Έχει σπουδάσει δημοσιογραφία. Ίδρυσε το λογοτεχνικό site, refene.com το 1997, ενθαρρύνοντας πολλούς νέους δημιουργούς να γνωστοποιήσουν το έργο τους μέσω του internet. Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα με το μυθιστόρημα “Σιγά το ξημέρωμα…” (Προπομπός, 2000). Το διήγημά της “Καραγιαννού Χορευταρού”, γραμμένο σε παριανή ντοπιολαλιά, τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο διηγήματος το 2007 στον διαγωνισμό “Story Writing Festival”. Στον ίδιο διαγωνισμό άλλης χρονιάς, διακρίθηκε με το διήγημα “Μόνο το τραγούδι μου να πω”. Έχει συμμετάσχει στη συλλογική έκδοση “Της ζωής τα παραμύθια” (Εμπειρία Εκδοτική, 2010) και σε δύο ακόμη συλλογικές εκδόσεις, μια ποιητική και μία με διηγήματα, της Ενωτικής Πορείας Συγγραφέων. Το 2015 εκδόθηκαν τα κείμενά της από την ιστοσελίδα kat της herinna, σε μορφή ημερολογιακού μυθιστορήματος “Τι τραβούν κι αυτοί οι πλούσιοι!” από τις εκδόσεις Bookstars. Έχει συνεργαστεί με εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά, τόσο με δικά της κείμενα όσο και με μεταφράσεις. Κείμενά της φιλοξενούνται ακόμα σε διάφορες λογοτεχνικές ιστοσελίδες.
Σιγά το ξημέρωμα… (2000), Προπομπός
Τι τραβούν κι αυτοί οι πλούσιοι (2015), Bookstars – Γιωγγαράς
Διηγήματα
Η στροφή της Φιλομήλας (2020), Bookstars – Γιωγγαράς
Ποίηση
Χωρίς φλας (2018), Bookstars – Γιωγγαράς
Συλλογικά έργα
Της ζωής τα παραμύθια (2010), Εμπειρία Εκδοτική
Η στροφή της Φιλομήλας – Ελένη Μπάλιου
Γυναίκες του χωριού και της πόλης, με διαφορετική ταυτότητα προσωπικότητας. Δυναμικές και καταπιεσμένες, ελεύθερα πουλιά που έσπασαν τα κλουβιά τους, κι άλλες που μάτωσαν τις γροθιές τους πάνω σ’ αυτά, Γυναίκες του έρωτα και της ζωής, και άλλες που πλήρωσαν την εκπλήρωση των ονείρων τους. Γυναίκες σε αναμονή και γυναίκες σε δράση. Στις στροφές των εποχών, των συμπεριφορών, της αντίληψης, των πεποιθήσεων. Στην πίστα της ψυχής, ζεϊμπέκικο γένους θηλυκού οι Φιλομήλες του κόσμου.
Διηγήματα, Bookstars – Γιωγγαράς, 2020, 92 σελ.
Χωρίς φλας – Ελένη Μπάλιου
Ποιήματα 2018
Ποίηση, Bookstars – Γιωγγαράς, 2018, 64 σελ.
Τι τραβούν κι αυτοί οι πλούσιοι – Ελένη Μπάλιου
Μάνα μην τρως σκέτο ψωμί, θα σου πάρω γάλα.-Όχι, κράτα λεφτά για τη βενζίνη. Πως θα ψάξεις για δουλειά; Ζαλίστηκα και τρώω. Πρέπει να επαναλάβω τις εξετάσεις για τον αιματοκρίτη. Στη Σύρο. Η νεφρολόγος, στέλνει εντολή στο γιατρό εδώ. Αυτός στο ΙΚΑ. Το ΙΚΑ στην Αθήνα για έγκριση και στέλνουν την ένεση. Αλλιώς κοστίζει 200 ευρώ. Σώπα το σήριαλ! Να δεις βάσανα το ορφανό! Ο θείος της πάει να τη σκοτώσει, για να της φάει την περιουσία. Καλά και δεν έχουμε λεφτά. Τι τραβούν κι αυτοί οι πλούσιοι!.
Μυθιστόρημα, Bookstars – Γιωγγαράς, 2015, 490 σελ.
Σιγά το ξημέρωμα… – Ελένη Μπάλιου
Είδα το λεωφορείο που ερχόταν κι έσκυψα να φιλήσω τη μάνα μου. Οι δυο σακούλες κάτω απ’ τα μάτια της γέμισαν αίμα. Από τις άκρες των χειλιών της, δυο βαθιές ρυτίδες ξέφυγαν και μαστίγωσαν τις αυλακιές των ενοχών μου. Οι λεπτοί της ώμοι μαζεύτηκαν προς τα μέσα κι έγινε ξαφνικά ελαφριά σαν πούπουλο, εύθραυστη και φωτεινή σα φυσαλίδα ονείρου στο γαλάζιο. Μ’ έσπρωξε λίγο πίσω και με κοίταξε χαμογελώντας με κόπο.
– Οι Τσίφτηδες και οι Φλάμπουρες είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, μου είπε. Μην πιστεύεις κανέναν, μόνο φύγε απ’ αυτόν το διαολότοπο να βρεις τη ζωή σου.
Δεν είχα πολύ καιρό για να την ρωτήσω, ούτε να της εξηγήσω πως είμαι διχασμένη ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που βρίσκονται μέσα μου. Ανάμεσα σε δύο συμπεράσματα εκ διαμέτρου αντίθετα μεταξύ τους.
– Τελικά, πάω καλά ή τα ‘χω σκατώσει προ πολλού: Γιατί ρε μάνα, οι Τσίφτηδες από δω και οι Φλάμπουρες από κει φαίνονται να ξέρουν εντούτοις ποια είναι και τι επιδιώκουν. Εγώ που βρίσκομαι; αναρωτήθηκα στα φωναχτά.
– Φύγε, Μαρίνα. Βρες την απάντηση μακριά από δω, μου ξανάπε η μάνα μου και μ’ έσπρωξε μέσα στο λεωφορείο.
Η πόρτα έκλεισε, αλλά εκείνη παρέμεινε στη θέση της. Καθώς απομακρυνόμουν, μια δυνατή ριπή του αέρα τη χτύπησε και της πήρε το μαντήλι από το κεφάλι. Το κοίταξε αιφνιδιασμένη, αλλά δεν κουνήθηκε για να το πιάσει.
Καρφωμένη στην ίδια θέση, μ’ αποχαιρετούσε για ώρα, μέχρι που την έβλεπα σα μια τόση δα κουκίδα ελπίδας ανάμεσα στους ανθρώπους, που σιγά σιγά χανόνταν.
Και όταν δεν την έβλεπα πια καθόλου, ήξερα πως είναι ακόμα αποξεχασμένη στο ίδιο σημείο και με σταυρώνει.
Μυθιστόρημα, Προπομπός, 2000, 217 σελ.
Πηγές: Biblionet, Bookstars-Γιωγγαράς, Προπομπός
