Μετά τις εγκύκλιες σπουδές της φοίτησε σε ιδιωτική σχολή γραμματέων και εργάστηκε, ως διοικητική υπάλληλος για τριάντα χρόνια στα Κεντρικά Γραφεία του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού, συγκεκριμένα στην Διεύθυνση Ανθρωπίνων Πόρων. Με την ποίηση ασχολείται από την εφηβική της ηλικία. Ποιήματα και άρθρα της έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά, ανθολογίες καθώς και στο διαδίκτυο. Επίσης, έργα της βρίσκονται σε δύο εγκυκλοπαίδειες. Έχει αποκτήσει βραβεία και επαίνους από αρκετούς λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Το 2014 εκδόθηκε η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο “Αθώες Νοσταλγίες” (Αυτοέκδοση) και το 2016 εκδόθηκε η δεύτερη ποιητική της συλλογή με τίτλο “Απρόσμενη ΄Ανοιξη” από το Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων Χάρη Τζο Πάτση. Είναι μέλος του Δ.Σ. της “Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών” στη θέση του Ταμία για τα έτη 2016-2018. Επίσης, είναι μέλος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Λακωνίας “Χείλων ο Λακεδαιμόνιος”, της Αμφικτυονίας Ελληνισμού, καθώς και άλλων λογοτεχνικών και πολιτιστικών συλλόγων.
Αθώες νοσταλγίες (2014), Πουλημενάκου Τζούλια
Απρόσμενη άνοιξη (2016), Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων “Χάρη Τζο Πάτση”
Αντίκλεια (2020), Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων “Χάρη Τζο Πάτση”
Συλλογικά έργα
Ανθολογία ποίησης και γραπτού λόγου (2012), Παππά, Βασιλική Β.
Εις σε ανατίθημι (2014), Ιδιωτική Έκδοση
Αντίκλεια – Τζούλια Πουλημενάκου
Η Αντίκλεια είναι η μητρική μορφή της γερόντισσας στου Ομήρου την «Οδύσσεια», η μάνα του Οδυσσέα. Ο καημός της για τον μισεμό τού γιου της την οδήγησαν στον θάνατο, μη αντέχοντας την επί πολλά χρόνια απουσία του. Ο Όμηρος παρουσιάζει την Αντίκλεια στην ραψωδία λ, γνωστή ως «Νέκυια», όπου ο Οδυσσέας κατεβαίνει στον Άδη για να επισκεφτεί την ψυχή του μάντη Τειρεσία και να πάρει τον χρησμό, που θα τον οδηγήσει στον νόστο, δηλαδή στην επιστροφή στην πατρίδα του την Ιθάκη. Το κείμενό μου είναι μια ποιητική συλλογή-σύνθεση, ένας προσωπικός μονόλογος της Αντίκλειας, της μάνας που υμνεί τον γιο της. Μιλάει η ψυχή τής μάνας και απευθύνεται στον γιο της τον Οδυσσέα, όταν τον συναντά στον Άδη.
Η Αντίκλεια μέσα στον σπαρακτικό της λόγο, συμβουλεύει, ενθαρρύνει και παράλληλα παροτρύνει τον γιο της Οδυσσέα να βγει δυνατός και νικητής από όλα αυτά τα δεινά που στόχο έχουν την αναζήτηση του εσωτερικού εαυτού του, με προορισμό την προσωπική του Ιθάκη. Η σχέση μάνας-παιδιού είναι ανθρώπινη, αρραγής και δε σπάει ούτε με τον ίδιο τον θάνατο. Ακόμα και στην άλλη ζωή η μάνα θα είναι εκεί αιώνια και θα βρίσκεται κοντά στα παιδιά της.
Τζούλια Πουλημενάκου – Ιούλιος 2020
α΄
Για σένα ύμνο και συνάμα προσευχή
στον Ουρανό θα πέμψω,
πάμφωτο αστέρι της ψυχής μου
μονάκριβέ μου Οδυσσέα
βασιλιά της πολύπονης Ιθάκης
σπλάχνο από τα σπλάχνα μου·
βυθίστηκες στη σιωπή της αδυσώπητης λήθης
και ανεξιχνίαστος μένει ο καμβάς
της ζωής σου
στις εφτά θάλασσες,
στους βαθυκύανους ωκεανούς
της δύσμοιρης πορείας σου
προς το φωτεινό πέρασμα
της ποθεινής λύτρωσης…
Ποίηση, Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων “Χάρη Τζο Πάτση”, 2020, 54 σελ.
Απρόσμενη άνοιξη – Τζούλια Πουλημενάκου
ΑΒΑΣΙΛΕΥΤΟΣ ΗΛΙΟΣ
Στο φως το λαμπρό του δειλινού
θ’ αγκιστρωθεί το βλέμμα,
στης λίμνης την ασημιά μαρμαρυγή
θα ξεκουράσω την ψυχή μου
κι εκεί στην άηχη σιγαλιά
θ’ αφουγκραστώ
τον τελευταίο παράδεισο επί γης!
Στη λάμψη μιας απρόσμενης άνοιξης,
στο γέρμα μιας ασύνορης ζωής
θα φτεροκοπήσουν λευκά περιστέρια
στ’ ουρανού το στερέωμα,
μεταφέροντας στο αύριο την ελπίδα
ως την άκρη της ανθρωπότητας
εκεί που ο αβασίλευτος ήλιος φωλιάζει
και γεννιούνται φωτεινές οι ψυχές μας!
Ποίηση, Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων “Χάρη Τζο Πάτση”, 2016, 75 σελ.
Αθώες νοσταλγίες – Τζούλια Πουλημενάκου
«Η ψυχή του ποιητή»
Ψυχή μου!
Τα χέρια μου οδηγείς στην ποίηση
στο δικό σου καταφύγιο
να κλειστώ ν’ απομονωθώ
ν’ ανταμώσω με τ’ αστέρια
να βυθιστώ σε μυθικά πελάγη
να πλανηθώ σ’ ονειρικά ταξίδια.
Ποίηση, Πουλημενάκου Τζούλια, 2014, 53 σελ.
Πηγές: Biblionet, Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων “Χάρη Τζο Πάτση”
