Απεφοίτησε από τη Χαροκόπειο Ανωτάτη Σχολή Οικιακής Οικονομίας της Αθήνας και στη συνέχεια έφυγε για Η.Π.Α., όπου συνέχισε τις σπουδές της, αλλά και εργάστηκε σε διάφορους οργανισμούς. Στην Ελλάδα εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα, στη Χαροκόπειο Α.Σ.Ο.Ο., στη Δευτεροβάθμια Εκπ/ση και διετέλεσε Σχ. Σύμβουλος στη Δ/θμια Εκπ/ση Πειραιά για οκτώ έτη. Έχει παρακολουθήσει και έχει λάβει μέρος με σχετικές εισηγήσεις σε πολλά συνέδρια, σεμινάρια, ημερίδες στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό για εκπαιδευτικά θέματα της σύγχρονης Εκπ/σης καθώς και άλλα θέματα κοινωνικού, οικολογικού, πολιτιστικού και πνευματικού ενδιαφέροντος. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου και της Αμφικτιονίας του Ελληνισμού. Υπήρξε μέλος του Αυγέρειου Κύκλου της Ε.Ε.Λ. και μέλος επιτροπής για τη βράβευση βιβλίων. Διετέλεσε μέλος και αντιπρόεδρος της Επιτροπής Κρίσης Νέων Μελών στην Ε.Ε.Λ. Επίσης ήταν μέλος κριτικών επιτροπών διαγωνισμού ποίησης το 1984 καθώς και του θεατρικού φεστιβάλ στον Δήμο Αργυρούπολης το 1991. Είναι ιδρυτικό μέλος πολιτιστικών συλλόγων, Επιστημονικών Ενώσεων και Συνδικαλιστικών Σωματείων. Έχει οργανώσει πολιτιστικές εκδηλώσεις, σειρά διαλέξεων, σεμιναρίων και παρακολουθεί όλα τα πολιτιστικά δρώμενα. Έχει παρουσιάσει πνευματικούς ανθρώπους του λόγου και της τέχνης όπως τον Νικηφόρο Βρεττάκο, τον Γιάννη Ρίτσο, τον χαράκτη Α. Τάσσο, (Αναστάσιος Αλεβίζος) τον γλύπτη Μέμο Μακρή τον κεραμίστα Πάνο Βαλσαμάκη, τον ζωγράφο και συγγραφέα, αγωνιστή Κυριάκο Τσακίρη, τη Σοφία Φίλντιση κ. ά., στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, σε άλλα Πνευματικά Ιδρύματα, σε Δήμους και Πολιτιστικά Κέντρα της Αθήνας και της περιφέρειας. Έχει συνεργαστεί με την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, με διάφορα περιοδικά, εφημερίδες και τις εγκυκλοπαίδειες, (Ελληνικά Γράμματα και Χάρη Πάτση) στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει λάβει μέρος στο ποιητικό φεστιβάλ (1997) στο Πόζναν της Πολωνίας. Έχει τιμηθεί με έπαινο στο 10 Διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης του 2000 από το Σύλλογο Λόγου Τέχνης & Ελληνικού Πολιτισμού της Βαυαρίας.
Ριζόκλαδα (1979), Νούμιο
Λησμονανθοί (1980),, Νούμιο
Παιδιά του παγκόσμιου χάρτη (1984), Σοκόλη
Ωδή στον έρωτα (1988),Φιλιππότη
Η συναυλία των λουλουδιών (1988), Φιλιππότη
Μήνιν άειδε, θεά (1993), Φιλιππότη
Θερμή κοιλάδα (2016), Αγγελάκη Εκδόσεις
Μια ζεστή χειραψία (2018), Βεργίνα
Παιδική λογοτεχνία
Το ταξίδι των λουλουδιών (2016), Βεργίνα
Θεατρικά έργα
Λυκαβηττός: Το δικό μας βουνό (1995), Φιλιππότη
Το παιχνίδι της διατροφής (2003), Σμυρνιωτάκη
Δοκίμια-Μελέτες
Νικηφόρος Βρεττάκος: Ο ποιητής της αγάπης (1983), Διογένης
Κοινωνική αγωγή: Ανθρώπινες σχέσεις (1985)
Η ενδυμασία διά μέσου των αιώνων (1998), Δωδώνη
Μια ζεστή χειραψία – Νέλλη Β. Λαγάκου
Όταν μ’ έπλασες, Θεέ μου
και μου έδωσες μάτια και χέρια,
τον νου μου να σκέφτομαι,
στην καρδιά μου σαν έφτασες
σταμάτησες και είπες: “να μπορείς
ν’ αγαπάς και να ζήσεις τον μεγάλο τον έρωτα
για τον Άνθρωπο, τον Θεό και το Σύμπαν”.
Δεν μπορώ να μην πω ευχαριστώ.
Από το βιβλίο “Ωδή στον Έρωτα”
Ποίηση, Βεργίνα, 2018, 70 σελ.
Το ταξίδι των λουλουδιών – Νέλλη Β. Λαγάκου
– Αγαπητοί μου μικροί φίλοι, με τη σιωπηλή παρουσία μας θα ταξιδέψουμε μαζί με τα λουλούδια, για να γνωρίσουμε τον υπέροχο κόσμο τους. Ακούστε τα, μιλήστε τους και περιπλανηθείτε με τη φαντασία σας μαζί τους.
