστορία, διασταυρώνουν τα βήματά τους στο ίδιο νοσοκομείο με τέτοιον τρόπο, ώστε η πρωταγωνίστρια της πρώτης αφήγησης να είναι δευτεραγωνίστρια στη δεύτερη και κομπάρσος στην τρίτη, η πρωταγωνίστρια της δεύτερης να είναι δευτεραγωνίστρια στην πρώτη, η πρωταγωνίστρια της τρίτης να είναι κομπάρσος στην πρώτη κ.ο.κ.
Το σκηνικό γύρω τους ένα υπερσύγχρονο νοσηλευτικό ίδρυμα, μια κοινωνία με τους δικούς της κανόνες, όπου όλα τα μέλη της έρχονται, με διαφορετικούς όρους το καθένα, αντιμέτωπα με την ασθένεια.
Αντικρίζοντας τη ζωή από την οπτική γωνία του αρρώστου, τα πρόσωπα των επτά αφηγήσεων ανακαλύπτουν ξανά όλη την γκάμα των ανθρώπινων συναισθημάτων: τον φόβο, την απελπισία, τη ζήλια, τον ανταγωνισμό, την περιφρόνηση, τον έρωτα που υπό την απειλή της νόσου είναι περισσότερο παρών από ποτέ. Και η απάντηση στην ερώτηση γιατί τελικά αρρωσταίνουμε, βασανιστική, υπαρξιακή, παράλογη, ανοιχτή…
Μυθιστόρημα, Γαβριηλίδης, 2013, 195 σελ.
Πηγές: Biblionet, Γαβριηλίδης, Νησίδες, Αρμός
