Η θυσία (2015), Κουίντα
Θεατρικά έργα
Ρέπλικα (2016), Κουίντα
Ο πλανήτης (2017), Κουίντα
Ο πλανήτης – Στέλλα Μαρή
Ο πλανήτης της Στέλλας Μαρή κινείται στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας- όρος στον οποίο η ίδια αντιδρά, καθώς “στη τέχνη όλα αφορούν την φαντασία”. Ο πλανήτης Άριστος, αποφασίζει την αποστολή κατοίκων του, των Ηρακλειδών, στη Γη, με σκοπό την αποτροπή της εξαφάνισης της. Όμως σύντομα τον χαρά διαδέχεται ο φόβος, την ποίηση, το έγκλημα, και οι Ηρακλειδείς θα κληθούν να επιστέψουν στον πλανήτη τους, αφού έχουν κάποιοι ήδη μυηθεί στο “φαινόμενο” του Έρωτα, μεταξύ των οποίων και η Αλκμήνη, που μάς μιλά για το ταξίδι της αυτό, από τον πλανήτη της, στη Γη…
Θεατρικός μονόλογος, Κουίντα, 2017, 40 σελ.
Ρέπλικα – Στέλλα Μαρή
Στη “Ρέπλικα” το στοίχημα είναι ακριβώς το αντίθετο: σε ένα έργο που η υπόθεσή του εντάσσεται στο φουτουριστικό, η πρόθεσή του είναι αμιγώς “θεατρική” και οι ηθοποιοί μέσω του λόγου και της κίνησής τους (και εδώ η κινητική φόρμα είναι εμφανής) καλούνται να μάς οδηγήσουν στην πραγματικότητα των ρόλων τους. Προς αυτήν την κατεύθυνση, και η απουσία ρεαλιστικών συσκευών (τηλεφωνική συσκευή, τηλεχειριστήριιο κ.ά.). Εξακολουθεί και με αφορά ένα “θέατρο της κατασκευής” που τολμά και συναντά το “θέατρο της ψευδαίσθησης”, που σου επιτρέπει να συγκινηθείς και να πάρεις πολυ στα σοβαρά το ευγενές αυτό “ψέμα” που λέγεται θέατρο”.
Θεατρικό, Κουίντα, 2016, 50 σελ.
Η θυσία – Στέλλα Μαρή
Διπλές αναγνώσεις, οπτικοποίηση, απουσία σημείων στίξης, φαινομενικά αυθαίρετη χρήση κεφαλαίων και μικρών γραμμάτων, ανίχνευση του στοιχείου του ρυθμού, παιχνίδισμα θεατρικότητας μέσω σωματικότητας και άλλες εμμονές, άλλοι ακόμη άξονες, που μπορούν να καταδειχθούν στην γλώσσα της “Θυσίας”, γλώσσα που προέκυψε μέσα από ένα ταξίδι σε λέξεις και σύμβολα, για να προταθεί ένα πέρασμα από την τεχνική στην τέχνη, από την κατασκευή στην ζωή. Πηγή: www.lifo.gr
Ποίηση, Κουίντα, 2015, 50 σελ.
Πηγές: Biblionet, Κουίντα