Κοντά τους θα μάθετε όλα της φύσης τα θαύματα, θα βρείτε τα μυστικά, για να χαρείτε και ν’ αγαπήσετε ό,τι υπάρχει γύρω τους. Ακόμη, θα μάθετε να αγωνιάτε για τη ζωή και να ετοιμάσετε έναν κόσμο καλύτερο που θ’ ανασαίνει ελεύθερα, χωρίς να νιώθει λαθρεπιβάτης στο δικό του μικρό καραβάκι.”
Το δώρο σου ήταν για μένα, ένα τετράδιο όταν γεννήθηκα. Να γράψεις ό, τι θέλεις μπορείς στις σελίδες του είπες. Κι εγώ ζωγράφισα μόνο παιδιά και λουλούδια, είπα τραγούδια μόνο στα χρώματα, στις φωνές των παιδιών, σ’ αυτά τα μικρά, τα μεγάλα σου θαύματα.
Δεν νομίζω Θεέ μου, να μ’ αφήσεις στην ίδια την τάξη. Το τάλαντό μου, δεν έθαψα μέσα στη γη. Επιστρέφω το δώρο σου· στην κάθε σελίδα του θα βρεις την καρδιά μου.
Παιδική λογοτεχνία, Βεργίνα, 2016, 88 σελ.
Θερμή κοιλάδα – Νέλλη Β. Λαγάκου
“Η ποίηση στον τόπο αυτό, δεν υπήρξε παιχνίδι της φαντασίας, υπήρξε ζωή και σε τελευταία ανάλυση υπήρξε Παιδεία. Τα πιο υψηλά διδακτήρια και οι πιο υποδειγματικές εκκλησίες που λειτούργησαν ποτέ στον κόσμο αυτό, υπήρξαν τα αρχαία ελληνικά θέατρα, όπου ο ποιητικός λόγος, διαμοιρα-ζόταν ως ένα είδος άρτου της ψυχής, με δικαιοσύνη.
O ποιητικός μας λόγος υπήρξε ο εκφραστής της ελληνικής μοναδικότητας, γιατί μέσα στους ποιητές λειτουργεί ο ίδιος ο κόσμος και η φωνή τους είναι φωνή του κόσμου αυτού. Εικόνα του φυσικού περιβάλλοντος και φωνή του ανθρώπου, του οποίου η παρουσία αποτέλεσε το κέντρο της ελληνικής καρδιάς και του ελληνικού σκεπτικού”.
Απόσπασμα από το λόγο του Νικηφόρου Βρεττάκου στην Ακαδημία Αθηνών “Ποιητικός Λόγος και Εθνική Αλήθεια” 9 Φεβρουαρίου 1988
Ποίηση, Αγγελάκη Εκδόσεις, 2016, 70 σελ.
Το παιχνίδι της διατροφής – Νέλλη Β. Λαγάκου
Θέατρο για παιδιά και εφήβους
Παιδικό θεατρικό, Σμυρνιωτάκη, 2003, 46 σελ.
Η ενδυμασία διά μέσου των αιώνων – Νέλλη Λαγάκου
Σήμερα στον εικοστό αιώνα με τις βαθιές αλλαγές και τις συχνές ανακατατάξεις σε όλους τους τομείς της ζωής μας, με την τεχνολογική εξέλιξη και πρόοδο, η ενδυμασία αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ενδιαφέροντα του ανθρώπου. Άλλωστε αυτό συνέβαινε σε όλες τις εποχές από όλους παρότι υπήρξε διαφοροποίηση στην ενδυμασία τους ανάλογα με την κοινωνικοοικονομική τάξη που ανήκαν.
Ο άνθρωπος ικανοποιώντας το αίσθημα της πείνας άρχισε να αισθάνεται την ανάγκη της καλύτερης εμφάνισής του.
Ο Σκώτος κριτικός και ιστορικός Thomas Carlyle, έχοντας υπόψη του την εξέλιξη του πολιτισμού και την εξέλιξη της ενδυμασίας που έγινε σχεδόν ταυτόχρονα, είπε χαρακτηριστικά ότι «η κοινωνία είναι θεμελιωμένη πάνω στην ενδυμασία». Γιατί πραγματικά η ενδυμασία παρουσιάζει την εικόνα των εποχών, είναι το καλειδοσκόπιο όλων των αλλαγών.
Μέσα από την αποκωδικοποίηση της ενδυμασίας γνωρίζομε θεσμούς και κανόνες, πρότυπα και ιδεολογίες, κοινωνικές και πολιτικές καταστάσεις, οικονομική ευημερία ή και αντίθετα, βιομηχανική ανάπτυξη, τεχνικό πολιτισμό, απόψεις και θεωρίες και γενικά τη στάση των ανθρώπων απέναντι στη ζωή.
Η ενδυμασία αποτελεί χαρακτηριστικό στοιχείο της αισθητικής αντίληψης των ανθρώπων, της πολιτιστικής τους ταυτότητας και της εξέλιξής τους στη μακραίωνη ιστορία.
Τάσεις, αξίες, ηθική, θρησκευτικότητα, προκαταλήψεις, τρόπος ζωής και σκέψης αντανακλώνται πάνω στην ενδυμασία.
Η ενδυμασία παρουσιάζεται με ποικίλους τρόπους, λαμβάνει πολλές μορφές και άπειρες διαστάσεις και δέχεται τις μεγαλύτερες και πλέον εύκολες αλλαγές. Αποτελεί αναπόσπαστο, στενά οικείο και απόλυτα αναγκαίο στοιχείο για τον άνθρωπο προσφέροντάς του διαρκή ανανέωση, ασφάλεια και αυτοπεποίθηση…
Ενδυμασία, Δωδώνη, 1998, 299 σελ.
Πηγές: Biblionet, Σοκόλη, Φιλιππότη, Δωδώνη
